Η αγωνιώδης προσπάθεια να πείσει ότι η πολιτική του είναι "διαφορετική" από αυτή του Κ. Σημίτη και ταυτόχρονα, να εμφανίσει την ίδια, νεοφιλελεύθερη πολιτική, ως την... εναλλακτική λύση για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, αποτέλεσε το κύριο χαρακτηριστικό της χτεσινής ομιλίας του Κ. Καραμανλή στην εθνική συνδιάσκεψη της ΝΔ. Τίτλος της ομιλίας του: "Αλμα εποχής: Η πολιτική πρόταση της ΝΔ".

Το κυρίαρχο μήνυμα που επιχείρησε να στείλει ο πρόεδρος της ΝΔ, υποβοηθούμενος από τη φιέστα που είχε στηθεί κατά τα αμερικάνικα πρότυπα, ήταν ότι "εμείς είμαστε καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι διαχειριστές, γιατί πιστεύουμε στις ιδέες του νεοφιλελευθερισμού και δεν τις αντιμετωπίζουμε ως αναγκαίο κακό όπως η κυβέρνηση Σημίτη".

Ταυτόχρονα, ξεπερνώντας κάθε όριο δημαγωγίας προσπάθησε να εμφανίσει τις σκληρές αντιλαϊκές επιλογές που προτείνει ως τη μοναδική λύση που ανταποκρίνεται και εξυπηρετεί κυρίως τα συμφέροντα των "ασθενέστερων οικονομικά τάξεων" (!).

Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η υψηλή κομματική συσπείρωση που έχει επιτευχθεί στο κόμμα του δεν είναι αρκετή για να τον οδηγήσει στην κυβέρνηση, επιχείρησε να υπερβεί τα κομματικά σύνορα και να ανοιχτεί σε άλλους πολιτικούς χώρους. Στην κατεύθυνση αυτή, από τη μια ισχυρίστηκε ότι η ΝΔ εκφράζει το "μεσαίο πολιτικό χώρο", ενώ από την άλλη επανέλαβε το γνωστό παραμύθι περί κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών.

Πίσω όμως από τις ρητορικές φιλολαϊκές εξάρσεις και τις λουστραρισμένες εκφράσεις που είχαν στόχο να δώσουν κάποια λάμψη στις ξεθωριασμένες και σκουριασμένες νεοφιλελεύθερες επιλογές, φάνηκε πολύ καθαρά η βαθιά ταξική και απάνθρωπη πολιτική που πρεσβεύει.

Αρκεί να αναφερθούν "οι 10 πολιτικές προτεραιότητες" που θέτει στην πολιτική του. Πρώτη προτεραιότητα είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες, όπως εξήγησε, αφορούν: ρωμαλέο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, δηλαδή, ξεπούλημα όλων των τραπεζών, πλην της Αγροτικής, ξεπούλημα του συνόλου των δημοσίων οργανισμών που ανήκουν στους τομείς των μεταφορών (αστικές συγκοινωνίες, Ολυμπιακή, ΟΣΕ, κλπ.), των επικοινωνιών (ΟΤΕ) και της ενέργειας (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, κλπ.).

Δεύτερη προτεραιότητα αποτελεί η "περιστολή της δημόσιας σπατάλης" που σημαίνει επανεξέταση όλων των δαπανών, εννοείται των κοινωνικών, του δημοσίου τομέα, από τις οποίες, προειδοποιεί, καμία δεν πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη. Τρίτη προτεραιότητα είναι η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, η οποία στοχεύει στη συγκρότηση ενός αποτελεσματικού κρατικού μηχανισμού μέσω της λήψης μέτρων που στρέφονται πρώτα και κύρια κατά των δημοσίων υπαλλήλων (σύστημα αξιολόγησης, αποκατάσταση διοικητικής πυραμίδας, κ.ά.).

Παράλληλα, ο Κ. Καραμανλής επιχείρησε να πείσει ότι αυτή η πολιτική παρέχει τις δυνατότητες για να μειωθούν οι φόροι, να αντιμετωπιστεί η ανεργία, να ενισχυθούν οι μικρομεσαίοι και να στηριχτούν οι αγρότες!

Ξεχωριστό κεφάλαιο της ομιλίας του αφορούσε τις διαφορές με την πολιτική Σημίτη και ανέφερε ως τέτοιες, πρώτον ότι ο Κ. Σημίτης έχει συμβιβαστεί με το σπάταλο κράτος, δεύτερον δεν πιστεύει στην πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και τρίτον η ιδιωτική πρωτοβουλία στην πολιτική Σημίτη "παίζει περιφερειακό ρόλο", ενώ στης ΝΔ "είναι ο βασικός μοχλός ανάπτυξης".

Προσδιορίζοντας το "μεσαίο πολιτικό χώρο" τον αποφόρτισε ιδεολογικά λέγοντας ότι "μεσαίος χώρος σημαίνει, μακριά από ιδεολογικές αγκυλώσεις, να ασχολούμαστε με τα αληθινά προβλήματα του πολίτη". Δεν υπάρχουν, πρόσθεσε, δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι χώροι αντιμετώπισης των προβλημάτων, "υπάρχουν μόνο αποτελεσματικοί και μη αποτελεσματικοί τρόποι".