Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση προχωράει ακάθεκτη, και χωρίς κανέναν ενδοιασμό, στην καθολική λαϊκή αφαίμαξη υπέρ της ολιγαρχίας του πλούτου. Οσο και αν θα ακουστούν και φωνές που θα πουν ότι με αυτή την κυβέρνηση είναι αναμενόμενο, δε σημαίνει ότι αυτό μπορεί να γίνεται και αποδεκτό. Ετσι ένας κατ' εξοχήν τομέας λαϊκής χρήσης, όπως τα κρατικά μέσα συγκοινωνίας, παραδίνονται "προς βρώσιν" στο κεφάλαιο. Και είναι κατ' εξοχήν τομέας λαϊκής χρήσης, γιατί η αστική τάξη έχει φροντίσει η ίδια για τη μετακίνησή της με δικά της μέσα - είναι και ολιγάριθμη, άρα της φτάνουν - τα ΙΧ πολυτελείας για το άστυ ή τα άλλα ιδιωτικά γιοτ, θαλαμηγούς ή και αεροπλάνα για τις μακρινές αποστάσεις. Για το φτηνό λαϊκό εισιτήριο θα νοιαστεί; Νοιάζεται, όμως, για την αποκλειστική κατοχή και εκμετάλλευση των συγκοινωνιών, ώστε να καρπωθεί κέρδη από το ξεζούμισμα αυτών που τις χρησιμοποιούν.

Οι αστικές συγκοινωνίες πήραν τη σειρά τους μετά την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ και τον ΟΣΕ. Το νομοσχέδιο για το ξεπούλημά τους είναι ήδη έτοιμο. Η εξυγίανση από τα... ελλείμματα γίνεται το πρόσχημα, γιατί η ουσία είναι διαφορετική. Το εισιτήριο για τους εργάτες και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, είναι φτηνό παρά το μεγαλύτερο κόστος του, γιατί η διαφορά πληρώνεται από τη φορολογική αφαίμαξη του λαού, μέσω των επιδοτήσεων των κρατικών συγκοινωνιακών εταιριών, που είναι υποχρεωμένο το κράτος να καταβάλλει ως ιδιοκτήτης. Αν οι κυβερνήσεις επιδοτούσαν τα κρατικά μέσα συγκοινωνίας δε θα υπήρχαν ελλείμματα. Τώρα το εισιτήριο θα γίνει απλησίαστο, το κράτος θα επιδοτεί τους ιδιώτες και ο λαός θα πληρώνει πολλαπλάσια, για να γεμίζει η τσέπη των επιχειρηματιών.

Ηδη οι ιδιωτικές συγκοινωνιακές εταιρίες και επιδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και πολλαπλάσιες τιμές έχουν καθιερώσει στα εισιτήρια. Και το κυριότερο, απομακρύνεται η δυνατότητα για συγκοινωνιακά μέσα ποιότητας, ασφαλή και άνετα στην υπηρεσία των εργαζομένων, αφού οι ιδιώτες ενδιαφέρονται για όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη. Ταυτόχρονα, επιχειρείται η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων στις συγκοινωνίες και η εντατικοποίηση των συνθηκών δουλιάς. Αυτά πάνε "πακέτο". Και για του λόγου το αληθές, έτοιμος είναι ο νέος κανονισμός ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στον ΗΛΠΑΠ. Βεβαίως σ' αυτή την πολιτική, η κυβέρνηση, συνεπικουρείται από το άλλο κόμμα της άρχουσας τάξης, τη ΝΔ, αλλά βοηθιέται και από την ασυνεπή στάση των άλλων δυνάμεων, που φραστικά φαίνεται να την αντιστρατεύονται, στην πράξη υπονομεύουν τις όποιες λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στην πολιτική της άρχουσας τάξης.

Σ' αυτή την αντιλαϊκή επίθεση, μπορεί και πρέπει να μπει φραγμός. Οι λαϊκές δυνάμεις μαζί με τους εργαζόμενους στα κρατικά μέσα συγκοινωνίας μπορούν και πρέπει να αντιδράσουν μέσα από τις ταξικές τους οργανώσεις. Να δημιουργήσουν δικές τους μορφές συσπείρωσης και να συμβάλουν στη δημιουργία ενιαίου μετώπου αγωνιστικής δράσης ενάντια σ' αυτή την πολιτική. Μόνο έτσι υπάρχει δυνατότητα να εμποδίσουν τα αντιδραστικά μέτρα ιδιωτικοποίησης, που υπηρετούν την προσαρμογή στην ΟΝΕ. Αυτή η ρεαλιστική προοπτική συνδέεται άμεσα με το στόχο της δημιουργίας ενιαίου δημόσιου φορέα συγκοινωνίας και πρέπει να εντάσσεται στη γενικότερη κοινωνικοπολιτική πάλη ενάντια στις διαβόητες αναδιαρθρώσεις. Ο λαός θα δώσει την απάντηση, με τους πολιτικοποιημένους αγώνες του, με τη συγκρότηση του δικού του μετώπου πάλης και με την ψήφο του. Ο εκλογές για την Αυτοδιοίκηση δεν είναι μακριά.