Πρώτον, βρήκε την υποτίμηση της δραχμής "θετικό και επιβεβλημένο γεγονός". Ταυτίστηκε, δηλαδή, στην ουσία, με όλους εκείνους που (όσο ασκούσαν συστηματικά πιέσεις για υποτίμηση της δραχμής) η κυβέρνηση αποκαλούσε κερδοσκόπους και τώρα (που χειροκροτούν την υποτίμηση) η κυβέρνηση τους θεωρεί "θεσμικούς επενδυτές"!

Δεύτερον, είδε τον "κίνδυνο" αναζωπύρωσης του πληθωρισμού όχι στις ανεξέλεγκτες αυξήσεις τιμών που επιβάλλουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες (φαίνεται ότι ο κύριος υπουργός θεωρεί "κεκτημένο" και ιερό δικαίωμα των βιομηχάνων και μεγαλεμπόρων την αισχροκέρδεια), αλλά εκεί που τον βλέπουν και οι εκπρόσωποι του μεγάλου ελληνικού και ξένου κεφαλαίου. Δηλαδή στο ενδεχόμενο, να αντισταθούν οι εργαζόμενοι στην παραπέρα μείωση της αγοραστικής τους δύναμης και να επιδιώξουν προστασία του βιοτικού τους επιπέδου με αγώνες για την ανατροπή της αντιλαϊκής εισοδηματικής πολιτικής. Τρίτον, προτείνει στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του "νέου" ΠΑΣΟΚ, να εφαρμόσουν στο ερχόμενο 18μηνο ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, πολύ πιο γενναίο και πιο τολμηρό από τα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων, που εφάρμοσαν στην προηγούμενη δεκαετία οι κυβερνήσεις Θάτσερ και Ρίγκαν. Με τη θέση αυτή, που καλούσε τον πρωθυπουργό να προχωρήσει με τόλμηστην ιδιωτικοποίηση ΟΛΩΝ δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών - ακολουθώντας το παράδειγμα της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και άλλων χωρών της Ευρώπης - ο Α. Παπαδόπουλος, ξεπέρασε ακόμη και ορισμένους βουλευτές της ΝΔ που διατύπωναν (Α. Ανδριανόπουλος) ή συνεχίζουν να διατυπώνουν δημόσια ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις (Στ. Μάνος, Γ. Σουφλιάς). Θεώρησε, μάλιστα, υποχρέωσή του να υπογραμμίσει, ότι εκτεταμένα και τολμηρά προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων, εφαρμόστηκαν από "σοσιαλιστικές κυβέρνησης", όπως για παράδειγμα η κυβέρνηση Γκονζάλες στην Ισπανία που ξεπούλησε όλες τις κρατικές τράπεζες με συνέπεια σήμερα "να μην υπάρχει ούτε μία κρατική τράπεζα"...

Τέταρτον, ξεπέρασε ακόμη και την άρχουσα τάξη σε επιχειρήματα υπέρ του "λιγότερου κράτους", υποστηρίζοντας πως η κοινωνία σήμερα είναι... αταξική και ότι είναι λάθος να γίνονται διακρίσεις για αριστερή και δεξιά πολιτική ή για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Για να τεκμηριώσει μάλιστα τους ασύστατος ισχυρισμούς του, υποστήριξε ότι οι κυβερνήσεις της Ισπανίας και Πορτογαλίας"έχουν προχωρήσει και έχουν ολοκληρώσει ένα ευρύτατο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο το έχουν μάλιστα αποϊδεολογικοποιήσει από την παλιά διαίρεση μεταξύ του τι είναι δεξιό και τι είναι αριστερό"! Εφτασε μάλιστα στο σημείο, να ζητήσει (απευθυνόμενος σε ποιον ή σε ποιους άραγε;) "να σπάσουν οι μύθοι της εποχής μας" που αναφέρονται στον "καπιταλισμό" ή το "σοσιαλισμό". Θεωρώντας προφανώς, τη σύγκριση πολιτικών συστημάτων (σοσιαλισμού και καπιταλισμού) καθώς και μεγάλων διαφορών στις πολιτικές που εφαρμόζει το ένα ή το άλλο κοινωνικό σύστημα, ο "εκσυγχρονιστής" υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη, άφησε να εννοηθεί ότι αυτές οι διακρίσεις είναι... αναχρονιστικές και μας κάλεσε να υποταχθούμε στη λογική του "σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω". Να υποταχθούμε, δηλαδή, χωρίς αντίσταση στη νέα τάξη πραγμάτων της "παγκοσμιοποιημένης" οικονομίας και της ΟΝΕ.

Πέμπτον, ο Αλ. Παπαδόπουλους, θεωρεί πανάκεια την επιστροφή των κρατικών επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα και εμμέσως πλην σαφώς υιοθετεί την άποψη - που προβάλλουν οι βιομήχανοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι κάθε είδους κολαούζοι τους - πως οι κρατικές επιχειρήσεις παράγουν μόνο ελλείμματα, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ο κύριος υπουργός, ξεχνά ή κάνει πως ξεχνά, ότι για τα τεράστια ελλείμματα του δημοσίου, το υπέρογκο δημόσιο χρέος, την κακοδαιμονία των ΔΕΚΟ και γενικότερα την προβληματική ελληνική οικονομία την πρώτη και κύρια ευθύνη έχουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες - που με την ανοχή ή και την υποστήριξη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - αποτέλεσαν τα μεγάλα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος.

Είναι τόσο άσχετος σε θέματα οικονομίας - για να μη χρησιμοποιήσουμε βαρύτερο χαρακτηρισμό - ή το παίζει άσχετος;

Δεν έχει ακούσει ή διαβάσει τίποτε για το σπορ της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής ή και της φοροκλοπής, στην οποία επιδίδονται με τόση μαεστρία οι μεγαλοεπιχειρηματίες, εν γνώσει τους ότι έτσι διευρύνουν τα κρατικά ελλείμματα και διογκώνουν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας;

Δεν έχει ακούσει τίποτε για τα θαλασσοδάνεια στις κρατικές τράπεζες;

Δεν έχει ακούσει και διαβάσει τίποτε για τις "προβληματικές" επιχειρήσεις των ιδιωτών που πέρασαν στο κράτος με την "κοινωνικοποίηση" των χρεών τους;

Δε διδαχτήκατε τίποτε στα δυόμισι περίπου χρόνια που διατελέσατε υφυπουργός και υπουργός Οικονομικών, με τις κυβερνήσεις του "παλιού" και "νέου" ΠΑΣΟΚ;

Θα θέλαμε να ρωτήσουμε, ακόμα, τον Αλέκο Παπαδόπουλο, που σήμερα εμφανίζεται σαν ο σύγχρονος "Ρομπέν των δασών" και - φορώντας τη μάσκα του προστάτη των... φτωχών - προσπαθεί να μας πείσει ότι η κυβέρνηση του "νέου" ΠΑΣΟΚ αγωνιά και πασχίζει για την κατάργηση της κοινωνικής αδικίας και την προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων, μπορείτε να μας πείτε:

Με ευθύνη ποιας κυβέρνησης και την υπογραφή τίνος υπουργού Οικονομικών, διαγράφτηκε - δηλαδή χαρίστηκαν με μια απλή υπουργική απόφαση - τέλη υπερημερίας, συνολικού ύψους περίπου 200 δισ. δραχμών, στις εταιρίες πετρελαιοειδών του Βαρδινογιάννη (ΜΟΤΟΡ - ΟΪΛ) και του Λάτση (ΠΕΤΡΟΛΑ);

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ