Αφού λοιπόν δεν κατάφεραν οι κάθε λογής "καλοθελητές" του φοιτητικού κινήματος να διαλύσουν την ΕΦΕΕ πέρυσι, έστω και αν προσπάθησαν σκληρά στο 18ο Πανσπουδαστικό Συνέδριό της (το οποίο διαλύθηκε), εξορμούν φέτος με "νέο" ζήλο και κονδύλια για μια νέα επίθεση στο οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, το οποίο από τη μια δείχνει τις αντοχές και εφεδρείες του, και από την άλλη τα τραύματά του από τη βάναυση κακοποίηση και τον βιασμό, που του έχουν επιφέρει οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ από τη μια και η "παράταξη" των ΕΑΑΚ από την άλλη, όλα αυτά τα χρόνια.

Και όσο για τους πρώτους 2 συνεταίρους, αυτοί δεν μπορούν να κρύψουν, πως θέλουν ένα "εκσυγχρονισμένο" κίνημα, είτε αποδιοργανωμένο και αδύνατο είτε ενσωματωμένο και με γραβάτα. Αυτό εξυπηρετεί τα κόμματα στα οποία λογοδοτούν οι πρασινογάλαζοι "φοιτητομεσάζοντες", τα οποία διαχειρίζονται το σύστημα εδώ και 25 χρόνια. Αυτό είναι και το παιχνίδι που ξετυλίγεται φέτος για πολλοστή φορά στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, όπου ΠΑΣΠ και ΔΑΠ διεκδικούν ανερυθρίαστα ξανά την ψήφο των φοιτητών, παριστάνοντας τις στρουθοκαμήλους.

Τα ΕΑΑΚ όμως, που κλείνουν σε όλες τις πτώσεις την ανεξαρτησία και αυτονομία του φοιτητικού κινήματος και δε λυπούνται κόπους και τρόπους να αποδείξουν πως και οι ίδιοι είναι ανεξάρτητοι και αυτόνομοι και αριστεροί και οικολόγοι και ριζοσπάστες κλπ., δεν προδίδουν ανοιχτά τις προθέσεις τους. Δεν έχουν το θάρρος να πουν πως και οι ίδιοι το έχουν "γραμμένο" το φοιτητικό κίνημα και την ΕΦΕΕ όπως και το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα (π. χ. το εργατικό, το αγροτικό). Οτι λειτουργούν σε αγαστή σύμπνοια και συνεργασία με τους εκ περιτροπής κυβερνητικούς συνδικαλιστές, απεργάζοντας πότε σχέδια (όπου τους παίρνει) υπονόμευσης και διάσπασης του φοιτητικού κινήματος, και πότε "σχέδια επί χάρτου" για καταλήψεις διαρκείας, που βέβαια μόνο τον κρυφό γέλωτα της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας προκάλεσαν ή στην καλύτερη περίπτωση καταγράφτηκαν ως άλλη μια έφοδος στο... πουθενά. Και δεν είναι στοιχειωδώς συνεπείς και σοβαροί οι επιτελείς των ΕΑΑΚ, γιατί ενώ εξέφεραν με υπερηφάνεια και περισσό μικρομεγαλισμό πέρυσι, τον πρόωρο επικήδειο για "την ΕΦΕΕ που τελείωσε" και αφού φέτος προτείνανε στην ΕΦΕΕ πως οι φοιτητικές εκλογές πρέπει να γίνονται σε διαφορετική ημερομηνία ανά σύλλογο (περίπου όπως επέβαλλε η κυβέρνηση τις μαθητικές εκλογές) και τα συνέδρια της ΕΦΕΕ αντί με εκλογή αντιπροσώπων να απαρτίζονται από ανοιχτές (βλέπε αυτόκλητες) επιτροπές αγώνα, έρχονται σήμερα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα να πάρουν μέρος στις εκλογές της 1ης του Απρίλη, προσπαθώντας να ψαρέψουν στα "θολά νερά" ψήφους και ποσοστά, σε εκλογές που κατά τη γνώμη τους η ΕΦΕΕ δεν μπορούσε να προκηρύξει. Ενώ δηλαδή εμφανίζονται στην 35η επέτειο από την ιστορική ίδρυση της ΕΦΕΕ, ως επίδοξοι νεκροθάφτες της, δηλώνοντας ευθαρσώς πως δε θέλουν πια ΕΦΕΕ, μετατρέπονται λίγες βδομάδες πριν τις κάλπες, σε γραφειοκρατικούς και άθλιους ψηφοσυλλέκτες.

Αυτό που κάνει εντύπωση σ' αυτό το ετερόκλητο, πολυσυλλεκτικό και πολυπρόσωπο μόρφωμα δεν είναι ούτε η επίκληση του "υπερκομματικού" και "αυτόνομου" (το οποίο δεν μπορεί να κρύψει τον αντικομμουνισμό του), ούτε η λεγόμενη ανεξαρτησία του (από τι άραγε; ) που συνεχώς αντιφάσκει και συγκρούεται με την ταυτότητα του αριστερού. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι η ευκολία και άνεση που έχει να αλλάζει θέσεις και τοποθετήσεις του απέναντι στο κίνημα, να λέει και να ξελέει όντας πότε "εντός", πότε "εκτός", σίγουρα όμως και πάντοτε εναντίον του φοιτητικού κινήματος. Τα ΕΑΑΚ προσφέρουν κατ' αυτόν τον τρόπο τις καλύτερες υπηρεσίες στην ΠΑΣΠ και στην "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση, είτε με την πλήρη σύμπλευση μαζί της, όπως με την κοινή θέση ΕΑΑΚ - κυβέρνησης για "ελεύθερη πρόσβαση", είτε με τυχοδιωκτικές τακτικές στο κίνημα, που αποπροσανατολίζουν από τον ένοχο, την ανάγκη για συμπόρευση με το εργατικό και λαϊκό κίνημα και τη διέξοδο.

Ομως στις φετινές φοιτητικές εκλογές το εγχείρημα της άρχουσας τάξης, των μηχανισμών και εκπροσώπων της, θα έχει άλλον έναν νεροκουβαλητή. Η νεολαία του Συνασπισμού, μετά από απόφαση της ΠΓ του κόμματός της (! ), θα προσπαθήσει να εμφανίσει παράταξη με πανελλαδική καταγραφή με την επωνυμία "Δίκτυο Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων". Την προσπάθεια αυτή βέβαια, με το όποιο αποτέλεσμά της θα την οικειοποιηθεί, την επόμενη των εκλογών ο Συνασπισμός, ενώ τις προηγούμενες μέρες οι εκπρόσωποί του θα δίνουν όρκο πως είναι ανεξάρτητοι, αυτόνομοι κλπ., ψαρεύοντας και αυτοί στα ίδια "θολά νερά" με τα ΕΑΑΚ. Η κίνηση αυτή δε μοιάζει απλά καταπληκτικά με τον τίτλο που τα ΕΑΑΚ είχαν το 1991 - '92 (τότε τα ΕΑΑΚ εμφανίζονταν ως "Ανεξάρτητα Αριστερά Ριζοσπαστικά Σχήματα"). Εχει πολλά κοινά στοιχεία που βγήκαν και πέρσι στην επιφάνεια, όπως τη συμμετοχή στελεχών του ΝΑΡ και του ΣΥΝ σε ίδια σχήματα, τη διαπάλη για την καταγραφή των σχημάτων στις περσινές εκλογές μεταξύ ΕΑΑΚ και "Δικτύου", το αλισβερίσι στην ΕΦΕΕ για το μοίρασμα καρτών αντιπροσώπων ή τη "μεταγραφή" κεντρικού συνδικαλιστή από τα ΕΑΑΚ στον Συνασπισμό με τα ίδια καθήκοντα. Η κοινή κάθοδος και αλληλοϋποστήριξη στις πρόσφατες Γενικές Συνελεύσεις, άλλωστε, ήταν παραπάνω από έκδηλη.

Με το "Δίκτυο" του Συνασπισμού στο χορό των φοιτητικών εκλογών, το ΠΑΣΟΚ δημιουργεί και μια δεύτερη ουρά του, και μάλιστα μια που αναλαμβάνει μισοτιμής την προσπάθεια μετατροπής της κυβερνητικής πολιτικής σε "όραμα". Το στίγμα του "Δικτύου" με τη διαλογο-λαγνεία από τη μια και θέσεις όπως, για σχετική αυτονομία των ΑΕΙ, Πιστωτικές Μονάδες και Ελεύθερη Πρόσβαση, από την άλλη, τείνει χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα στήνει τη γέφυρα στα ΕΑΑΚ, μέσα από το θολό και ύποπτο "Αριστεροανεξάρτητο". Ετσι ο βολονταρισμός των ΕΑΑΚ και η ενσωμάτωση του "Δικτύου" λειτουργούν τέλεια ως συγκοινωνούντα δοχεία.

Το "Δίκτυο" (Συνασπισμός) λοιπόν και τα ΕΑΑΚ (ΝΑΡ - Συσπειρώσεις) θα ανταγωνιστούν να αποδείξουν ποιος είναι ο πιο ανεξάρτητος και αυτόνομος, παίζοντας και οι δύο ρόλο αναχώματος προς την ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ, μιας και τόσο η "ροζ - κεντροαριστερή" όσο και η "αναρχοαυτόνομη - τροτσκιστική" εκδοχή της προσπάθειας αυτής, έχουν σαν κύριο στόχο τους την επίθεση στην παράταξη που με συνέπεια μάχεται για ένα φοιτητικό κίνημα, μαζικό, ενωτικό, διεκδικητικό, που θα συγκρούεται με τις επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ στην Παιδεία και την κοινωνία, ένα κίνημα που θα ανοίγει δρόμους για τη συνάντηση με τους εργάτες και τον λαό, για την αλλαγή των σημερινών συσχετισμών και την ανατροπή του συντηρητικού μπλοκ.

Ετσι η κυβέρνηση φέτος θα έχει άλλα δύο "άλογα" στην κούρσα για τον "εκσυγχρονισμό" του φοιτητικού κινήματος, μιας και το δικό της φαβορί (η ΠΑΣΠ) είναι γνωστό στους φοιτητές ως "καθαρόαιμο" και εκτός των άλλων, κουτσαίνει.

Αν και το σκηνικό μοιάζει με κούρσα ιπποδρόμου, ευτυχώς δεν είναι τέτοιο. Οι φοιτητές όλο και περισσότερο κατανοούν "τι παίζεται" και δεν είναι κορόιδα. Τα όνειρα και τα δικαιώματά τους δε χωράνε στην οποιαδήποτε "σπέκουλα" αυτών, που τους θυμούνται κάθε χρόνο την ίδια εποχή. Το σκηνικό μπορεί να αλλάξει και φέτος γίνεται άλλο ένα βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση. Εχθροί και "φίλοι" καλώς κάνουν και ανησυχούν.

Ηρακλής ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΗΣ,

μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Η "ροζ - κεντροαριστερή" όσο και η "αναρχοαυτόνομη - τροτσκιστική" εκδοχή, έχουν σαν κύριο στόχο τους την επίθεση στην Πανσπουδαστική, την παράταξη που με συνέπεια μάχεται για ένα φοιτητικό κίνημα, μαζικό, ενωτικό, διεκδικητικό, που θα συγκρούεται με τις επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ