Με προπαγανδιστικές ρουκέτες για μειώσεις στο ΦΠΑ της ΔΕΗ και στους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης των ΙΧ και έμμεση πριμοδότηση των επιχειρηματιών με μερικές ακόμα δεκάδες δισεκατομμύρια δραχμές, έκλεισε χτες σύσκεψη υπό τον Κ. Σημίτη για τον προϋπολογισμό του 1999. Πρόκειται για τον σκληρότερο και πλέον αντιλαϊκό προϋπολογισμό όλων των τελευταίων χρόνων, αφού οι εργαζόμενοι το 1999 θα υποχρεωθούν να αποδεχτούν μια εισοδηματική πολιτική που προβλέπει "αυξήσεις" γύρω στις 100 δραχμές την ημέρα, να πληρώσουν περισσότερους φόρους από φέτος λόγω μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας και να επωμιστούν οι ίδιοι διάφορα έξοδα που περικόπτονται από τα κονδύλια κοινωνικού χαρακτήρα του προϋπολογισμού. Στο φόντο όλων αυτών μόνο ως κοροϊδία μπορεί να εκληφθεί η προβολή εκ μέρους της κυβέρνησης των ρυθμίσεων για το ΦΠΑ στη ΔΕΗ και τους φόρους στα ΙΧ, ρυθμίσεις οι οποίες γίνονται αποκλειστικά για τη συγκράτηση του τιμαρίθμου. Παρά τις όποιες αποπροσανατολιστικές προσπάθειες των κυβερνώντων, από τη χτεσινή σύσκεψη έγινε σαφές ότι η περιβόητη μείωση των έμμεσων φόρων, η οποία έχει γίνει πανάκεια της κυβερνητικής προπαγάνδας, θα έχει τελικά πολλαπλά οφέλη για το βιομηχανικό και εμπορικό κεφάλαιο. Στη σύσκεψη, η οποία διάρκεσε δύο ώρες και 45 λεπτά, συμμετείχαν επίσης οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, Ανάπτυξης Β. Παπανδρέου, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Λ. Παπαδήμος, καθώς και ο διευθυντής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού Τ. Γιαννίτσης.

Σε δηλώσεις του μετά το τέλος της σύσκεψης, ο Γ. Παπαντωνίου ανακοίνωσε ότι δόθηκε εντολή για την εκτύπωση του νέου προϋπολογισμού και πιθανόν σήμερα θα ανακοινωθεί και η ημερομηνία κατάθεσής του στη Βουλή. Κατά τ' άλλα, όλο το περιεχόμενο των δηλώσεών του αναλώθηκε στο θέμα της μείωσης των Ειδικών Φόρων στα αυτοκίνητα, καθώς και της μείωσης του ΦΠΑ του ηλεκτρικού ρεύματος από 18% σήμερα σε 8%, με στόχο - όπως είπε - "τη μείωση του πληθωρισμού, αλλά και την ελάφρυνση των λαϊκών εισοδημάτων". Φυσικά, οι όλες κυβερνητικές μεθοδεύσεις κάθε άλλο παρά οδηγούν σε "ελαφρύνσεις" των λαϊκών εισοδημάτων. Οπως διέρρευσαν παράγοντες του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας οι μειώσεις αυτές θα γίνουν από την αρχή του νέου χρόνου (αδιευκρίνιστο παραμένει αν θα ισχύσουν για ολόκληρο το 1999), ενώ οι επιπτώσεις στον πληθωρισμό θα είναι της τάξης 0,75 εκατοστών της μονάδας.

Οσο για την εισοδηματική πολιτική, αυτή θυσιάζεται στο όνομα της ένταξης της χώρας της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Οπως δήλωσε ο Γ. Παπαντωνίου "... το 1999 δεν μπορούμε δυστυχώς να προχωρήσουμε σε ελαφρύνσεις άμεσης φορολογίας (φορολογία εισοδήματος), ...λόγω του γεγονότος ότι μπαίνουμε στο τελικό στάδιο ένταξης για την ΟΝΕ". Οι εργαζόμενοι, σύμφωνα με τον Γ. Παπαντωνίου, θα πρέπει να περιμένουν τον επόμενο προϋπολογισμό για αυξήσεις μισθών!

Εχουμε δηλαδή μία επίσημη κυβερνητική ομολογία, ότι η εισοδηματική πολιτική του 1999 θα είναι από τις πλέον σκληρές. Παράλληλα, είναι ενδεικτικό ότι ενώ για το σύνολο των καταναλωτών οικιακής ηλεκτρικής ενέργειας το... όφελος από τη μείωση του ΦΠΑ υπολογίζεται από τους αρμόδιους περί τα 30 δισ. δρχ., την ίδια στιγμή η κυβέρνηση μόνο από τη μη χορήγηση διορθωτικού ποσού και μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας αρπάζει από τους εργαζόμενους και συνταξιούχους πάνω από 160 δισ. δραχμές! Αν βέβαια προσμετρήσουμε και τις εισοδηματικές απώλειες για το 1999 (ονομαστικές αυξήσεις μέχρι 2% στην καλύτερη περίπτωση, όταν επίσημα μιλάνε για πληθωρισμό 2,5%), τότε οι απώλειες αυξάνουν ακόμη περισσότερο.

Αλλά και στο θέμα των έμμεσων φόρων, η κατάσταση είναι για γέλια, καθώς στο θέμα των επιπτώσεων που θα υπάρχουν στο δημόσιο από τις μειώσεις του Ειδικού Φόρου στα αυτοκίνητα και του ΦΠΑ στο ηλεκτρικό ρεύμα άλλα στοιχεία έδινε χτες το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και άλλα το υπουργείο Ανάπτυξης. Ο Γ. Παπαντωνίου ανέφερε χτες το μεσημέρι ότι το συνολικό κόστος από τη μείωση των δύο αυτών φόρων μαζί με τη μείωση των φόρων στα πετρελαιοειδή θα ανέλθει στα 180 δισ. δραχμές (ειδικά για τα αυτοκίνητα εκτιμούν μια μεσοσταθμική μείωση της τελικής τιμής 5%). Αντίθετα από το περιβάλλον της υπουργού Ανάπτυξης δίνονταν μέσω "διαρροών" άλλα στοιχεία, τα οποία ανατρέπουν τα στοιχεία του Γ. Παπαντωνίου. Πέρα πάντως από το επίπεδο των εντυπώσεων που επιχειρούν να δημιουργήσουν οι δύο υπουργοί - για προσωπικούς (και όχι μόνο) λόγους - τα πολιτικά ζητήματα που προκύπτουν από τις κυβερνητικές αυτές αποφάσεις, είναι βασικά δύο.

Κατά πρώτο: Το όλο κόστος εφαρμογής των μέτρων αυτών θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι μέσω της πολύ σκληρής εισοδηματικής πολιτικής που θα εφαρμοστεί το 1999. Επομένως, οι ισχυρισμοί Παπαντωνίου για "ελάφρυνση των λαϊκών εισοδημάτων" από τη μείωση των έμμεσων φόρων, είναι παραπλανητικοί.

Το δεύτερο είναι ότι η κυβέρνηση Σημίτη, σεβόμενη το "ιερό δικαίωμα" των καπιταλιστικών κερδών, ουσιαστικά αναγνωρίζει ότι για τη μείωση του πληθωρισμού ενεργοποιούνται όλοι οι υπόλοιποι μηχανισμοί παρέμβασης στις τιμές (εισοδηματική πολιτική, έμμεση φορολογία) εκτός από τον παράγοντα επιχειρηματικά κέρδη, τα οποία διατηρούνται ανέπαφα. Εμμεσα δηλαδή αναγνωρίζουν ότι οι λεγόμενες συμφωνίες κυρίων, όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις θα συναινέσουν οικειοθελώς στη μείωση των κερδών τους (ώστε να επιτευχθεί ο μεγάλος "εθνικός" στόχος της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ) δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια του κόσμου, εν όψει της νέας λαίλαπας που θα ξεκινήσει το 1999.