Με "θέατρο του παραλόγου", μοιάζει η κατάσταση που επικρατεί στις τουριστικές επιχειρήσεις της χώρας. Στην κορύφωση της τουριστικής σεζόν, η "μαύρη" εργασία και η ωμή παραβίαση ακόμα και ανθρωπίνων δικαιωμάτων αγγίζει και φέτος τα όρια του παραλόγου. Πίσω από το ιλουστρασιόν, φανταχτερό "εξώφυλλο" των επιχειρήσεων του κλάδου, κρύβεται η πιο στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Χρόνο με το χρόνο, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που ακούει στο όνομα τουρισμός, έρχονται σε όλο και μεγαλύτερη αντίθεση. Από τη μια πλευρά, υπάρχει η συνεχώς αυξανόμενη ανεξέλεγκτη ασυδοσία του τουριστικού κεφαλαίου, η ληστρική εκμετάλλευση των πάντων στην οποία επιδίδεται και η ολοένα και μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου στα χέρια του. Από την άλλη πλευρά, βρίσκονται οι εργαζόμενοι στον κλάδο, που σπρώχνονται όλο και πιο βαθιά στον εργασιακό μεσαίωνα, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, που βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να βγαίνουν στο σφυρί. Στην πλευρά των χαμένων, και η εθνική οικονομία, αλλά και ο λαός συνολικά, που χρειάζεται να χρυσοπληρώσει αυτό που θα έπρεπε να του παρέχεται, το δικαίωμα στον τουρισμό.

Στην όξυνση αυτής της κραυγαλέας αντίθεσης συντέλεσε και συντελεί, όσο μπορεί και με όποιο μέσο διαθέτει, η κυβέρνηση με την πολιτική που ακολουθεί. Μια πολιτική συρρίκνωσης της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας, με συνέπεια τη δημιουργία χιλιάδων ανέργων, που στράφηκαν στον τουρισμό, αναζητώντας μια θέση εργασίας και μετατράπηκαν σε έρμαια των εργοδοτών. Μια πολιτική, που προώθησε την άναρχη και στρεβλή ανάπτυξη του τουρισμού και που παραδίδει τώρα στο τουριστικό κεφάλαιο και το δημόσιο τομέα του τουρισμού, διαλύοντας τον ΕΟΤ και βγάζοντας στο σφυρί την ανεκτίμητης αξίας περιουσία του. Μια πολιτική, που έρχεται θρασύτατα, με το αντεργατικό νομοσχέδιο, να ικανοποιήσει τα αιτήματα των μεγαλοξενοδόχων, όπως τα είχαν καταθέσει σε υπόμνημα προς τον υφυπουργό Εργασίας, υπό τη μορφή παρατηρήσεων στο διαβόητο "Σύμφωνο Εμπιστοσύνης προς το 2000". Να θεσμοθετήσει, δηλαδή, τις μεσαιωνικές μορφές εργασίας, που στην πράξη εφαρμόζονται ήδη σε μεγάλο βαθμό, να νομιμοποιήσει την ασυδοσία τους, αφού αυτό εν ολίγοις ζητούσαν με το υπόμνημά τους οι μεγαλοξενοδόχοι.

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση άγεται και φέρεται από το τουριστικό κεφάλαιο, η υπουργός Ανάπτυξης Βάσω Παπανδρέου - από την Κω όπου βρέθηκε πρόσφατα - απηύθυνε ένα μεγαλόπρεπο "ΟΧΙ" στο αίτημα των εργαζομένων να συναντηθούν μαζί της και στα παράπονα των μικρομεσαίων επιχειρηματιών για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, την εξής απάντηση: "Κάνετε λάθος, αν νομίζετε ότι θα είστε μια ζωή ξενοδόχοι"!

Αμοιρη ευθυνών, τουλάχιστον στο σκέλος που αφορά την καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δεν είναι η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Επισιτισμού - Τουρισμού, που συνειδητά έχει επιλέξει το δρόμο της αδράνειας και του συμβιβασμού. Οι εργαζόμενοι όμως δεν είναι διατεθειμένοι να μείνουν αδρανείς. Στην απεργία στις 23 Ιούλη έκαναν το πρώτο βήμα, αφού ήταν η πρώτη φορά που σε πολλές περιοχές της χώρας η συμμετοχή των ξενοδοχοϋπαλλήλων σ' αυτήν ξεπέρασε κάθε προσδοκία.