Σούπερ σταρ νούμερο 2... Κανονική παρέλαση από όλα τα κανάλια και όλες σχεδόν τις εφημερίδες.

Για τον Σπ. Βούγια, υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, ο λόγος, καθότι το Νο 1 είναι - για την ώρα, τουλάχιστον - ο Δ. Αβραμόπουλος.

Βεβαίως και τα πήγε καλά - το τι και το πώς βέβαια θέλει μια ολόκληρη συζήτηση ουσίας και όχι εντυπώσεων - ο κ. Βούγιας, παίρνοντας ένα ποσοστό αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που έχει στη Θεσσαλονίκη το κόμμα που τον στήριξε, ο ΣΥΝ. Ηταν, όμως, μόνο αυτός που είχε ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Δεν είναι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, τα ανάλογα παραδείγματα από όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους; Σε πόσα κανάλια είδαμε, για παράδειγμα, τον Παναγιώτη Κοσιώνη υποψήφιο δήμαρχο Πάτρας που, υποστηριζόμενος μόνο από το ΚΚΕ, έφερε ποσοστό πολλαπλάσιο από αυτό του Κόμματος στη συγκεκριμένη πόλη και περίπου διπλάσιο απ' αυτό του Βούγια; Σε πόσα κανάλια είδαμε τον Γιάννη Παττάκη που έφερε ανάλογο αποτέλεσμα, ως υποψήφιος νομάρχης στη Λάρισα ή τον Τάσο Σκυλλάκο, υποψήφιο δήμαρχο στην ίδια πόλη, τον Βαγγέλη Μπούτα στη Νομαρχία Καρδίτσας και τόσους και τόσους ακόμα;

Γιατί τόση προβολή; Εχουν άδικο όσοι βρίσκουν σ' αυτή την ιστορία το πιο χαρακτηριστικό δείγμα γραφής, για τον τρόπο που "παράγονται" βεντέτες; Για τον τρόπο που κατασκευάζονται "διάδοχες καταστάσεις" και για τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν στις μέρες μας τα ΜΜΕ προς αυτή την κατεύθυνση;