Μπορεί να κάνει εφημερίες και να επιτελεί στοιχειωδώς το ρόλο του, μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας - με 400 και πάνω κρεβάτια, που συνήθως είναι όλα κατειλημμένα - με τρεις (3) (!) όλους κι όλους γιατρούς; Μα ποιος δε γνωρίζει, ότι στη διάρκεια μιας εφημερίας του οποιουδήποτε μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας αντιμετωπίζονται εκατοντάδες ή και χιλιάδες περιστατικά, αρκετά από τα οποία επείγοντα ή βαριά; Μπορεί, άλλο μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας, να εφημερεύει για ένα ολόκληρο 24ωρο, με δύο όλους κι όλους γιατρούς - χειρουργούς; Κι αν γίνει, ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα - γεγονός καθημερινό στην πρωτεύουσα - και διακομιστούν περισσότερα από δύο άτομα, που έχουν άμεση ανάγκη χειρουργείου, τι πρέπει να κάνουν οι γιατροί; Να ρίξουν κορόνα - γράμματα, ποιος θα χειρουργηθεί και ποιος όχι; Μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς άλλο μεγάλο νοσοκομείο, όταν πρέπει να κάνει 1.915 εφημερίες το μήνα, κόστους 65 εκατομμυρίων δραχμών και το υπουργείο Υγείας εγκρίνει μόνο 39; Τι πρέπει να κάνουν οι γιατροί; Να "κόψουν" το ένα τρίτο των εφημεριών, όπως έκανε και η κυβέρνηση στον προϋπολογισμό του νοσοκομείου; Και μετά, ποιος θα φταίει, όταν οι πολύμορφες συνέπειες - πιθανώς και μοιραίες - θα πέσουν στις πλάτες και τα κεφάλια των ασθενών;

Απλά στοιχεία. Απλή αριθμητική. Απλά, αλλά ιδιαίτερα κρίσιμα και σοβαρά ερωτήματα, γιατί αφορούν αυτή την ίδια τη ζωή, τη ζωή όλων μας. Γιατί, όλοι μας πληρώνουμε και, μάλιστα, υπέρογκους φόρους, ασφάλιστρα, κλπ., και απαιτούμε την ύπαρξη μιας ανθρώπινης - τουλάχιστον - νοσοκομειακής περίθαλψης.