Μ' αυτή την τρίτη συλλογή ο διευθυντής του "Εθνους" Δ. Βάρος αποκαλύπτεται πολύ καλός ποιητής. "Φιμωμένος να κρατώ κάτω απ' τα πόδια μου/ τις κραυγές του έρωτα, της ζωής και του αγώνα/ (... ) Βάλε κι άλλο φυτίλι, Δημήτρη!". Δίνει αμέσως, στο "Πρελούδιο", το στίγμα του: η διαμαρτυρία που φτάνει σ' ένα απελπισμένο κήρυγμα επανάστασης, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Μια έκρηξη ψυχής.

Το βιβλίο είναι μια συσσώρευση καίριων επισημάνσεων που οδηγούν σταθερά στην "έξοδο", επώδυνα. Μέσα από εσωτερικές συγκρούσεις, αμφιβολίες, μεταπτώσεις. Μια ευγένεια διατρέχει το λόγο του: "ταξιδεύω/ σαν δέμα χωρίς παραλήπτη... / Κληρονόμος/ ονείρων που αναβάλλονται/ Οφειλέτης/ χρέους που μου φόρτωσε η γνώση". Πικρός σαρκασμός. "Το μέλλον έρχεται πάμφωτο/ μέσα απ' τους καθοδικούς σωλήνες/ Μόνο που τα περιστέρια/ πνίγηκαν όλα στην αιθαλομίχλη". Και επωδός, συνεχίζεται ο θρήνος: "κι ο Μπελογιάννης δε ζει/ Μήτε ο Λαμπράκης/ Μα ζουν οι δολοφόνοι τους/ (... ) Στοχεύοντας ίσια στις καρδιές/ των καινούργιων μας ηρώων". Σποραδικές ριπές ελεύθερου σκοπευτή. Και πάλι ο θρήνος."Δείξε μου ένα σημάδι δράσης, σύντροφε/ Δεν μπορώ να τραγουδήσω μονάχος μου απόψε". "Κι όλο με πιάνει να χυθώ/ σε δρόμους και πλατείες/ Να ανάψω ολόγυρα φωτιές... ". Αμφιταλαντεύσεις: "Σχίσε τα ποιήματα. Ας το παραδεχτούμε/ Δεν πετάνε πια αετοί στον ουρανό μας".

Ξαφνικά, συμβολοποιεί το νησάκι της Σαντορίνης: "Σφίγγα Θηρασία/ (... ) Δώσ' το σύνθημα ν' ανεμίσουν τα λάβαρα/ Δώσ' το σύνθημα να χτυπήσουν/ τα ταμπούρλα της επίθεσης". Και πάλι πτώση "Γιατί η μνήμη του Νοέμβρη, σύντροφε, / (... ) Είναι ένα γραμμάτιο χρόνια τώρα διαμαρτυρημένο". Και κορύφωση της αγωνίας: "Η απελπισία λοιπόν/ Η απελπισία να γίνει μάνα της βίας!". (Εκδόσεις "Καστανιώτη")

Μανώλης ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ