Μάχη με το χρόνο φαίνεται να δίνει ο 76χρονος Ινδονήσιος Πρόεδρος Σουχάρτο, καθώς η έναρξη της 7ης - συνεχούς - θητείας του στον προεδρικό θώκο της χώρας "εγκαινιάστηκε" με εξεγέρσεις φοιτητών σε πλήθος αστικών κέντρων της Ινδονησίας. Θα καταφέρει, άραγε, να ολοκληρώσει και αυτή τη θητεία; Για πόσο ακόμη θα επιβιώνει το διεφθαρμένο καθεστώς που κυβερνά τη χώρα, βυθίζοντάς τη - με τη "βοήθεια" των οδηγιών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου - στο χάος της οικονομικής κρίσης;

Κανείς δε φαίνεται να μπορεί να δώσει συγκεκριμένη απάντηση στα παραπάνω δύο ερωτήματα. Κυρίως, επειδή κανείς δε γνωρίζει με ακρίβεια για πόσο ακόμη οι έξωθεν σημερινοί, αλλά και επίδοξοι ξένοι ..."επενδυτές" και μεγαλοπαράγοντες της διεθνούς πολιτικής σκηνής θα είναι σε θέση να συγκρατούν - με τα "δόντια", είναι αλήθεια... - την κυβέρνηση του Προέδρου Σουχάρτο στην εξουσία!

Πάντως, αυτοί που δεν "καταλαβαίνουν" από την κυβερνητική αναλγησία ή τη βία των στρατιωτών, που περιπολούν τους τελευταίους μήνες στις πόλεις της Ινδονησίας με εξοπλισμό "αστακού", είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές, οι οποίοι έχουν επωμιστεί στους ώμους τους την "τιμή" και την "αντίσταση" της ινδονησιακής αστικής κοινωνίας απέναντι στη λαίλαπα των αντιλαϊκών πολιτικών. Επειδή, όμως, μόνον οι διαδηλώσεις των νέων δεν αρκούν για να ανατρέψουν το σημερινό πολιτικό "στάτους κβο" στην Ινδονησία, προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο το ακόλουθο ερώτημα: Θα μπορέσουν, άραγε, οι κινητοποιήσεις των νέων να "συγκινήσουν" και να συμπαρασύρουν σε δράση και άλλα τμήματα της ινδονησιακής κοινωνίας;

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ