Εισοδηματική πολιτική που θέλει "να βγάλει από τη μύγα ξίγκι", σχεδιάζει να εφαρμόσει για το 1999 η κυβέρνηση Σημίτη, για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα και τους συνταξιούχους. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι και το γεγονός ότι μεταξύ των σεναρίων που συζητούνται στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είναι και το σενάριο που προβλέπει τη χορήγηση ονομαστικής αύξησης στους μισθούς και συντάξεις όχι από την 1η Γενάρη 1999, αλλά από την... 1η Απρίλη! Το σενάριο αυτό είναι το χειρότερο σε σχέση με τα άλλα δύο σενάρια εισοδηματικής πολιτικής του 1999. Με το σενάριο αυτό η κυβέρνηση ερωτοτροπεί σοβαρά με την ιδέα να "φάει" την ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων του πρώτου τριμήνου του 1999, με το επιχείρημα ότι η θυσία αυτή - η τελευταία λένε που καλούνται να υποστούν οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι - είναι "αναγκαία" για να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός του χρόνου στα χαμηλά επίπεδα του 3% και άρα να πάρει η Ελλάδα το εισιτήριο για την ένταξη στην ΟΝΕ το 2001.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στα δύο επικρατέστερα σενάρια εισοδηματικής πολιτικής στο δημόσιο για το 1999, που συζητούσαν μέχρι πρόσφατα στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης (και τα δύο σενάρια πρόβλεπαν μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και συνταξιούχων), προστέθηκε τις τελευταίες μέρες και ένα τρίτο σενάριο, το οποίο κάνει ακόμη μεγαλύτερη τη σχεδιαζόμενη μείωση.

Συγκεκριμένα:

• Το πρώτο σενάριο προβλέπει εφάπαξ ονομαστική αύξηση 2% από την 1η Γενάρη που δίνει μέση ετήσια αύξηση 2%.
• Το δεύτερο σενάριο προβλέπει ονομαστική αύξηση 1% την 1η Γενάρη και 1% την 1η Ιούλη. Το σενάριο αυτό βγάζει μέση ετήσια ονομαστική αύξηση μόλις 1,5%.
• Το τρίτο σενάριο εισοδηματικής πολιτικής, που προστέθηκε τις τελευταίες μέρες, προβλέπει 0% (μηδενική) αύξηση για το πρώτο τρίμηνο Γενάρης-- Μάρτης 1999 και εφάπαξ αύξηση 2% από την 1η Απρίλη. Με το σενάριο αυτό - που "τρώει" τις αυξήσεις του α τριμήνου 1999 - η μέση ετήσια ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων περιορίζεται στο συμβολικό ποσοστό του... 1,2%!

Από τα παραπάνω είναι φανερό πως οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων, που σχεδιάζει για το 1999 η κυβέρνηση, υπολείπονται σημαντικά του προσδοκώμενου πληθωρισμού. Δηλαδή, όλα τα σενάρια εισοδηματικής πολιτικής 1999 καταρτίστηκαν με βάση την απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη να επιδιώξει τη μείωση του πληθωρισμού στα όρια του 3%, που θεωρείται και ο πιο δύσκολος στόχος για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Και παρά το γεγονός ότι όλο και περισσότερα κυβερνητικά στελέχη αναγνωρίζουν πως στην Ελλάδα έχουμε πληθωρισμό κερδών και όχι μισθών (αδιάψευστος μάρτυρας και το γεγονός ότι οι μεγάλες βιομηχανικές, τραπεζικές, ασφαλιστικές, εμπορικές κλπ. επιχειρήσεις εμφανίζουν διψήφια και τριψήφια ποσοστά αύξησης κερδών και πάντως πολλαπλάσια του πληθωρισμού), ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και το οικονομικό του επιτελείου επιμένουν να αναζητούν τη συγκράτηση του πληθωρισμού και το 1999 με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων.

Δεν πρέπει επίσης να περάσει απαρατήρητο ότι τα ποσοστά ονομαστικών αυξήσεων μισθών και συντάξεων που δίνουν τα 3 σενάρια (από 1,2% μέχρι και 2%) θα είναι ακόμη μικρότερα. Κι αυτό για τους εξής λόγους:

Πρώτον, επειδή η ονομαστική αύξηση που ορίζεται με την εισοδηματική πολιτική, υπολογίζεται μόνο στο βασικό μισθό και το χρονοεπίδομα και όχι στο σύνολο των αποδοχών. Παραμένουν δηλαδή παγωμένα στα επίπεδα του 1997 και του 1998 το οικογενειακό επίδομα, το "κίνητρο απόδοσης" κλπ.

Δεύτερον, επειδή οι κρατήσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία υπολογίζονται στο 100% των αυξήσεων.

Αξίζει μάλιστα εδώ να σημειωθεί ότι θα υπάρξουν πολλοί μισθωτοί και συνταξιούχοι που το 1999 θα παίρνουν μικρότερο μισθό ή σύνταξη σε σχέση με φέτος, για τον απλό λόγο επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να μην τιμαριθμοποίησει το 1999 τη φορολογική κλίμακα και τα άλλα αφορολόγητα ποσά,εν γνώσει της ότι έτσι αυξάνει τη φορολογική επιβάρυνση για όλους τους φορολογούμενους που θα περάσουν σε ανώτερο κλιμάκιο φορολογούμενου εισοδήματος. Θα βρεθούν δηλαδή πολλοί μισθωτοί ή και συνταξιούχοι, που με την εισοδηματική πολιτική του 1998 θα πάρουν ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων 3.000 ή 4.000 ή 5.000 δραχμές το μήνα, αλλά λόγω μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας και των αυξημένων κρατήσεων για τα ασφαλιστικά τους ταμεία θα τους παρακρατηθούν 4.000 η 5.000 ή 6.000 δραχμές! Θα βρεθούν δηλαδή πολλοί μισθωτοί που θα λένε "καλύτερα να μην είχα πάρει την αύξηση" ή... θα παρακαλούν να μην εφαρμοστεί γι' αυτούς η εισοδηματική πολιτική του 1999!