"Αντέχει... Δεν πεθαίνει με τίποτε...". Ο μονόλογος, ένα δυσδιάκριτο μουρμούρισμα, βγαίνει από το στόμα ενός σχετικά καλοντυμένου κυρίου, γύρω στα 45 - 50 χρόνων, που στέκεται στο πεζοδρόμιο της Σταδίου και αντικρίζει τον όγκο της χτεσινής πορείας του Πολυτεχνείου. Ο τόνος της φωνής έμοιαζε με απορία, ανάμεικτη με κάποιο θαυμασμό. Ισως, πάλι, να κάναμε και λάθος... Κάθισε, πάντως, αρκετή ώρα και κοίταζε την πορεία, που πέρναγε από μπροστά του.