Αν απλώσει κανείς το βλέμμα στη Μονεμβάσια, μπροστά από το σπίτι του Γιάννη Ρίτσου, θα δει τη θάλασσα. Λίγα μέτρα πριν το σπίτι του, είναι η πύλη της καστροπολιτείας. Και αυτό το σπίτι, το σπίτι του ποιητή, είναι ένα από τα πρώτα σημεία αυτού του μαγευτικού, μεσαιωνικού τόπου που επισκέπτεται πολύς κόσμος, καθώς το σηματοδοτεί μια εντοιχισμένη πλάκα με το όνομα του ποιητή. Ομως, μόλις δύο μέτρα από την είσοδο του σπιτιού, μέσα στην αυλή, το βλέμμα του επισκέπτη εδώ και αρκετά καιρό "σκοντάφτει" σε δύο λακκούβες που χάσκουν.

Τα σκάμματα, περιφραγμένα με σύρμα, άνοιξε το χειμώνα του 1997 η τοπική Εφορεία, προκειμένου να συντηρήσει και να στεγανοποιήσει καμάρα που βρίσκεται ακριβώς από κάτω από το σπίτι. Η καμάρα συντηρήθηκε, αλλά τα σκάμματα έμειναν ανοιχτά.Το σύρμα σκούριασε και, το χειρότερο, η συντηρημένη καμάρα βρέχεται δύο συνεχείς χειμώνες. Δηλαδή ...σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Και, βέβαια, είναι ένα θέμα και η αισθητική βλάβη ακριβώς μπροστά από το, κηρυγμένο ως διατηρητέο, σπίτι του Γ. Ρίτσου. Η Διεύθυνση Βυζαντινών Αρχαιοτήτων επισήμανε το πρόβλημα σε πρόσφατη αυτοψία του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και έδωσε εντολή να κλείσουν οι λάκκοι. Η τοπική Εφορεία, πριν δύο περίπου μήνες, είχε υποσχεθεί ότι θα λύσει το πρόβλημα, αλλά οι λάκκοι εξακολουθούν να είναι ακόμα ανοιχτοί, όπως και ένα γκρεμισμένο σημείο στο τείχος του μεσαιωνικού κάστρου, γκρέμισμα που φτάνει ως την αυλή του πατρογονικού σπιτιού του Γ. Ρίτσου. Σαν να μην έφτανε η γενικότερη τουριστική - εμπορευματική αλλοίωση της Μονεμβάσιας, έρχεται και το επικίνδυνο "θέαμα", που παρουσιάζει ο περιβάλλων χώρος του σπιτιού του Ρίτσου να προσβάλλει διπλά τον πολιτισμό μας: Και το συνολικό μνημειακό χαρακτήρα της Μονεμβάσιας και των μεσαιωνικών κτισμάτων της και το κηρυγμένο ως νεότερο ιστορικό μνημείο, σπίτι του ποιητή της Ρωμιοσύνης.