Πολύ σκληρή για να πεθάνει... και αρκετά φιλόξενη για να αδικηθεί, η ελληνική Εθνική ομάδα. Αγρια Δύση θύμιζε το παιχνίδι με την Ιταλία. Γουέστερν για δυνατές συγκινήσεις. "Πήραμε τη νίκη με το έτσι θέλω" δήλωσε ο πρωταγωνιστής της συνάντησης Δημήτρης Παπανικολάου. Ο "μικρός" άθελά του ίσως, είπε όλη την αλήθεια. Το παιχνίδι δε διεκδικούσε δάφνες ποιότητας. Δεν είχε ούτε ρυθμό, ούτε ταχύτητα, πολύ περισσότερο, συστήματα. Ο καθένας έκανε ό,τι τον φώτιζε ο θεός. Μόνο ο Γκρέγκορ Φούτσκα ξεχώρισε. Ηταν αυτός που έκανε τη διαφορά στο Α ημίχρονο, που η Ιταλία προηγήθηκε 39-35. Στην επανάληψη κυριάρχησε η μαγκιά, τα γιουρούσια, τα μακροβούτια. Νίκησε η Ελλάδα, οι παίκτες της οποίας αντλούσαν από την εξέδρα τα απαραίτητα ψυχικά αποθέματα. Το τελικό 64-56 έφερε την ελληνική ομάδα επικεφαλής και αήττητη του Β ομίλου της Β φάσης, μαζί με τη Γιουγκοσλαβία. Το μέλλον βαθμολογικά διαγράφεται αίσιο, όμως οι αριθμοί δε λένε πάντα την αλήθεια. Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι η Εθνική δεν έπεισε με το παιχνίδι της. Αλλο γρήγορο κι άλλο βιαστικό μπάσκετ. Ο Π. Γιαννάκης απέδωσε την όχι καλή εμφάνιση στην πίεση που ασκεί στα νέα παιδιά η εξέδρα. Αυτή δεν είναι όμως όλη η αλήθεια. Η ομάδα επιθετικά, όπως λένε στη γλώσσα του μπάσκετ, δεν τραβάει. Τα συστήματα δε βγαίνουν. Ορισμένες ατομικές εξάρσεις είναι όλο το παιχνίδι της. Τις πολλές αδυναμίες εξαλείφει το πάθος, η δύναμη, η τραχύτητα. Υπήρχαν στιγμές εναντίον της Ιταλίας που οι Ελληνες παίκτες ξεπερνούσαν τα όρια. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί το 1991 στη Ρώμη με πρωταγωνιστές τους Ιταλούς. Το συνηθίζουν οι δύο ομάδες. Το θέμα είναι ότι οι διαιτητές ανέχθηκαν το αντιαθλητικό, πολλές φορές, παιχνίδι, αφήνοντας στο τέλος την αίσθηση της αδικίας και στις δύο ομάδες. Οι Ιταλοί είχαν κάθε λόγο να φωνάζουν περισσότερο, ενώ στο γήπεδο έπεφταν κορμιά, χτύπησαν μόνο 8 ελεύθερες βολές. Ας πρόσεχαν. Αυτοί δίδαξαν στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του '80 το σκληρό μπάσκετ. Αυτό όμως δεν είναι το ζητούμενο. Μόνο με τη δύναμη η ομάδα του Π. Γιαννάκη δεν μπορεί να πάει ψηλά. Αν επιμείνει σ' αυτό το στιλ παιχνιδιού, μπορεί να νικήσει τις αδύναμες στο παρασκήνιο Ρωσία και Π. Ρίκο, αλλά στο παιχνίδι με τη Γιουγκοσλαβία, εφόσον υπάρχει βαθμολογικό ενδιαφέρον, ίσως υπάρξουν άλλου είδους προβλήματα. Και το κλίμα "ανάμεσα στις δύο χώρες", όπως έδειξε χτες η εξέδρα, δεν είναι το καλύτερο δυνατό.

ΙΤΑΛΙΑ: Μπονόρα 4 (1), Μπαζίλε 4, Ντε Πολ 2, Φούτσκα 19 (2), Ποτζέκο 7 (1), Γκαλάντα 2, Μενεγκίν 11 (2), Αμπιο 5, Κιάτζιτς 2, Νταμιάο.

ΕΛΛΑΔΑ: Καλαϊτζής, Μπαλογιάννης 1, Μπουντούρης, Παπανικολάου 14, Σιγάλας 8 (2), Κορωνιός 11 (1), Αλβέρτης 18 (2), Οικονόμου 4, Τσακαλίδης, Φασούλας 6, Ρεντζιάς 2.