Η Ευρωπαϊκή Ενωση υιοθετώντας οριστικά την ΟΝΕ του Μάαστριχτ επέλεξε ένανέο στρατηγικό Διευθυντήριο για το δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο, την "Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα" (ΕΚΤ) και ένα νέο δυνάστη για τους ευρωπαϊκούς λαούς, το ΕΥΡΩ - νόμισμα. Αναλαμβάνοντας μια τεράστια ιστορική ευθύνη, οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων επικύρωσαν πανηγυρικά στις Βρυξέλλες την απόφαση για συνάρθρωση της Ευρώπης στη βάση της μονέδας και της Κεντρικής Τράπεζας, αδιαφορώντας για οποιονδήποτε πολιτικό και δημοκρατικό έλεγχο του "πρωτόγνωρου ιστορικού πειράματος".

Πρόκειται για πρωτοφανή επιλογή, η οποία ξεπερνάει τους εμπνευστές και πρωτεργάτες της, και προτάσσει στο όνομα του κέρδους και του "ανταγωνισμού", της "παγκοσμιοποίησης", τη δημιουργία μιας ημιπληγικής Ευρώπης της μονέδας.Ακριβώς, επειδή πρόκειται για επιλογή ανάγκης ή πολιτικής συναίνεσης, οι επιπτώσεις του Μάαστριχτ, δεν είναι τυχαίο πως έχουν ήδη κατασπαράξει τους ευρωπαϊκούς λαούς την τελευταία πενταετία, σπέρνοντας με κοινωνικά συντρίμμια την ήπειρο. Αλλά μετά τη χτεσινή "ιστορική" απόφαση των Βρυξελλών αναμένεται χιονοστιβάδα αντιλαϊκών επιπτώσεων,οι οποίες ξεπερνούν τους "αναλώσιμους" πρωθυπουργούς και Προέδρους κρατών που συνυπογράψανε τα κείμενα. Ηδη η επιτάχυνση της οικονομικής και η υστέρηση της πολιτικής Ευρώπης που επέλεξε το Μάαστριχτ 1 δημιούργησε ρήγματα και ανισορροπίες ακόμη και στο εσωτερικό των καθεστωτικών "μπλοκ εξουσίας". Η έναρξη του "τρίτου" σταδίου της ΟΝΕ από την 1.1.1999 θα "επιταχύνει" ξέφρενα αυτό το ρήγμα μεταξύ οικονομίας και πολιτικής στο εσωτερικό των κρατών - μελών αλλά και στην ιεραρχία μεταξύ μεγάλων και μικρών χωρών της Κοινότητας.

Η κυβέρνηση της μονέδας χωρίς ίχνος δημοκρατίας, δεν προμηνύει τίποτα καλό για τους λαούς της Ευρώπης αλλά και τις μικρές και ασθενείς χώρες, όπως η Ελλάδα.Και δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από ΟΝΕ, πειθαρχία και... ξερό ψωμί, η μόνη αναφορά του "τριήμερου" στους Ευρωπαίους εργάτες ήταν το (... ) αστειάκι του προέδρου της Κομισιόν Ζακ Σαντέρ, που άνοιξε την αυλαία την Παρασκευή το μεσημέρι δηλώνοντας, "σήμερα, γιορτή της Πρωτομαγιάς, ξεκινά ένα μεγάλο και μακρύ Σαββατοκύριακο".

Η ΟΝΕ ξεκινάει στη βάση των επιταγών του Μάαστριχτ 1 και όπως δήλωσε περιχαρής ο Σαντέρ "το όραμα έγινε πραγματικότητα". Στην πραγματικότητα, όπως ομολόγησε προσφάτως και ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας Α. Φάτζιο "η ΟΝΕ θα 'ναι μια κόλαση" - και δεν εννοούσε, βέβαια, μόνο τους εργαζόμενους. Γι' αυτό και, εκτός από τα βασικά που είχαν ήδη προβλεφτεί από το Μάαστριχτ 1 και αλλεπάλληλες αποφάσεις Ευρωπαϊκών Συμβουλίων, η ΟΝΕ "θωρακίζεται" και με μια σειρά αποφάσεις ενισχυτικές της "πειθαρχίας" και της "δημοσιονομικής εξυγίανσης". Το Σύμφωνο Σταθερότητας του Ιούνη 1997 πλαισιώνεται από το "σούπερ σύμφωνο" του Τ. Βάιγκελ και απειλεί να τιμωρήσει κάθε ανυπακοή στο νέο μεγάλο ηγεμόνα της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τους "ανεξάρτητους" κεντρικοτραπεζίτες.

Η ελληνική κυβέρνηση είναι η μόνη που ήθελε να είναι στην ΟΝΕ αλλά δεν μπόρεσε γιατί δεν πληρούσε κανένα από τα "κριτήρια" του Μάαστριχτ. Ετσι προσπάθησε, για άλλη μια φορά, να εξαπατήσει χαρακτηρίζοντας ως "περήφανη εθνική ιστορική νίκη" μια "δήλωση" του συμβουλίου όπου αναγράφεται η τυπική διαδικασία που προβλέπει το Μάαστριχτ για χώρες "εκτός" της ΟΝΕ. Με αυτή την πρωτοφανή προσπάθεια εξαπάτησης εγκαινιάζεται η νέα σκληρή περίοδος επανένταξης της χώρας στην ΟΝΕ,και οι Ελληνες εργαζόμενοι πρέπει να αναμένουν μια άνευ προηγουμένου αντιλαϊκή επίθεση.

Στα πλαίσια της προβλεπόμενης διαδικασίας (άρθρο 109 Κ του Μάαστριχτ) η Ελλάδα ως τώρα ως χώρα "με παρέκκλιση", θα πρέπει:

- Να υποβάλει νέο σκληρότερο πρόγραμμα Σύγκλισης για μια διετία.

- Να εντάξει "αυτόματα" τη δραχμή στο ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ) δύο, ώστε να τελεί υπό EΥΡΩ - δικτατορία και στο έλεος των κεντρικοτραπεζιτών της ΕΚΤ.

- να επεκτείνει και εντείνει την άγρια πολιτική λιτότητας ώστε να πλησιάσει περισσότερο στα "κριτήρια" του Μάαστριχτ.

- να περνά από περιοδική "εξέταση" κάθε δυο χρόνια μέχρι να "σταθεροποιήσει" πληθωρισμό, έλλειμμα και χρέος, σταθερή δραχμή και χαμηλά επιτόκια.

Και βέβαια τα επιπλέον λύτρα που θα απαιτηθούν για την επανένταξη του ελληνικού κεφαλαίου στην ΟΝΕ του Μάαστριχτ, θα τα χρεωθεί και πάλι ο εργαζόμενος λαός. Η χώρα θα γογγύξει στο όνομα της μονέδας και των οικονομικών δεικτών, για την "ευημερία" και την "αύξηση της ανταγωνιστικότητας" του μεγάλου δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Βησ. ΓΚΙΝΙΑΣ