Χτες οι άνθρωποι του Λάτση, δήλωσαν έτοιμοι να προσφέρουν (μέχρι και το 2001) το ποσό των 93 δισ. δραχμών για την εξαγορά της Τράπεζας Κρήτης. Αν ξεχωρίσαμε την προσφορά των ανθρώπων που εκπροσωπούν τα συμφέροντα του Λάτση, δεν το κάνουμε, για να σημειώσουμε ότι είναι η καλύτερη, σε σχέση με τα ποσά που πρόσφεραν η Τράπεζας Εργασίας και Περαιώς, αντίστοιχα. Το κάνουμε, για να επισημάνουμε το μεγάλο φαγοπότι που γίνεται με την εκποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων.

Για όσους έχουν ασθενή μνήμη, θα θυμίσουμε μόνο - έτσι για να διαπιστώσουν το μέγεθος του σκανδάλου - ότι μόλις πρόσφατα, υπουργός Εθνικής Οιοκονομίας, Γιάννος Παπαντωνίου, δήλωνε πρόθυμος να πουλήσει την Τράπεζα Κρήτης ακόμη με"έκπτωση" σε σχέση με το ελάχιστο τίμημα πώλησης του 2ου διαγωνισμού - δηλαδή λιγότερο και από... 30 δισ. δραχμές (!), προκειμένου να προωθήσει την ιδιωτικοποίηση της Τράπεζας.

Τι έχει να πει μετά από όλα αυτά ο χαμογελαστός υπουργός, που έχει αναλάβει εργολαβικά (μάλλον με το αζημίωτο) να φέρει σε πέρας την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων;