Αυτούς τους περήφανους αετούς του Κουρδιστάν/ κάψτε τους, αφανίστε τους. / Ξεριζώστε τη φύτρα τους.

***

Εκεί, στα όρια των πετρελαίων/ και των συμφερόντων σας/ στις κλεισούρες, τα φαράγγια και τις αετοράχες, / ρίξτε φωτιά και σίδερο.

***

Εκεί, στα καταράχια του αίματος, / σκοτώνεται το μέλλον του ανθρώπου.

***

Τα φύτρα μένουνε βαθιά στο ξεραμένο χώμα και μαραίνονται. / Ούτε ένα δάκρυ ο ουρανός/ και γύρω βρέχει θάνατο και κουρνιαχτό.

***

Φωτιά ξερνάει ο ουρανός/ θειάφι και στάχτη/ και των πιλάτων του κόσμου, η απάθεια. / Μέρα και νύχτα σύννεφο πηχτό, / σκοτάδι ο ήλιος και ανατριχίλα.

***

Ακου σιωπή, κοίτα σκοτάδι, τρόμος και θλίψη. / Ακου κραυγές, οιμωγές, σπασμένα κόκαλα. / Ακου τις κραυγές των παιδιών που πεθαίνουν ανήμπορα.

***

Ακούστε, ακούστε των Κούρδων τις φωνές. / Κοράκια της καταστροφής πάνω στο σώμα τους. / Παπαρούνες αιμάτινες πλέκουν στεφάνια της φρίκης.

***

Εκεί, στις κορυφογραμμές του Κουρδιστάν/ φωνές που πνίγονται στο ρόγχο, μάτια που σβήνουνε πριν δούνε το φως.

***

Αυτούς που ζητάνε ένα κομμάτι γης, / τη γη των προγόνων τους, / σκοτώστε τους.

***

Κοιτάξτε γύρω σας. / Αίμα στο αίμα η νέα τάξη/ τα φονικά τα δόκανα/ κι οι προσταγές των ισχυρών. / Ξυπνήστε, φωνάξτε, ουρλιάξτε. / Σκοτώνουνε τη γη μας, σκοτώνουν τις φωνές του κόσμου, / εκεί, στις αετοφωλιές του ταύρου.