Η ελληνική αργυροχρυσοχοϊα αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους παραδοσιακούς κλάδους της οικονομίας της χώρας, ακόμα και πολιτιστική κληρονομιά. Ενας κλάδος με ιστορία χιλιάδων χρόνων, όπου λειτουργούν σήμερα 7.000 μικρές επιχειρήσεις, απασχολεί πάνω από 30.000 άτομα και με μια παραγωγή που το 50% αγοράζεται από ξένους τουρίστες ενισχύοντας τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας. Ενας κλάδος που τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει, μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία όλων των άλλων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, τη λαίλαπα του "εκσυγχρονιστικού οράματος" που ευαγγελίζεται η σημερινή κυβέρνηση και της "φιλελεύθερης" οικονομίας της προηγούμενης. Ετσι, οι χιλιάδες αργυροχρυσοχόοι δίνουν τη μάχη της επιβίωσης στις αντίξοες συνθήκες που έχουν δημιουργήσει και οξύνουν οι πολιτικές που ασκούν από κοινού οι τελευταίες κυβερνήσεις χέρι - χέρι με τις πολυεθνικές, αντιμετωπίζοντας καθημερινά την απειλή ακόμα και του να βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά και τα εργαστήριά τους.

Η φορολογική αφαίμαξη με τα "αντικειμενικά κριτήρια", το 35% για τις ΟΕ και ΕΕ, τα απλησίαστα ενοίκια, τα δημοτικά τέλη, η δραματική πτώση του τζίρου, κυρίως σε ένα είδος που δεν είναι πρώτης ανάγκης, και σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι καταναλωτές κοιτάνε να περιορίσουν ακόμα και τις ανελαστικές ανάγκες τους, η ανυπαρξία οποιασδήποτε χρηματοδοτικής στήριξης και κλαδικής πολιτικής. Και από την άλλη μια σειρά αντικίνητρα για την ανάπτυξη εξαγωγών, σε έναν κλάδο που θα μπορούσε να συμβάλλει τα μέγιστα στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας (σ' αυτό, άλλωστε συνηγορούν οι τόσο μεγάλες πωλήσεις στους ξένους τουρίστες), ενώ οι πόρτες είναι διάπλατα ανοιχτές τόσο στις αθρόες εισαγωγές, και μάλιστα υποβαθμισμένης ποιότητας, όσο και στις πολυεθνικές που εισβάλλουν και στο χώρο του κοσμήματος, είναι μεταξύ των βασικών προβλημάτων που συνθέτουν το σκηνικό στο οποίο καλούνται να αντεπεξέλθουν οι βιοτέχνες και έμποροι αργυροχρυσοχόοι.

Σ' αυτές τις συνθήκες και με δεδομένη την κυβερνητική απόφαση που σε όλους τους τόνους διακηρύσσει να ξεμπερδεύει με τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δεν έχουν θέση στο "όραμα" της "διεθνοποιημένης αγοράς" γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη για δυνατό, μαζικό, διεκδικητικό συνδικαλιστικό κίνημα με σαφή προσανατολισμό σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και συγκεκριμένους στόχους. Ο Σύλλογος Αργυροχρυσοχόων της Αθήνας, ο μεγαλύτερος σύλλογος του κλάδου, που πρόσφατα έκλεισε ογδόντα χρόνια συνδικαλιστικής παρουσίας και δράσης εκπροσωπώντας το 1/3 των αργυροχρυσοχόων της χώρας, καλείται να σηκώσει το βάρος της διεκδίκησης αλλαγής της ασκούμενης πολιτικής σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, της άσκησης κλαδικών πολιτικών, εφαρμογής πολιτικών επιβίωσης του κλάδου. Ακόμα, τη συσπείρωση των επαγγελματιών γύρω από τα συνδικαλιστικά όργανα και την ενίσχυση της συνδικαλιστικής αγωνιστικής δράσης και να απαντήσει στη σκόπιμα καλλιεργούμενη μοιρολατρία και στο συμβιβασμό.