Ο "Ρ" μίλησε με τον Β. Ιωάννου,πρόεδρο του Συλλόγου Αργυροχρυσοχόων της Αθήνας, ο οποίος αναφέρθηκε στα προβλήματα του χώρου, στη σημερινή πραγματικότητα και δηλώνει κατηγορηματικά ότι οι αργυροχρυσοχόοι είναι αποφασισμένοι να επιβιώσουν και να δώσουν γι' αυτό σημαντικούς αγώνες, γνωρίζοντας ότι τίποτα δε χαρίζεται χωρίς αγώνες. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης που παραχώρησε στο "Ρ" έχει ως εξής:

- Ο Σύλλογος Αργυροχρυσοχόων της Αθήνας συμπληρώνει ογδόντα χρόνια συνδικαλιστικής παρουσίας. Πόσους επαγγελματίες εκπροσωπεί και πόσους απασχολούμενους; Θεωρείτε ότι στα χρόνια που πέρασαν εκπλήρωσε το σκοπό της σύστασής του;

- Ο Σύλλογος Αργυροχρυσοχόων της ΑΘήνας ιδρύθηκε το 1917 και γιόρτασε ήδη τα 80 χρόνια από την ίδρυσή του. Ηταν συνέχεια του μεικτού σωματείου Αλληλοβοήθειας Αργυροχρυσοχόων που δημιουργήθηκε το 1888. Σκοπός του ΣΑΑ είναι η υπεράσπιση των κοινών συμφερόντων, η στήριξη και η ανάπτυξη του κλάδου. Πιστεύω ότι η ιστορική πορεία του ΣΑΑ έχει δικαιώσει και δικαιώνει καθημερινά το λόγο ίδρυσής του. Εχουμε ένα λαμπρό παρελθόν με αγώνες και συνεχίζουμε αυτή την αγωνιστική πορεία. Ο κλάδος σήμερα αριθμεί περί τις 6.000 - 7.000 επιχειρήσεις και απασχολεί μαζί με τα συμβοηθούντα μέλη των οικογενειών 25.000 - 30.000 άτομα. Συνεισφέρει σημαντικό μερίδιο στο ΑΕΠ, αλλά κυρίως στο συναλλαγματικό ισοζύγιο της χώρας, αφού πλέον του 50% της παραγωγής προορίζεται για τους τουρίστες επισκέπτες της χώρας.

- Πώς διαγράφεται η εικόνα του κλάδου στο πέρασμα των χρόνων; Ποια είναι τα καίρια προβλήματα του κλάδου και πώς διαγράφεται το μέλλον των αργυροχρυσοχόων με τα σημερινά δεδομένα;

- Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες ο κλάδος με πρωτοπόρο το ΣΑΑ βρίσκεται σε συνεχείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Οι αγώνες αυτοί ήταν μαζικοί και δυναμικοί και έφεραν σημαντικά αποτελέσματα στον κλάδο. Αναφέρω για παράδειγμα την απόκρουση του φόρου κατανάλωσης 25% στα χρόνια 1976 - '77, τη μετάταξη στο συντελεστή ΦΠΑ 18% από 36% το 1986, την κατάργηση του φόρου πολυτελείας το 1989, τη συνοπτική "περιγραφή του είδους" κατά την απογραφή το 1996, την επέκταση της ίδιας ρύθμισης στα δελτία αποστολής για δειγματισμό το 1977 κ. ά. Ετσι έχουμε διαψεύσει όλους εκείνους που καλλιεργούν τη μοιρολατρία και μιλάνε για αναποτελεσματικότητα των αγώνων. Ας σημειωθεί ότι συμμετέχουμε, βέβαια, μαζικά και σε όλες τις κινητοποιήσεις της ΓΣΕΒΕΕ. Φυσικά, δε λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Αντίθετα, αυτά αυξάνονται λόγω των ασκούμενων πολιτικών. Εχουμε όλα τα γενικά προβλήματα των επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων και ταυτόχρονα τα ειδικά του κλάδου μας. Ομως, παλεύουμε και θα παλεύουμε συνέχεια. Το μέλλον του κλάδου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το δικό μας αγώνα. Πιστεύω ότι στο τέλος θα βγούμε νικητές.

- Την προηγούμενη βδομάδα η κυβέρνηση εγκαινίασε το 1998 ως έτος ποιότητας. Ασφαλώς κανένας δεν αμφισβητεί τη σημασία της ποιότητας στα ελληνικά προϊόντα και ειδικά σε ένα χώρο όπως είναι το κόσμημα. Ωστόσο, η ελληνική αργυροχρυσοχοϊα πάσχει από έλλειψη ποιότητας;

- Η ποιότητα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που δε λύνεται με διακηρύξεις. Χρειάζονται μέτρα ανάπτυξης, χρειάζεται ευνοϊκή πολιτική για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Εμείς κάνουμε τις δικές μας προσπάθειες και είμαστε περήφανοι που δίνουμε προϊόντα που έχουν παγκόσμια αναγνώριση. Εμείς είμαστε υπέρ της συνεχούς ποιοτικής βελτίωσης των προϊόντων. Θέλω, όμως να επισημάνω ότι η ποιότητα και οι προδιαγραφές δεν μπορούν να γίνονται πρόσχημα εξόντωσης των μικρών επιχειρήσεων και δυστυχώς στον κλάδο μας βλέπουμε να επιχειρείται κάτι τέτοιο, που βέβαια, δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε.

- Η επαγγελματική κατάρτιση ειδικά στον κλάδο σας έχει ιδιαίτερη σημασία. Η κυβέρνηση συχνά αναφέρεται με παχυλές υποσχέσεις στο θέμα αυτό. Τι ισχύει στην πράξη;

- Η επαγγελματική κατάρτιση είναι κάτι που πρέπει να γίνεται συνεχώς, αφού συνεχώς αλλάζουν τα δεδομένα άσκησης του επαγγέλματος. Ο Σύλλογός μας έχει πραγματοποιήσει σεμινάρια επαγγέλματος, αλλά δεν επαρκούν από μόνα τους. Αυτό θα πρέπει να είναι δουλιά του κράτους. Στον κλάδο μας σήμερα λειτουργούν 10 - 11 σχολές κάθε επιπέδου με 1.100 περίπου σπουδαστές, εκ των οποίων 300 αποφοιτούν κάθε χρόνο και καλύπτουν την αγορά εργασίας. Ομως, εκείνο που έχει σημασία δεν είναι τόσο η ποσοτική όσο η ποιοτική πλευρά. Δυστυχώς, η επαγγελματική κατάρτιση με κάποιες εξαιρέσεις βρίσκεται πολύ πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες και χρειάζεται γενική αναβάθμιση. Εμείς όσο κι αν έχουμε πιέσει την κυβέρνηση, η αναβάθμιση αυτή αργεί. Αρκεί να πω ότι ορισμένες σχολές δεν έχουν κονδύλια για αναλώσιμα.

- Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει προς το θετικό το δυσοίωνο μέλλον που διαγράφεται με τα σημερινά δεδομένα για τον κλάδο; Ποιος είναι ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος μιλώντας και για τη ΓΣΕΒΕΕ και ειδικότερα του Συλλόγου σας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα;

- Στον κλάδο υπάρχει κρίση, υπάρχει έντονος ανταγωνισμός και εισβολή εισαγόμενων και υποβαθμισμένων κοσμημάτων. Οι προσπάθειες για εξαγωγές δεν ενισχύονται ουσιαστικά. Ο μικρός αργυροχρυσοχόος πνίγεται στα προβλήματα και οδηγείται σε κλείσιμο της επιχείρησής του. Ολα αυτά διαγράφουν ένα δυσοίωνο μέλλον για τον κλάδο. Ωστόσο, ο κλάδος μας έχει μέλλον και μπορεί να μεγαλουργήσει. Κουβαλάμε στις πλάτες μας ιστορία 5.000 χρόνων και δε θα τη θυσιάσουμε τώρα σ' αυτές τις δυσκολίες. Θα αγωνιστούμε έτσι όπως μάθαμε ως τώρα και έτσι όπως διδαχτήκαμε ότι κερδίζονται οι μάχες. Αυτή είναι άλλωστε η αποστολή του συνδικαλιστικού κινήματος. Διαφορετικά δεν έχουμε λόγο ύπαρξης. Οσον αφορά το συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ εμείς παλεύουμε από κοινού και πάντα με την πεποίθηση ότι τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς να αγωνιστείς σκληρά. Εδώ, βέβαια, θέλω να τονίσω την προσωπική ευθύνη του καθένα, γι' αυτό καλούμε τους συναδέλφους να συσπειρώνονται γύρω από τα σωματεία τους και να συμμετέχουν στη συνδικαλιστική δράση. Για να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε την αλλαγή κατεύθυνσης της ασκούμενης πολιτικής γιατί μόνο έτσι θα βρουν λύση τα προβλήματά μας.