Οι ευρωπαϊκές ομάδες απέδιδαν πλέον υψηλού επιπέδου ποδόσφαιρο και ταξίδευσαν στο μακρινό Μεξικό αποφασισμένες να διατηρήσουν το τρόπαιο στη "γηραιά ήπειρο". Είχαν όμως την ατυχία να πέσουν στην καλύτερη ομάδα που πέρασε ποτέ από τον πλανήτη. Τη μεγάλη Βραζιλία του Μάριο Ζάγκαλο, που μετά από δύο τρόπαια ως παίκτης, σήκωσε ένα τρίτο (ακολούθησε και τέταρτο το 1994) ως προπονητής!

Ομάδα μοντέλο, με ποικιλία αρετών, υψηλή τεχνική κατάρτιση και φοβερές ατομικές προσπάθειες από παίκτες απίθανους, ήταν τα στοιχεία των "καριόκας". Ο Πελέ ώριμος όσο ποτέ, ο Ζαϊρζίνιο πραγματικός πύραυλος, ο Ζέρσον "ποιητής" του αριστερού ποδιού, ο Τοστάο "αλεπού", ο Ριβελίνιο σουτ "οβίδα", ο Κάρλος Αλμπέρτο άρχοντας στα μετόπισθεν. Πώς να χάσει αυτό το μοντέλο; Στον τελικό οι Ιταλοί είχαν το... θράσος να προηγηθούν και δέχτηκαν σε ρυθμό ρελαντί τέσσερα γκολ.

Ολοι οι παίκτες της "σελεσάο" ήταν πρωταγωνιστές. Αλλοι σταρ στα γήπεδα του Μεξικό ήταν οι Γερμανοί Φραντς Μπεκενμπάουερ, Γκερντ Μίλερ (πρώτος σκόρερ του θεσμού με 10 γκολ), οι Ιταλοί Λουίτζι Ρίβα, Τζιασίντο Φακέτι, Ρομπέρτο Μπονισένια, καθώς και ο "κινέζος" Αγγλος Γκόρντον Μπανκς που έκανε την απόκρουση του αιώνα στην περίφημη κεφαλιά του Πελέ.

Με σύστημα 4-3-3 ο Ζάγκαλο "κατατρόπωσε" τους αντιπάλους ενώ επίσημα έκανε την εμφάνισή του από την Ιταλία του Φερούτσιο Βαλκαρέτζι το "μισητό" κατενάτσιο.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ: ΒΡΑΖΙΛΙΑ - ΙΤΑΛΙΑ 4 - 1 (Πελέ 18', Ζέρσον 65', Ζαϊρζίνιο 70', Κάρλος Αλμπέρτο 86' - Μπονισένια 37').

Βραζιλία: Φελίξ, Κάρλος Αλμπέρτο, Εβεράλντο, Κλοντοάλντο, Μπρίτο, Πιάτσα, Ζαϊρζίνιο, Ζέρσον, Τοστάο, Πελέ, Ριβελίνιο.

Ιταλία: Αλμπερτόζι, Μπούρνιτς, Φακέτι, Μπερτίνι (73' Τζουλιάνο), Ροζάτο, Τσέρα, Ντομενγκίνι, Ματσόλα, Μπονισένια (84' Ριβέρα), Ντε Σίστι, Ρίβα.