"Διαγωνισμό τραγουδιού" τον έχουν ονομάσει, παρ' όλο που δεν έχει τίποτα κοινό με την αληθινή υπόσταση του τραγουδιού. Παρ' όλο, που είναι ξένος με την ουσία αυτής της δημιουργικής κατάθεσης που λέγεται τραγούδι, αυτού που μπορεί να εξυψώνει ψυχές και συνειδήσεις, να ενώνει ανθρώπους και πολιτισμούς. Το τραγούδι, αυτό το συστατικό στοιχείο κάθε εθνικού πολιτισμού(και επομένως του παγκόσμιου) ήταν ο μεγάλος "απών" του πρόσφατου 43ου διαγωνισμού της Γιουροβίζιον, αυτού του τηλεοπτικού... παζαριού, που παρακολούθησαν 500 εκατομμύρια τηλεθεατές. Παρόντα και συμμετέχοντα, για μια ακόμη φορά, ευρωκίτς κατασκευάσματα συσκευασμένα ως "τραγούδια". Εγκεφαλικά"απόβλητα" βιομηχανικής "έμπνευσης" και απροσμέτρητης κακογουστιάς,"συνταγές" ευρωπαϊκού προφίλ και προσανατολισμού. Προσανατολισμός που δεν αφήνει περιθώρια στην αληθινή Τέχνη, που δε θέλει τις ουσιαστικές συναντήσεις των διαφορετικών πολιτισμών, τις δημιουργικές "συνομιλίες" των καλλιτεχνών του κόσμου.

Η Ευρώπη της μαζικής υποκουλτούρας, της ισοπέδωσης, της φτήνιας, της αποχαύνωσης, της διαστροφής ακόμα και της ίδιας της φύσης του ανθρώπου, επέδειξε την τερατομορφία της. Το βλέμμα της αληθινής Τέχνης και των χιλιάδων δημιουργών της, ευτυχώς, είναι στραμμένο αλλού.

Ρ. Σ.