Με τον αέρα της καλύτερης ομάδας του κόσμου η Βραζιλία θα ταξιδεύσει τέσσερα χρόνια αργότερα (1966) στην πατρίδα του ποδοσφαίρου, για να δείξει στους Βρετανούς ένα διαφορετικό φουτμπόλ. Είχε φτάσει όμως και η σειρά των Αγγλων να αποδείξουν παγκοσμίως την αξία τους.

Στο μεγάλο τελικό με τη Γερμανία έσπασαν καρδιές, αφού ήταν ο μόνος τελικός που κρίθηκε ως τότε στην παράταση με ένα γκολ, που όπως αποδείχτηκε πολύ αργότερα με τη βοήθεια της τεχνολογίας δεν είχε επιτευχθεί ποτέ, αφού η μπάλα δεν είχε περάσει ποτέ τη γραμμή. Οι "Καριόκας" "καταποντίστηκαν" κυρίως γιατί δεν υπολόγισαν ότι καλό είναι το θέαμα, όμως χρειάζεται και δύναμη. Ο Πελέ δέχτηκε χτυπήματα "καράτε" στο ματς με την Πορτογαλία και έφυγε κλαίγοντας από το γήπεδο.

Οι μεγάλες μορφές του Μουντιάλ ήταν οι Αγγλοι Μπόμπι Μουρ, Μπόμπι Τσάρλτον και ο ήρωας του τελικού Τζεφ Χαρστ, που σημείωσε τρία γκολ. Ιδιαίτερη μνεία και για τον Γερμανό Ούβε Ζέλερ και τον Πορτογάλο μαύρο πάνθηρα Εουσέμπιο, που έκανε μια λαμπρή καριέρα με τα χρώματα της Μπενφίκα. Μάλιστα, ο Πορτογάλος επιθετικός, που καταγόταν από τη Μοζαμβίκη, ήταν και ο πρώτος σκόρερ του ΠΚ με 9 γκολ.

Η Αγγλία πήρε το τρόπαιο, έχοντας σαν... μπούσουλα το 4-4-2, που επέβαλε ο Αλφ Ράμσεϊ.

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΑΓΓΛΙΑ - Δ. ΓΕΡΜΑΝΙΑ 4-2 στην παράταση (Χαρστ 19, 100, 119, Πίτερς 77 - Χάλερ 13, Βέμπερ 89).

Αγγλία: Μπανκς, Κοέν, Γουίλσον, Στάιλς, Τζάκι Τσάρλτον, Μουρ, Μπολ, Χαντ, Μπόμπι Τσάρλτον, Χαρστ, Πίτερς.

Δ. Γερμανία: Τιλκόφσκι, Χέτγκες, Σουλτς, Βάμπερ, Σνέλιγκερ, Χάλερ, Μπεκενμπάουερ, Οβερατ, Ζέλερ, Χελντ, Εμεριχ.