"Βαριά παράβαση καθήκοντος".Αυτό το αδίκημα πράττει μια δημοτική αρχή, όταν δε διαθέτει ΟΛΟ το ποσό που εισπράττει από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας για την ίδια υπηρεσία! Κι αυτό το αδίκημα, όπως ακριβώς το ορίζει ο νόμος 1080/80 διαπράττουν πολλές δημοτικές αρχές, οι οποίες εισπράττουν πολλαπλάσια χρήματα από αυτά που ξοδεύουν για τον ίδιο ακριβώς λόγο: Την υπηρεσία της καθαριότητας.

Συγκεκριμένα, λοιπόν, στο άρθρο 17 του νόμου προσδιορίζεται: "Το τέλος καθαριότητας και αποκομιδής απορριμμάτων θα καλύπτει υποχρεωτικώς τας εν γένει δαπάνας λειτουργικάς της υπηρεσίας καθαριότητας, ήτοι τας αποδοχάς του τακτικού και ημερομίσθιου προσωπικού, την προμήθεια και συντήρηση των μέσων αποκομιδής απορριμμάτων και καταβρέγματος, ως πάσαν ετέραν δαπάνην, σχέσιν έχουσαν με τη διεξαγωγήν, τη λειτουργίαν και την εν γένει βελτίωση της υπηρεσίας ταύτης. Ο μη προσδιορισμός υπό του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου του τέλους εις το προσήκον ύψος, συνιστά βαρειάν παράβασιν καθήκοντος".

Τρανταχτό είναι το παράδειγμα της διαχείρισης των απορριμμάτων (τέλη καθαριότητας), όπου το... πλεόνασμα που εμφανίζουν πολλοί δήμοι από την είσπραξη των τελών καθαριότητας, οδηγείται σε άλλες δραστηριότητες. Αλλωστε, οι πελατειακές σχέσεις και ο μηχανισμός δημοσίων σχέσεων αρκετών "σταρ" - δημάρχων κοστίζει ακριβά.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Αθήνας.Οι Αθηναίοι πληρώνουν τα διπλάσια απ' ό,τι κοστίζει στο δήμο η διαχείριση των απορριμμάτων. Ετσι, για το 1996 ο Δήμος Αθηναίων εισέπραξε από τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού, το ποσό των 18,2 δισ. δρχ. Από αυτά μόνο τα 8,5 δισ. δρχ. ξοδεύτηκαν για τη διαχείριση των απορριμμάτων (έξοδα αποκομιδής, διάθεσης, εισφορά των Δήμων στον Ενιαίο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων και αντισταθμιστικό τέλος όχλησης). Τα υπόλοιπα 10 δισ. δρχ. ξοδεύτηκαν για άλλες δραστηριότητες του δήμου. Ο ίδιος ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν έχει εξηγήσει ακόμα το πού πήγαν αυτά τα χρήματα... Αντίθετα, ομολόγησε ότι το 30% περίπου των ανταποδοτικών τελών που επέβαλε διατέθηκαν για άλλους σκοπούς.

Αντίστοιχο είναι το παράδειγμα στο Μαρούσι,όπου η φορολόγηση των κατοίκων και επαγγελματιών γίνεται με κλιμάκωση σε πολλές κατηγορίες. Το επιπλέον χαράτσι που επιβάλλεται στους δημότες ανά τόνο απορριμμάτων αγγίζει τις 48.558 δρχ. για τον καθένα! Ετσι, συνολικά ο Δήμος Αμαρουσίου εισπράττει περίπου 2 δισ. δρχ. το χρόνο για τη διαχείριση των απορριμμάτων και ξοδεύει για τον ίδιο - ανταποδοτικό υποτίθεται - σκοπό το ποσό των 742 εκατομμυρίων δρχ. "Ανταποδοτικό" πλεόνασμα, δηλαδή, ύψους 1,3 δισ. δρχ. του οποίου η τύχη αγνοείται... Και οι κάτοικοι του Μαρουσιού πλήρωσαν για το1996, 1,3 δισ. δρχ. επιπλέον για τη διαχείριση των απορριμμάτων, που δεν τους "επιστράφηκε" με υπηρεσίες στον τομέα αυτό.

Στο Νέο Ηράκλειο σύμφωνα με τα στοιχεία του απολογισμού του δήμου για το 1998, το 1997 εισπράχθηκαν από τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού περίπου940 εκατομμύρια δρχ. και ξοδεύτηκαν 440 εκατομμύρια... Μισό δισ. δρχ. από την τσέπη των δημοτών πήγε κάπου αλλού και όχι εκεί που έπρεπε.

Τέλος, στους Αγίους Αναργύρους το 1997 το πλεόνασμα του δήμου από την είσπραξη των ανταποδοτικών τελών έφτασε τα 600 εκατομμύρια δρχ.

Με αυτά τα παραδείγματα - να σημειώσουμε ότι στους περισσότερους δήμους παρουσιάζονται τέτοια "ανταποδοτικά ελλείμματα" - αποδεικνύεται ότι ακόμα και το νομικό άλλοθι για την επιβολή τέτοιων τελών, δεν ισχύει. Η φορολογία αυτή είναι απλά ενταγμένη στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης που υλοποιεί η κυβέρνηση και που θέλει την Τοπική Αυτοδιοίκηση απλά και μόνο ένα μηχανισμό επιβολής φόρων. Και αυτή η πρόθεση της κυβέρνησης καταγράφεται και στην εισηγητική έκθεση του περσινού προϋπολογισμού.

Εκεί, λοιπόν, αναφέρεται ότι οι Δήμοι καλύπτουν το 80% (1996) των λειτουργικών τους εξόδων από τα λειτουργικά τους έσοδα, δηλαδή από φόρους και τέλη. Οι κοινότητες τα καλύπτουν κατά 93% και οι Δημοτικές Επιχειρήσεις κατά 100%.Και είναι ξεκάθαρο ότι η επιδίωξη της κυβέρνησης είναι δήμοι και κοινότητες να καλύπτουν το 100% των λειτουργικών τους εξόδων από τη φορολογία των δημοτών, μέχρι να μηδενιστούν οι πόροι από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να γίνουν οι δήμοι και οι κοινότητες επιχειρήσεις.

Συνένοχοι στην κλοπή των δημοτών είναι και οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι δήμαρχοι που στηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΣΥΝ, όχι μόνο δεν αντιτάσσονται, αλλά αντίθετα συναινούν στη φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης.

Κι αυτό γιατί όχι μόνο δεν απαίτησαν τους παράνομα παρακρατηθέντες πόρους υπέρ της Αυτοδιοίκησης (1,050 τρισ. δρχ.), αλλά προσπάθησαν να καλλιεργήσουν και την αντίληψη της μη διεκδίκησής τους.

Αποκορύφωμα ήταν η αλησμόνητη εκείνη ψήφιση από αυτούς, στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ το 1996, υπέρ της μείωσης κατά 10 δισ. δρχ. από τα χρήματα που επρόκειτο να εισπράξουν οι ΟΤΑ! Κι αυτό σαν δείγμα της συμβολής τους στην εκπλήρωση των στόχων σύγκλισης. Κάτι σαν δωρεά, δηλαδή, στο όνομα της μεγάλης ιδέας. Μόνο που τη δωρεά τους - ή μάλλον τη δήλωση υποταγής τους - την πλήρωσαν και πάλι οι δημότες!

Πολλοί, λοιπόν, από τους αιρετούς αυτών των κομμάτων προχώρησαν στην επιβολή νέων φόρων και τελών, πέρα από τη μεγάλη αύξηση αυτών που υπήρχαν.Ετσι:

• Αποδέχονται τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους δήμους, χωρίς να εξασφαλίζεται η υποδομή σε κτίρια, υλικά και προσωπικό και χωρίς να εξασφαλίζονται τα χρήματα για την υλοποίησή τους, όπως για παράδειγμα η μεταφορά στους δήμους των Κρατικών Παιδικών Σταθμών.
• Δέχονται και υποστηρίζουν τη θέση για μείωση σταδιακή έως το μηδενισμό των εσόδων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και τη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από νέους φόρους και τέλη σε βάρος των δημοτών.
• Προχωρούν σε ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων. Υποβαθμίζουν έτσι το ρόλο των Δημοτικών Συμβουλίων και επιβαρύνουν τους κατοίκους με νέα βάρη, αφού η λειτουργία και υλοποίηση αυτών των υπηρεσιών γίνεται με βάση το κέρδος.