Καίρια θέση στην ελληνική και παγκόσμια πεζογραφία κατέχει ο Αρης Φακίνος, που πρόσφατα κι απρόσμενα στερηθήκαμε τη γήινη παρουσία του. Κάθε του βιβλίο και μια επιτυχία εκδοτική: "Οι τελευταίοι βάρβαροι", "Ο άνθρωπος που τάιζε τα περιστέρια", "Το κάστρο της μνήμης", "Κλεμμένη ζωή", οι "Παράνομοι" (δεύτερη έκδοση). Βαθύ κοίταγμα στη ζωή των αναγκεμένων, καθώς διασχίζουν με τ' αβέβαια βήματά τους το δρόμο της κοινωνικής ανισότητας. Σπάνια οι πόρτες της χαράς, της βιοτικής επάρκειας ανοίγουν γι' αυτούς. Με το δισάκι του περιπλανώμενου στην εξορία, μέσα ή έξω από την Ελλάδα, στο μεροκάματο, στο πέλαγο.

Αυτό και το κλίμα των "Παράνομων", που την καταδίωξη, λόγω κοινωνικών φρονημάτων, στην πατρίδα, διαδέχονται οι απρόσμενες περιπέτειες στο Αμστερνταμ, όπου το κύριο πρόσωπο μπλέκεται άθελά του σε μια παράνομη οργάνωση.

Η λειτουργία της, η οργάνωση, οι αιτίες που τη δημιούργησαν, οι χώροι που κινήθηκε, τα πρόσωπα που τη στελέχωσαν, τόσο ντυμένα σάρκα και οστά, και αισθήματα, και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κυκλοφορούν άνετα μέσα στη συνείδηση σαν να είναι γείτονας που τον γνωρίζεις "εξ απαλών ονύχων".

Πλούσια σε δράση, πλοκή, γνώση σφαιρική και μετάδοσή της για το κάθε αντικείμενο της αφήγησης, άνθρωπο ή ιδέα, ή χώρα, προδίδουν την πλατιά κατάρτιση του συγγραφέα στον πολιτικο-κοινωνικό χώρο, καθώς και το μεστό εσωτερικό εξοπλισμό του σε ανθρωπιστικά αισθήματα (Εκδόσεις "Καστανιώτης").

Ευγενία ΖΩΓΡΑΦΟΥ