Το μοντέλο κοινωνίας, που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και που προωθεί η κυβέρνηση, κάθε άλλο παρά ανομολόγητο είναι. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, που ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, μιλώντας σε συμπόσιο επιχειρηματιών στην Αγγλία, έλεγε ότι, αν η κυβέρνηση καταφέρει να επιβάλει τις επιλογές της στην "Ολυμπιακή", θα έχει καταφέρει τέτοια επιτυχία, που μόνο με τη "νίκη" της Θάτσερ εναντίον των ανθρακωρύχων μπορεί να συγκριθεί! Το τι ακολούθησε στη χώρα του σημερινού πρωθυπουργού της Γηραιάς Αλβιόνας, του "κεντροαριστερού" και εμπνεόμενου από τη Θάτσερ, Τόνι Μπλερ, είναι γνωστό. Ενα κύμα ασύλληπτου νεοφιλελευθερισμού, που σάρωσε τα πάντα σε ό,τι αφορά τα εργατικά δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες των λαϊκών στρωμάτων και που έγινε παγκοσμίως γνωστό ως θατσερισμός, ήταν το αναπόφευκτο "τσάκισμα" των λαϊκών αγώνων. Η εγχώρια "κεντροαριστερή" κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, με αφορμή και έναυσμα την υποτίμηση της δραχμής, βρίσκεται ακριβώς σε αυτή τη φάση. Στη φάση της ολομέτωπης θατσερικής επίθεσης κατά του συνόλου του λαού, χρησιμοποιώντας σαν "σάκο του μποξ" την "Ολυμπιακή" και τους εργαζόμενους στον εθνικό αερομεταφορέα.
***
Οι κυβερνητικές επιλογές στην "Ολυμπιακή", αυτό το απάνθισμα ταξικής αγριότητας, που ξεκινούν από τις μειώσεις μισθών και προσωπικού και καταλήγουν σε ξεπούλημα της εταιρίας και σε επέκταση του χρόνου δουλιάς σε 10 και 12 ώρες ημερησίως για τους εργαζόμενους, είναι μια μικρή "περίληψη" του τι πρόκειται να ακολουθήσει. Γιατί αυτό που συντελείται σήμερα στην "Ολυμπιακή", είναι πανομοιότυπο με αυτό που επέρχεται κατά του ΟΣΕ, των αστικών συγκοινωνιών, του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, των τραπεζών, του δημόσιου τομέα, στο σύνολό του. Αυτό που επιχειρείται σήμερα στην "Ολυμπιακή" είναι ο "οδηγός" για το πώς θα συμπαρασυρθεί οτιδήποτε έχει απομείνει να θυμίζει ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις και στον ιδιωτικό τομέα. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει τον θατσερισμό παντού. Η κυβέρνηση δεν καταργεί τα δικαιώματα μόνο των εργαζομένων στις ιδιωτικές, αλλά και στις επιχειρήσεις του δημοσίου. Δεν ανατρέπει το 8ωρο μόνο στην "Ολυμπιακή", αλλά και στο εμπόριο. Δε διαλύει το ασφαλιστικό σύστημα μόνο για τους ασφαλισμένους στο ΝΑΤ, αλλά και για τους ασφαλισμένους σε όλα τα Ταμεία. Δεν αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης μόνο για τους οικοδόμους, αλλά και για τους υπαλλήλους, όπου κι αν δουλεύουν. Δεν επιλέγει τη φορο-αφαίμαξη μόνο κατά των επαγγελματοβιοτεχνών, αλλά και κατά των μισθωτών. Δεν αναγκάζει μόνο τους βιομηχανικούς εργάτες να ζουν σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, αλλά και τους δημόσιους υπαλλήλους. Δε στέλνει μόνο τους αγρότες στην ανεργία, ή μόνο τους συνταξιούχους στη ζητιανιά, ή μόνο τους νέους στην αμορφωσιά και την υπερεκμετάλλευση. Η κυβέρνηση υποτιμά τα εισοδήματα όλων όσων ζουν από το μεροκάματο.
Η κυβέρνηση προωθεί όλα τα παραπάνω κατά πάντων. Η κυβέρνηση, αφού εξαιρεί τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους άλλους μεγαλόσχημους, βγάζει τη ζωή όλων των υπόλοιπων στη διατίμηση. Αυτή η κυβέρνηση υποτιμά τη ζωή και το μέλλον όλου του ελληνικού λαού. Αυτή η κυβέρνηση έχει ανοίξει "πόλεμο" με κάθε τι, που θυμίζει εγχώρια παραγωγική βάση και έχει θέσει ως κριτήριο της "επιτυχίας" της το πώς θα μετατρέψει τους "μη έχοντες και κατέχοντες" σε μη έχοντες πού την κεφαλήν κλίναι, γενικώς.
***
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δηλαδή, ολόκληρος ο ελληνικός λαός θίγεται από την κυβερνητική πολιτική. Κι αν ο ελληνικός λαός, απέναντι στη γενικευμένη επίθεση που δέχεται, δεν απαντήσει με το δικό του γενικευμένο μέτωπο αντίστασης, θα έχει παραδοθεί αμαχητί, θα έχει προσφέρει την καλύτερη υπηρεσία σε εκείνους, που, ήδη, καλπάζουν εναντίον του. Τα λαϊκά στρώματα δεν είναι μοιραίο να έχουν την τύχη των Αγγλων ανθρακωρύχων. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι μοιραίο να υποστεί τον "κεντροαριστερό" θατσερισμό του κ. Σημίτη. Αρκεί να πάρει τα μέτρα της.
Ηδη, έχει φανεί πόσο βαρύ είναι το τίμημα του "κοινωνικού διαλόγου" και πόσο αναγκαίο είναι οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση της υπεράσπισης των συμφερόντων τους στα χέρια τους, απομονώνοντας τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του κυβερνητισμού. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης για το λαό να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί. Απέναντι στο "μονόδρομο" της σύγκλισης των πολυεθνικών, να πορευτεί το μονόδρομο της συσπείρωσης, της αλληλεγγύης και της πάλης κατά των κυβερνώντων και των αφεντικών τους. Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι άνεργοι, τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου έχουν μόνο μια ευκαιρία. Να αντιτάξουν, στην κατασυκοφάντηση των αγώνων τους, την ακόμα καλύτερη προετοιμασία και οργάνωσή τους. Αγώνες, που θα στρέφονται και κατά των αντιδραστικών μέτρων της κυβέρνησης, αλλά και κατά του κοινωνικού - πολιτικού συστήματος, που επιτρέπει την εκδήλωση τέτοιων αντιδραστικών σταυροφοριών.
***
Η αντίσταση των πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων δεν είναι υπόθεση κάποιων καρεκλοκένταυρων. Πρέπει να ξεκινά από τα κάτω, πέρα και έξω από τα δεσμά της "συναίνεσης", που θέλουν να διαιωνίσουν οι από τα πάνω δημαγωγοί - Δούρειοι Ιπποι της πλουτοκρατίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Τόσο δύσκολοι, που, αν τα θύματα της εκμετάλλευσης δεν πιστέψουν στη δύναμή τους, αν δε συνενωθούν σε ένα μέτωπο που θα αμφισβητεί την παντοκρατορία του κεφαλαίου, αν δεν προτάξουν απέναντι στην πολιτική της ΟΝΕ και της υποτίμησης την ΑΛΛΗ πολιτική, που έχει ανάγκη ο τόπος, ίσως η περίοδος που διανύουμε σήμερα να μνημονεύεται αύριο από κάποιον άλλο Παπαντωνίου ως καθοριστικός σταθμός για το "τσάκισμα" των εργαζομένων.
Είναι μια εξέλιξη, που δεν αρκεί να ευχόμαστε να μην έρθει. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ευχές "πιάνουν", μόνο όταν πάψουν να έχουν σταυρωμένα τα χέρια οι υποψήφιοι προς ...Σταύρωση στο Γολγοθά της "παγκοσμιοποιημένης" καπιταλιστικής ασυδοσίας. Εφόσον όλοι αυτοί πάρουν την υπόθεση του παρόντος και του μέλλοντός τους στα χέρια τους, τότε η περίοδος που διέρχεται η χώρα σήμερα, θα μνημονεύεται αύριο ως απαρχή για την εγκαθίδρυση αυτής της ΑΛΛΗΣ πολιτικής και όχι ως το τελευταίο επεισόδιο για την επιβολή ενός γενικευμένου αντιλαϊκού Μεσαίωνα.
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Τα λαϊκά στρώματα δεν είναι μοιραίο να έχουν την τύχη των Αγγλων ανθρακωρύχων. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι μοιραίο να υποστεί τον "κεντροαριστερό" θατσερισμό του κ. Σημίτη. Αρκεί να πάρει τα μέτρα της
Feeds
Ο ενωμένος αγώνας, η μόνη επιλογή 
