Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ έγινε γνωστή ως φεμινίστρια, ως συγγραφέας, ως φιλόσοφος και ως αιώνια σύντροφος του Ζαν Πολ Σαρτρ. Ομως, αυτή η γυναίκα στα σαράντα της χρόνια ερωτεύτηκε παράφορα τον συγγραφέα Νέλσον Αλγκρεν, τον συγγραφέα που περιέγραφε ρεαλιστικά τη σκληρή πραγματικότητα της Αμερικής, χωρίς να ωραιοποιεί τη χώρα του "πράσινου ονείρου: του δολαρίου". Είναι αυτός που έγραψε το μυθιστόρημα που έγινε μπεστ σέλερ και μεταφέρθηκε στην οθόνη με πρωταγωνιστή τον Φρανκ Σινάτρα, ο οποίος απέσπασε το Οσκαρ ερμηνείας για το ρόλο του: "Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι".

Ο άνδρας που έκανε την καρδιά της Μπωβουάρ να τρέμει από συγκίνηση δεν είχε τίποτε κοινό με τους υπαρξιστές και γενικώς με τους ανθρώπους της παρισινής κουλτούρας. Οι φίλοι του Αλγκρεν ήταν τοξικομανείς, πόρνες, χαρτοπαίκτες, περιθωριακοί τύποι που ζούσαν σ' ένα δωμάτιο, που περισσότερο με τρώγλη έμοιαζε, έτσι όπως και το δικό του. Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ μαγεύτηκε από τούτο τον παράξενο, τον άγνωστο κόσμο και από τον άνδρα που έμενε σε μια φτωχή συνοικία Πολωνών και έγραφε τόσο ωραία. Μοιράστηκε μαζί του το άστρωτο κρεβάτι του, τη φτώχεια, την αγάπη για τους αντισυμβατικούς ανθρώπους. Εμεινε στο παγωμένο Σικάγο αρκετό καιρό και έπειτα κάλεσε τον Αλγκρεν μαζί της στη Γαλλία για να του γνωρίσει το δικό της κόσμο. Επειτα, οι δυο τους έφυγαν για το Μεξικό, τη Γουατεμάλα, την Αφρική, την Ισπανία και την Ιταλία. Οσοι έζησαν εκείνη την εποχή την Σιμόν ντε Μπωβουάρ μιλούν για μια γυναίκα γεμάτη ερωτικό πάθος, για μια γυναίκα χαμογελαστή κι ευτυχισμένη, που έρχεται σε αντίθεση από την εντύπωση που είχαμε για εκείνη, δηλαδή την εικόνα της ψυχρής διανοούμενης. Στο ντοκιμαντέρ "Σιμόν ντε Μπωβουάρ - Νέλσον Αλγκρεν: Μια σχέση πάθους" που θα παρακολουθήσουμε την Τετάρτη από τη ΝΕΤ στις 23.00 θα μιλήσουν ο ιστορικός Τερκλ, φίλος του Ν. Αλγκρεν και η κόρη της Μπωβουάρ, ενώ θα ακούγεται η μουσική της εποχής εκείνης: Μπλουζ, Ντίξιλαντ, τζαζ και Εντίθ Πιαφ.

Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ, η Γαλλίδα φιλόσοφος και δοκιμιογράφος, από τις κύριες μορφές του υπαρξισμού, θεμελίωσε θεωρητικά το φεμινιστικό κίνημα. Γεννήθηκε στα 1908 από μια ξεπεσμένη αστική οικογένεια με αυστηρές αρχές και η μητέρα της φρόντισε από νωρίς να τη μυήσει στον καθολικισμό νέων. Ο πατέρας της, που ήταν άθεος, κάτι που η κόρη του ανακάλυψε χρόνια αργότερα, ασχολήθηκε με τη μόρφωσή της. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη. Το μεγάλο γεγονός στη ζωή της ήταν η γνωριμία της, με τον κατά δυο χρόνια μεγαλύτερο της, Ζαν Πολ Σαρτρ που τη βοήθησε στις εξετάσεις της για την υφηγεσία. Η Μπωβουάρ ήρθε δεύτερη και έγινε η νεαρότερη υφηγήτρια της Γαλλίας. Το 1936 μετατέθηκε στο Παρίσι και δίδαξε σε διάφορα λύκεια ως το 1943, οπότε με προτροπή του Σαρτρ αφιερώθηκε στη συγγραφή. Το 1949 κυκλοφορεί το βιβλίο που την έκανε διάσημη, "Το δεύτερο φύλο",έργο που άφησε εποχή για την πρωτότυπη θεμελιωμένη αντιμετώπιση των γυναικείων προβλημάτων. Στα 1981, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Σαρτρ, κυκλοφόρησε το βιβλίο της "Η τελετή του αποχαιρετισμού",ένας ύστατος φόρος τιμής στο σύντροφό της. Το 1983 είδαν το φως γράμματα που είχε στείλει ο Σαρτρ στην Μπωβουάρ και σε άλλες του γνωριμίες "Γράμματα στον Κάστορα".Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ πέθανε στις 14 του Απρίλη του 1986, μια μέρα πριν πεθάνει ένας ακόμη στενός σύντροφός της, ο περιθωριακός Ζαν Ζενέ. Η Μπωβουάρ είναι από τα σπάνια παραδείγματα μιας διανοούμενης και συγγραφέα, που με τη φιλοσοφική της κατάρτιση και το λογοτεχνικό της ταλέντο δεν αδιαφόρησε για κανένα σχεδόν πρόβλημα της εποχής της.