Μέρες, μήνες τώρα, καλούμαστε να "κυλήσουμε" στο ρυθμό των "Ρόλινγκ Στόουνς". Μεγέθη και υπερμεγέθη, πληροφορίες, που, στην πλειονότητα, αφορούσαν εξέδρες, ηχητικά και οπτικά εφέ, "κινητούς" μαγείρους, γυμναστές και γυμναστήρια "παρέλασαν" από τον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο, διαμορφώνοντας το κατάλληλο "κλίμα" για το, δήθεν, "γεγονός της χρονιάς", τη συναυλία τους στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ολόκληρος μηχανισμός εργάστηκε σκληρά, "βομβαρδίζοντας" καθημερινά μικρούς και μεγάλους, για να προετοιμάσει το "δρόμο" προς τις πύλες του προκατασκευασμένου, γιγάντιου θεάματος, που κατασκευάστηκε στην "κουζίνα" της μουσικής βιομηχανίας. Σα να μην υπήρχε τίποτα άλλο στον κόσμο, σ' αυτήν τη χώρα, πριν φέρουν τα "φώτα" τους, στην ...περιφερειακή, "στερημένη" Ελλάδα.

Οι "Ρόλινγκ Στόουνς" έχουν γράψει τη δική τους ροκ ιστορία. Μια ιστορία, όμως, που συνδέθηκε με τον ανατρεπτικό χαρακτήρα των τραγουδιών που δημιούργησαν πριν πολλά χρόνια. Μια ιστορία, που, τελικά, δεν έχει τίποτα το κοινό με τη σημερινή θλιβερή εικόνα των γερασμένων ρόκερς, που κυκλοφορούν στις θωρακισμένες λιμουζίνες, πουλώντας κομμάτια ενός "ένδοξου" παρελθόντος. Ακίνδυνοι πλέον για τους κρατούντες και ενσωματωμένοι σε ένα σύστημα, που δεν έχει τίποτα κοινό με την αληθινή τέχνη, προπαγανδίζοντας στο σλόγκαν τους πρώτα τα ναρκωτικά και έσχατη τη μουσική, εξυπηρετούν και, τελικά, προωθούν την πολιτιστική ισοπέδωση και την εμπορευματοποιημένη μουσική. Ισως γι' αυτό από το χτεσινοβραδινό τους υπερθέαμα δεν έλειψαν και οι δικοί μας "εκσυγχρονιστές" κρατούντες και οι ποικιλόχρωμοι ...φιλελεύθεροι.