Ολα αυτά, έρχονται να επαληθεύσουν τις εκτιμήσεις των κομμουνιστών. Στην εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, στο 31ο Συνέδριό του, που έγινε πέρσι στις 11 του Οχτώβρη, σημειωνόταν: "Γίνεται έντονο εμπόριο παιδιών. Τα ορφανά παιδιά ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο, ενώ ένα - ακόμα - εκατομμύριο παιδιά είναι εγκαταλειμμένα".

Λίγες μέρες αργότερα (19.10.1997) το "Βήμα" σε άρθρο για τα εγκαταλειμμένα παιδιά στη Ρωσία έγραφε: "Ολο και περισσότερο εμφανίζονται στους δρόμους των ρωσικών πόλεων περιπλανώμενα παιδιά, πολλά από τα οποία είναι άστεγα και ζητούν ελεημοσύνη, ψάχνουν για τροφή ή για μια τσέπη να ξαφρίσουν, εισπνέουν κόλλα από μπαλόνια, πίνουν βότκα ή γυρεύουν σύντροφο του σεξ, κυρίως για να τον κλέψουν".

Αυτή την τύχη - και άλλα, ακόμα χειρότερα που θα δούμε στο μέλλον - επιφύλασσαν όλοι εκείνοι που - μέσα κι έξω από την ΕΣΣΔ - ακόνιζαν τα μαχαίρια τους για την ανατροπή του σοσιαλισμού και τώρα γλεντοκοπούν πάνω στα συντρίμμια και τη συμφορά που προκάλεσαν σ' ένα λαό περίπου 300.000.000 ανθρώπων.

Και η θλίψη γίνεται οργή και αγανάκτηση για τη σημερινή κατάσταση, όταν φέρνεις στο μυαλό σου ότι μόλις πριν από λίγα χρόνια στη Σοβιετική Ενωση έλεγαν, πίστευαν και πορεύονταν στην πράξη, με βάση την αρχή που λέει ότι "στο σύστημά μας δεν υπάρχουν προνομιούχες τάξεις. Αν υπάρχει μια, αυτή είναι τα παιδιά"!