Λευκορωσία

Μια μικρή χώρα που αντιστέκεται

Μια χώρα στην Ευρώπη, η Λευκορωσία,

τολμά να "βγάλει γλώσσα" στις οδηγίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), εχθρών και "προστατών", και αποδεικνύει πως η αντίσταση και η ανυπακοή στους ιμπεριαλιστές

έχει θετικά αποτελέσματα!!!

Την ώρα που τη χώρα μας γυροφέρνουν ελεγκτές του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ, για να "ελέγξουν" την οικονομία μας και που η "καραμέλα" της παγκοσμιοποίησης, έχει γίνει πια από τους κάθε λογής παράγοντες κυβέρνησης κι αξιωματικής αντιπολίτευσης η δικαιολογία για κάθε αντιδραστικό μέτρο που παίρνεται σε βάρος των Ελλήνων εργαζομένων, όλα δικαιολογούνται στο όνομα της επιμελούς υλοποίησης των οδηγιών που δίνει η ΕΕ και το ΔΝΤ, ("βλέπετε σήμερα - ισχυρίζεται οι κυβέρνηση - δεν μπορεί να μην εφαρμόσουμε τις διεθνείς οδηγίες, κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφή για τη χώρα μας"). Κι όμως η χώρα της Ευρώπης που το 1997 είχε τη μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ, καθώς και τη μεγαλύτερη αύξηση των πραγματικών αποδοχών των εργαζομένων της, δεν είναι μέλος της ΕΕ. Μάλιστα δεν έχει κάνει καν αίτηση να ενταχθεί σ' αυτήν, κι ακόμη αρνείται να εφαρμόσει τις οδηγίες - εντολές που δίνουν το ΔΝΤ κι η Παγκόσμια Τράπεζα. Πρόκειται για τη Λευκορωσία.

Συνηθίζεται και στη χώρα μας να λέγεται πως "τι να κάνουμε; είμαστε μικρή χώρα... ". Βέβαια, οι κομμουνιστές τάσσονται ενάντια στον κάθε είδους "ραγιαδισμό" κι έχουν παραδείγματα ηρωικών λαών σε επίσης μικρές χώρες, όπως είναι η Κούβα, που προσπαθούν να μην υποταχθούν στους ιμπεριαλιστές, και παλεύουν, για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

Τα τελευταία χρόνια, παρά τις πολύμορφες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών έχει εμφανιστεί και στην Ευρώπη μια χώρα, στην οποία ο λαός της, όλο και με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα αντιστέκεται στις οδηγίες και στα κελεύσματα των ξένων και μαζί με την ηγεσία του δείχνει ορισμένα σοβαρά δείγματα αντίστασης στην επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολή και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ - ΕΕ στα εσωτερικά της χώρας τους, της Λευκορωσίας.

Η Λευκορωσία, είναι μια χώρα του μεγέθους της Ελλάδας, με 10,2 εκατομμύρια πληθυσμό. Γειτονεύει με Λιθουανία - Λετονία στο Βορρά, τη Ρωσία στην Ανατολή, την Ουκρανία στο Νότο και την Πολωνία στη Δύση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΕ "διαθέτει μια αρκετά καλή γεωγραφική τοποθεσία και συνεπώς στρατηγική θέση, όσον αφορά τις διαμετακομίσεις ενέργειας και εμπορικών αγαθών" (1). Η Λευκορωσία, όπως σημειώνουν τα κείμενα της ΕΕ "αρχικά εθεωρείτο φτωχή σε φυσικούς πόρους" (2). Διαθέτει αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, (που όμως δεν της φτάνουν για τις ενεργειακές της ανάγκες), ενώ πρόσφατα ανακαλύφθηκαν επιπλέον κοιτάσματα στο νότο, μάλιστα υψηλής ποιότητας πετρελαίου.

Το σημείο, όμως, του ενδιαφέροντος, γύρω από τη Λευκορωσία, εστιάζεται αλλού. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία η χώρα είχε το 1973:

• 11%, αύξηση του ΑΕΠ, σε σχέση με το 1996,
• 18% αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής,
• 26% αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων.

Βέβαια, την ίδια χρονιά κι ορισμένες ακόμη χώρες από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες (όπως π.χ. το Αζερμπαϊτζάν) είχαν αύξηση του ΑΕΠ και του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων, η διαφορά όμως της Λευκορωσίας απ' όλες τις άλλες περιπτώσεις είναι πως αυτές οι συγκεκριμένες οικονομικές επιτυχίες της δε στηρίχτηκαν στα ξένα δάνεια και τις ξένες επενδύσεις.

Ετσι αν στο Αζερμπαϊτζάν, λόγω των κοιτασμάτων της Κασπίας, οι ξένες επενδύσεις έφτασαν το 1997 στο 71% των συνολικών επενδύσεων που έγιναν στη χώρα, στη Λευκορωσία το αντίστοιχο ποσοστό των ξένων επενδύσεων είναι της τάξης μόλις του 4%, ενώ η χώρα μείωσε στο ελάχιστο στον εξωτερικό δανεισμό της.

Ταυτόχρονα, βλέπουμε πως σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες (τις πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ) όπου καλπάζει η ανεργία, με βάση τα επίσημα στοιχεία στη Ρωσία έχουμε 9%, στην Ουκρανία 8,8%, στο Καζαχστάν 15%, στην Αρμενία 22%, στη Γεωργία 17%, στη Λευκορωσία έχουμε ανεργία μόλις 2,8%, ενώ η κυβέρνηση συμφώνησε με τα συνδικάτα να εξετάσει όλες τις εταιρίες, για να προληφθούν πιθανόν ξαφνικά κλεισίματα επιχειρήσεων, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αύξηση της ανεργίας.

Την ίδια ώρα το συνολικό εξωτερικό χρέος της Λευκορωσίας προς άλλες χώρες,(που είναι κυρίως προς τη Ρωσία, λόγω των καυσίμων που προμηθεύεται απ' αυτήν) φτάνει το 16% του ΑΕΠ της χώρας κι είναι το μικρότερο εξωτερικό χρέος απ' όλες τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Ετσι π. χ. το συνολικό εξωτερικό χρέος του Αζερμπαϊτζάν είναι στο 68% του ΑΕΠ του, της Μολδαβίας στο 105%, της Ρωσίας στο 30% του ΑΕΠ της, κλπ.

Σε αντίθεση με τις άλλες Σοβιετικές Δημοκρατίες στη Λευκορωσία οι τιμές στα απαραίτητα καταναλωτικά αγαθά και στις στοιχειώδεις υπηρεσίες είναι κατά 5-6 φορές φθηνότερα. Οπως ομολογεί η Εκθεση της ΕΕ: "Εχει καθιερωθεί επί του παρόντος μέτρο, το οποίο επιτρέπει σε κάθε οικογένεια που δαπανά περισσότερο του 15% του εισοδήματός της για στέγαση και σε δημοτικές υπηρεσίες, να λαμβάνει επιδοτήσεις" (4).

Τι γίνεται, λοιπόν; Πώς τα καταφέρνει έτσι η Λευκορωσία;

Η απάντηση είναι απλή: Αρνείται να εφαρμόσει και συχνά κάνει το ανάποδο από αυτό που τη συμβουλεύουν το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Γι' αυτό, άλλωστε, και έχει ξεσηκώσει στην κυριολεξία το μίσος αυτών των οργανισμών, (όπως και του ΝΑΤΟ), που την αντιμετωπίζουν σαν το "κακό σπυρί" της Ευρώπης, φοβούμενοι πως το παράδειγμά της μπορεί να βρει κι άλλους μιμητές.

Ετσι π. χ. η ΕΕ σ' όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες προτείνει "αναδιάρθρωση των μεγάλων βιομηχανικών μονάδων κρατικής ιδιοκτησίας", κάτι που σημαίνει το διαμελισμό και το ξεπούλημα αυτών των επιχειρήσεων στους ιδιώτες. Τι κάνει η Λευκορωσία; Διατήρησε το δημόσιο χαρακτήρα όλων των στρατηγικών και μεγάλων επιχειρήσεων της βιομηχανίας. Ετσι ο ιδιωτικός και ο ημι-δημόσιος τομέας στη χώρα είναι στο 33% και αφορά το εμπόριο και ορισμένες υπηρεσίες, ενώ ο δημόσιος τομέας είναι στο 67% και αφορά πρώτα και κύρια τις βιομηχανικές μονάδες στρατηγικής σημασίας για την οικονομία της χώρας. Για σύγκριση να σημειώσουμε πως στη Ρωσία τα νούμερα είναι ακριβώς ανάποδα, ο ιδιωτικός και μεικτός τομέας είναι στο 65% και ο δημόσιος στο 35%, ενώ σε Ουζμπεκιστάν, Μολδαβία, Κιργιζία ο ιδιωτικός τομέας είναι στο 67 - 73% και ο δημόσιος στο 23 - 24%.

Αυτή η διατήρηση της βιομηχανικής βάσης της χώρας, (σε αντίθεση με τις υπόλοιπες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες) είναι που εξασφαλίζει το 60% του ΑΕΠ της χώρας. Παρά τις πιέσεις από το ΔΝΤ και την ΕΕ οι αρχές της Λευκορωσίας συνεχίζουν την κρατική επιδότηση όσων βιομηχανικών μονάδων τη χρειάζονται, για να σταθούν στα πόδια τους, και δεν τις αφήνει στο έλεος της... "αγοράς". Το ίδιο συμβαίνει και με την αγροτική οικονομία, στην οποία απασχολείται το 25% του εργατικού δυναμικού της χώρας, που στη συντριπτική του πλειοψηφία παραμένει συγκροτημένη σε κολχόζ (συνεταιρισμούς) και σοβχόζ (κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις), που επίσης απολαμβάνουν της προσοχής και βοήθειας του κράτους.

Ανοίξτε τα σύνορα στα προϊόντα και στα κεφάλαιά μας, φωνάζει η ΕΕ και το ΔΝΤ. Η Λευκορωσία δε... βιάζεται να υπακούσει ούτε σ' αυτές τις διαταγές και το γεγονός αυτό και το ότι η χώρα προσπαθεί να αναθερμάνει τις οικονομικές της σχέσεις με τους παραδοσιακούς εταίρους της και πρώτα και κύρια με τη Ρωσία έχει, στη συγκεκριμένη περίπτωση, επίσης σοβαρή θετική αντανάκλαση για την οικονομία της χώρας...

Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση κι ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας, τόσο το ΔΝΤ, όσο και η ΕΕ έχουν παγώσει τις διάφορες χρηματοδοτήσεις και δάνεια που είχαν σκοπό να δώσουν στη συγκεκριμένη χώρα (5), μέχρι να συμμορφωθεί "... προς τας υποδείξεις".

Να λοιπόν πώς έχει η κατάσταση!!! Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε πως η κατάσταση στη Λευκορωσία έχει ξεκαθαρίσει, πως ο κόσμος δεν αντιμετωπίζει προβλήματα, που είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό, ούτε υποστηρίζουμε πως η χώρα έχει επιστρέψει στο σοσιαλιστικό δρόμο ανάπτυξης και πως οικοδομεί το σοσιαλισμό. Οχι, σε καμία περίπτωση! Ομως έχει εμφανιστεί μια κυβέρνηση κι ένας Πρόεδρος, που εκφράζουν πολλά και διάφορα κοινωνικά στρώματα της χώρας που αντιτίθενται σε σημαντικές (όχι όλες) επιλογές των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Ετσι, ενώ η Λευκορωσία έχει γίνει μέλος του ΔΝΤ και έχει υπογράψει "συμφωνία εταιρικής σχέσης" με την ΕΕ, ταυτόχρονα αρνείται να εφαρμόσει ή καθυστερεί να υλοποιήσει σημαντικές υποδείξεις που της γίνονται, κυρίως στον κοινωνικό - οικονομικό τομέα, αλλά και σε άλλους τομείς, όπως στην εξωτερική της πολιτική. Επίσης δεν παραιτείται κι από τις σχέσεις της με τη Ρωσία και ανοιχτά τάχθηκε και τάσσεται ενάντια στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, πολύ περισσότερο απ' ό,τι η ηγεσία της γειτονικής Ρωσίας.

Παρ' όλα αυτά στη χώρα υπάρχει ιδιωτικό κεφάλαιο, ιδιωτικές τράπεζες, που μάλιστα συνδέονται στενά με εξωτερικούς παράγοντες, υπάρχει χρηματιστήριο, έχουν εισαχθεί εκείνα τα στοιχεία (τόσο στην οικονομία, όσο και στο πολιτικό εποικοδόμημα - έχουν καταργηθεί τα σοβιέτ) που μας βεβαιώνουν πως δεν έχουμε να κάνουμε μ' ένα σοσιαλιστικό καθεστώς, αλλά με ένα αστικό καθεστώς, στο οποίο, όμως, έχει εμφανιστεί ένα ισχυρό σύνολο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αντιστέκεται στις ξένες επεμβάσεις. Χωρίς να είμαστε προφήτες, μπορούμε να υπολογίσουμε πως η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να κρατήσει αιώνες. Αν όμως κάποια στιγμή η αντίσταση κι η ανυπακοή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς καμφθεί, ή αν με μεγαλύτερο θάρρος συνεχιστεί και φανεί στο βάθος και πάλι η σοσιαλιστική προοπτική, θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, αλλά πρώτα και κύρια από το συσχετισμό δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας και κατ' αρχήν στο εσωτερικό των δυνάμεων που στηρίζουν σήμερα τον Αλ. Λουκασένκο.

Από το ποιος θα υπερισχύσει την κρίσιμη στιγμή, οι φιλοσοσιαλιστικές δυνάμεις ή εκείνες οι δυνάμεις που πιθανόν να προωθούν ένα καλύτερο "πλασάρισμα" της χώρας μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, θα εξαρτηθεί κι η παραπέρα εξέλιξη.

Ασχετα, πάντως, από το πώς θα εξελιχθούν στο μέλλον τα πράγματα η αλήθεια που θέλουμε μ' αυτό το άρθρο να υπογραμμίσουμε είναι πως η αντίσταση κι η ανυπακοή στους ιμπεριαλιστές έχει θετικά αποτελέσματα, (αντίθετα απ' ό,τι μας λένε εδώ οι κάθε είδους ΠΑΣΟΚ - νεοδημοκράτο - και λοιποί μοιρολάτρες), τόσο για τη χώρα, όσο και για το λαό, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε το θλιβερό τοπίο στις υπόλοιπες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, αλλά και άλλες χώρες που υλοποιούν τις εντολές - οδηγίες του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Το γεγονός της πολιτικής πίεσης που ασκείται στη Λευκορωσία, αλλά και των προσπαθειών που κάνουν διεθνείς δυνάμεις για να αποσταθεροποιήσουν και τελικά να ανατρέψουν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα αυτή είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικές. Να θυμίσουμε μόνο μερικές πρόσφατες (6):

• Ο Αμερικανός πρέσβης στις αρχές του περασμένου Μάρτη κάλεσε τον Πρόεδρο Λουκασένκο να προχωρήσει στην απελευθέρωση των τιμών και επιτέλους να "εκσυγχρονιστεί", όπως όλος ο κόσμος. Ακολούθησε το αμερικανικό κογκρέσο, που στα μέσα του Μάρτη, με απόφασή του, δήλωσε πως δεν αναγνωρίζει το σημερινό κοινοβούλιο της Λευκορωσίας, εξέφρασε την οργή του για την εκδίωξη του γνωστού κι αντιδραστικού Ιδρύματος Σόρος από το έδαφος της Λευκορωσίας (επειδή παραβίαζε τους νόμους της χώρας) και κάλεσε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Κλίντον να λάβει μέτρα εμπορο-οικονομικής πίεσης προς τη Λευκορωσία.
• Τότε, στα μέσα του Μάρτη, κι ενώ ο Λουκασένκο ήταν στη Συρία, πραγματοποιήθηκε μια επίθεση ιδιωτικών τραπεζών ενάντια στο εθνικό νόμισμα της χώρας, που οδήγησε στην υποτίμηση του νομίσματος κατά 30%. Μετά από έρευνα που έγινε αποδείχτηκε πως οι συγκεκριμένες τράπεζες εκτελούσαν ξένα σχέδια. Η κυβέρνηση πήρε μέτρα για την επιστροφή των τιμών στα επίπεδα πριν την υποτίμηση, ενώ ορισμένοι διευθυντές ιδιωτικών τραπεζών βιάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό, προκειμένου να μη λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.
• Σ' αυτήν την επίθεση, εκτός των άλλων, φάνηκε για άλλη μια φορά και ο ρόλος του ρωσικού μεγάλου κεφαλαίου, που δε δείχνει, ούτε αυτό, ικανοποιημένο από τη γραμμή πλεύσης του Λουκασένκο. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Προέδρου της χώρας Αλ. Λουκασένκο που έκανε λόγο "για επίθεση των λωποδυτών της Μόσχας και των Λευκορώσων φιλοφασιστών, εθνικιστικό - ριζοσπαστών ενάντια στην οικονομία της Λευκορωσίας" και σημείωσε πως η Λευκορωσία "θα ζήσει και χωρίς τους Τσουμπάιδες".
• Στις παραμονές της επίθεσης ενάντια στο λευκορωσικό ρούβλι, μέσω του προγράμματος "Tacis" της ΕΕ στην εθνικιστική και φιλοδυτική αντιπολίτευση διοχετεύτηκαν περίπου 5 εκατομμύρια ΕU, δηλαδή 1.725.000.000 δραχμές.

Αναφέρουμε βέβαια τα παραπάνω για να δείξουμε, γύρω από ένα γεγονός, το πόσο ενορχηστρωμένος είναι ο πόλεμος και μάλιστα από πολλές πλευρές, που διεξάγεται ενάντια στην ηγεσία της χώρας, αλλά και για να αναφέρουμε το πόσο δύσκολο είναι να ακολουθηθεί μια πολιτική αντίστασης σε αντιλαϊκές κατευθύνσεις μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού, καθώς και μέσα σ' ένα σύνολο(την ΚΑΚ, στην οποία ιδιαίτερο ρόλο ασκεί η Ρωσία) που κινείται σε άλλη κατεύθυνση.

Μάλιστα, δε θεωρούμε καθόλου τυχαίο το γεγονός πως ο Πρόεδρος Λουκασένκο αρχίζει στις τελευταίες τοποθετήσεις του να τονίζει όχι τόσο την αξία της Ενωσης Ρωσίας - Λευκορωσίας, αλλά την αναγκαιότητα ανασυγκρότησης της Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) στη βάση της θετικής εμπειρίας της Σοβιετικής Ενωσης. "Είμαι βέβαιος, - σημειώνει ο Λουκασένκο - πως αναλύοντας τις τάσεις ανάπτυξης του μεγάλου μας κράτους - της Σοβιετικής Ενωσης, εκείνη την εποχή, τότε θα δούμε πως η συντριπτική πλειοψηφία της εμπειρίας της μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο για την ενοποίηση, την ολοκλήρωση, το πλησίασμα των λαών, που ζούσαν στην πανίσχυρη χώρα" (7). Ο ίδιος αποκαλύπτει ένα σημαντικό στοιχείο που δείχνει τη διαφορά της σημερινής ΚΑΚ από την ΕΣΣΔ: "Ηδη εμφανίζεται η τάση ξεχωριστών κρατών να ομαδοποιηθούν στη βάση συμφερόντων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο Συμβούλιο των επικεφαλής των κρατών να προταθούν μια σειρά σχέδια μεταρρύθμισης της ΚΑΚ, τα οποία θα ικανοποιούν μόνο τα συμφέροντα μεμονωμένων μελών της ΚΑΚ" (8). Μ' άλλα λόγια η ανισοτιμία των σχέσεων, η προσπάθεια ορισμένων να παίξουν έναν κυρίαρχο ρόλο, να δημιουργήσουν "διευθυντήρια" μέσα στην ΚΑΚ, όπως αυτό που υπάρχει κι ενισχύεται συνεχώς στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι ένα από τα ουσιαστικά στοιχεία που διαφοροποιεί την ΚΑΚ από την ΕΣΣΔ, την καπιταλιστική ενοποίηση, από τη σοσιαλιστική ολοκλήρωση.

Οπωσδήποτε, λοιπόν, και οι εξελίξεις συνολικά στο έδαφος της ΚΑΚ, αλλά ιδιαίτερα της Ρωσίας, ασκούν και θα συνεχίσουν να έχουν σημαντική επίδραση στις εξελίξεις στη Λευκορωσία.

Παρ' όλα αυτά η αλήθεια αυτή έχει και την ανάποδη πλευρά της: πως η σημερινή Λευκορωσία που αντιστέκεται, μπορεί να γίνει φωτεινό παράδειγμα και να βρει κι άλλους μιμητές στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά και ευρύτερα, κι αυτό ακριβώς φοβούνται και προσπαθούν να αποτρέψουν οι ιμπεριαλιστές - οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, αλλά και γειτονικοί "νεο-Ρώσοι" - όπως συνηθίζουν να αυτοαποκαλούνται οι νέοι καπιταλιστές της Ρωσίας.

Ελισαίος ΒΑΓΕΝΑΣ

1. Εκθεση του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, Α4 - 0220/96, 28/6/1996., σελ.5.

2. Στο ίδιο.

3. Τα στοιχεία είναι από την εφημερίδα "Φινάνσοβιε Ιζβέστια", Νο 20 (470), άρθρο: "Οι χώρες της Κοινοπολιτείας βγαίνουν από την κρίση. Αποτελέσματα οικονομικής ανάπτυξης των χωρών της ΚΑΚ", 24/3/1998, σελ.5.

4. Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Α4 - 0220/96, 28/6/1996., σελ.7.

5. Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Α4 - 0220/96, 28/6/1996., σελ.8.

6. Τα παρακάτω στοιχεία είναι από την εφημερίδα "Πράβντα-5", 26/3/1998, σελ. 1-2, καθώς και της "Πράβντα - 5", 17/3/1998, σελ.3.

7. "Μπελορούσκαγια Γκαζέτα". 9/3/98, σελ. 1. Από την ομιλία του Προέδρου Α. Λουκασένκο στη Διεθνή Συνδιάσκεψη: "Εξι χρόνια ΚΑΚ: προοπτικές και προβλήματα", που έγινε τον Μάρτη '98 στο Μινσκ.

8. "Μπελορούσκαγια Γκαζέτα". 9/3/98, σελ. 6. Από την ομιλία του Προέδρου Α. Λουκασένκο στη Διεθνή Συνδιάσκεψη: "Εξι χρόνια ΚΑΚ: προοπτικές και προβλήματα"., που έγινε τον Μάρτη '98 στο Μινσκ.