"ΑΛΑΡΓΑ" ΑΠ' ΤΟ ΛΑΟ, Η ΝΔ | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

"ΑΛΑΡΓΑ" ΑΠ' ΤΟ ΛΑΟ, Η ΝΔ

Δεν ήταν μόνο οι αποδοκιμασίες μερικών Σαρακατσαναίων, οπαδών του διαγραφέντος Γ. Σουφλιά, στο Περτούλι Τρικάλων - αν και το σύνθημα "έξω τα τζάκια απ' τα καλύβια, αλάργα απ' το λαό", κάτι παραπάνω από την πίκρα για τη διαγραφή του Θεσσαλού Σαρακατσιάνου πολιτικού δείχνει - που στενοχώρησαν τον Κ. Καραμανλή, στη διάρκεια της τετραήμερης περιοδείας του στους τέσσερις θεσσαλικούς νομούς. Ηταν, κυρίως, η συνειδητοποίησή του πως ο λόγος του δε συγκινεί τους κατοίκους της Θεσσαλίας - αυτό δείχνει η απροθυμία πολλών να παρευρεθούν στις πολλές συγκεντρώσεις που διοργάνωσαν οι τοπικές οργανώσεις της ΝΔ - επειδή δεν περιέχει θέσεις και προτάσεις για τη λύση των πολλών και οξυμένων προβλημάτων της περιοχής.

Πράγματι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αν και επεσήμανε πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Θεσσαλοί, δεν πρότεινε τίποτα το διαφορετικό απ' ό,τι εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και, ναι μεν η απλή επισήμανση των προβλημάτων μπορεί να δικαιολογεί τον ρόλο μιας "αντιπολίτευσης", η οποία παρατηρεί, απλώς και εκ του μακρόθεν, τα κοινωνικά φαινόμενα και, συνεχώς πλην ανεξόδως, γκρινιάζει προς τους κυβερνώντες, αλλά δεν την καθιστά ωφέλιμη ως αντιπολίτευση και δεν την αναδεικνύει ως εναλλακτική κυβερνητική λύση. Επιπλέον δε, αποδεικνύεται και στην πράξη, πως η παραδοσιακή συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα - όπως, άλλωστε και γενικότερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τα τελευταία χρόνια - βρίσκεται σε αδυναμία, οργανωτική, ιδεολογική και πολιτική, να αντιπαραταχθεί στη σοσιαλδημοκρατία, η οποία κυβερνά και εξυπηρετεί, με τον καλύτερο τρόπο, τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών, της"παγκοσμιοποίησης" και της "νέας τάξης πραγμάτων".

***

Ο Κ. Καραμανλής επισκέφτηκε, κατ' αρχήν, τη Μαγνησία, μια περιοχή που πλήττεται ιδιαίτερα από τη συρρίκνωση της βιομηχανίας,με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε "νεκροταφείο εργοστασίων" και σε "Καιάδα ανεργίας". Και επεσήμανε, ως "παρατηρητής", το πρόβλημα, χωρίς να προτείνει μέτρα για τη λύση του, αρκούμενος απλώς σε μια έκκληση για αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, λες και δε γνωρίζει ότι οι ιδιώτες δεν επενδύουν παραγωγικά στην Ελλάδα, αλλά στρέφονται σε άλλες, ανέξοδες και χωρίς "επιχειρηματικό ρίσκο", κερδοσκοπικές "επενδύσεις". Πώς να πείσει, λοιπόν, τους άνεργους και τους εργαζόμενους του Βόλου, όταν αυτοί γνωρίζουν πως μια κυβέρνηση της ΝΔ, που ήταν η πρώτη διδάξασα στην πολιτική της συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας που "τρέφουν" την ανεργία,θα κινηθεί στα χνάρια της ίδιας αντιπαραγωγικής κι αντιαναπτυξιακής πολιτικής, που καθορίζεται στις Βρυξέλλες κι εφαρμόζεται στην Ελλάδα;

Η αναγνώριση του οφθαλμοφανούς προβλήματος της ανεργίας από τον Κ. Καραμανλή, αν δεν αποτελεί ένα ιδιότυπο "λαϊκισμό" ενός συντηρητικού κόμματος, είναι, τουλάχιστον, εμπαιγμός και εξαπάτηση σε βάρος ανθρώπων που υποφέρουν, απελπίζονται, αλλά ελπίζουν.

****

Εκεί, όμως, που περίσσεψε η κενότητα περιεχομένου του λόγου του προέδρου της ΝΔ, ήταν όταν αναφερόταν στο αγροτικό πρόβλημα. Διότι, ενώ έχει γίνει κοινή συνείδηση ότι η πηγή του προβλήματος επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, βρίσκεται στις Βρυξέλλες, ο Κ. Καραμανλής προσωποποίησε την ευθύνη στον πρωθυπουργό και στον υπουργό Γεωργίας, καταλογίζοντας στον μεν πρώτο ανευθυνότητα, επειδή δεν παρίσταται στα Συμβούλια της ΕΕ για τ' αγροτικά, στον δε Στ. Τζουμάκα "έλλειψη δυνατότητας κατανόησης του υπουργικού αντικειμένου του". Δεν είπε, όμως, αν, με τη δική του παρουσία, ως πρωθυπουργού, στα Συμβούλια και με άλλον υπουργό Γεωργίας, θ' απαιτήσει η χώρα μας την κατάργηση των περιορισμών στις καλλιέργειες, των ποσοστώσεων στην παραγωγή, των προστίμων στο εισόδημα, που επιβάλλει η ΕΕ, αποσκοπώντας στη μείωση μέχρι και 50% των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών της Ελλάδας.

Ο Κ. Καραμανλής και το κόμμα του, όχι μόνο συμφωνούν με την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, αλλά πιέζουν για ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση της αγροτικής οικονομίας από τις Βρυξέλλες. Οσον αφορά στη συμπαράσταση της ΝΔ στους αγρότες, αυτή υπάρχει μέχρι του σημείου που να μην στριμώχνεται "υπέρ του δέοντος" η κυβέρνηση. Απόδειξη, το "πούλημα" της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα από τον Κ. Καραμανλή, όταν, στη διάρκεια της τελευταίας αγροτικής κινητοποίησης, του ζήτησε τη συμπαράσταση για ν' αντιμετωπιστεί ο αυταρχισμός των ΜΑΤ. Κι αυτό δεν το ξεχνούν οι Θεσσαλοί αγρότες, ιδιαίτερα οι ψηφοφόροι του κόμματός του που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.

Στην ίδια αδυναμία βρέθηκε ο πρόεδρος της ΝΔ στις συναντήσεις του με εκπροσώπους των επαγγελματοβιοτεχνών, στους οποίους δεν μπόρεσε να εξηγήσει πώς γίνεται να διαφωνεί με την κυβέρνηση, όταν συμφωνεί με την εισβολή και ασύδοτη κερδοσκοπία των πολυκαταστημάτων, των πολυεθνικών και τη χρόνια πολιτική λιτότητας που πλήττει τα λαϊκά στρώματα, αφήνοντας χωρίς πελάτες τα μαγαζιά. Προσωπικό δε, ήταν το δράμα, όταν συνειδητοποίησε την αδυναμία του να πείσει τους εκπροσώπους των βιομηχάνων ότι αυτός θα εξυπηρετήσει καλύτερα από τον Κ. Σημίτη, τα συμφέροντά τους. Ισως και να σκέφτηκε το "κι εσύ τέκνον, Βρούτε", αλλά αυτοί απάντησαν "τα καλά και συμφέροντα" και "πρώτα απ' όλα η ΟΝΕ και μετά, ίσως, η κομματική προτίμηση... ".

****

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η διέξοδος και για τους ψηφοφόρους της ΝΔ, όπως ακριβώς και για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, τους απλούς εργάτες, υπάλληλους, τους άνεργους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους νέους, τους επαγγελματοβιοτέχνες, είναι η συστράτευση με το ΚΚΕ, μέσα στους αγώνες, στις δημοτικές και νομαρχιακές αγωνιστικές κινήσεις και τα ψηφοδέλτια μάχης και νίκης, για να πάρουν την πρέπουσα απάντηση οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνώντων και όσων ανοιχτά ή στα μουλωχτά υπερασπίζονται την ουσία αυτών των πολιτικών.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Και, ναι μεν η απλή επισήμανση των προβλημάτων μπορεί να δικαιολογεί τον ρόλο μιας "αντιπολίτευσης", η οποία παρατηρεί, απλώς και εκ του μακρόθεν, τα κοινωνικά φαινόμενα και, συνεχώς πλην ανεξόδως, γκρινιάζει προς τους κυβερνώντες, αλλά δεν την καθιστά ωφέλιμη ως αντιπολίτευση και δεν την αναδεικνύει ως εναλλακτική κυβερνητική λύση