Επαγρύπνηση από το κίνημα ειρήνης | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Επαγρύπνηση από το κίνημα ειρήνης

Ο νέος αγγλο-αμερικανικός βομβαρδισμός του Ιράκ είναι αποκαλυπτικός σε διαπιστώσεις και συμπεράσματα. Ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων διαπλοκών των κρατών της περιοχής και της σημασίας τους, το κίνημα ειρήνης επισημαίνει και συγκρίνει ξανά γεγονότα και αποτελέσματα. Το 1991, στα δραματικά εκείνα γεγονότα του Κόλπου, η αγγλο-αμερικανική αρμάδα είχε την έγκριση, τη στήριξη και τη συμμετοχή των συμμαχικών χωρών, μέχρι και τη σιωπηρή κι ένοχη συμφωνία της καταρρέουσας τότε σοβιετικής κυβέρνησης, υπό τον Μ. Γκορμπατσόφ. Το σύνθημα που κυριάρχησε τότε στις έντονες αντιπολεμικές διαδηλώσεις του ειρηνιστικού κινήματος κατά της πολεμικής επέμβαση στο Ιράκ ήταν "όχι άλλο αίμα για το πετρέλαιο". Με αυτό το σύνθημα, οι μαχητές της ειρήνης αποκάλυπταν ότι, πίσω από τη δυτικο-συμμαχική φιλολογία περί του ανελεύθερου καθεστώτος του Ιράκ, κρύβονταν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ισχυρών μιλιταριστικών δυνάμεων στα πετρέλαια της Μ. Ανατολής. Τώρα, αυτά τα συμφέροντα απλώνονται μέχρι τα πλούσια πετρέλαια της Κασπίας, της νέας Μ. Ανατολής, όπως αποκαλείται. Η ευαισθησία υπεράσπισης αυτών των συμφερόντων με κάθε μέσο οδήγησε στην ανατροπή κάθε προσχηματικού λόγου συνεννόησης μεταξύ των συμμαχικών κρατών.

***

Η επικυρίαρχη δύναμη του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, αντάμα με τον ευρωπαϊκό της συνεταίρο, την Αγγλία, δεν καταδέχτηκαν ούτε καν να ενημερώσουν προηγουμένως τα σύμμαχα κράτη για τον επικείμενο βομβαρδισμό του Ιράκ.

Το ζήτημα αυτό καθεαυτό αποτελεί ένα μείζονος σημασίας ηθικό πολιτικό πρόβλημα για το κίνημα ειρήνης και του δημιουργεί νέα καθήκοντα. Η οργάνωση και ο προγραμματισμός του δεν μπορεί να στηρίζεται στην προηγούμενη έλευση γεγονότων. Πρέπει να τα προβλέπει και να αντιδρά πριν εκδηλωθούν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μεταμορφωθεί πρακτικά σε κίνημα διαρκούς εγρήγορσης και επαγρύπνησης. Πρέπει την κάθε στιγμή να δύνανται να εμφανίζονται στις γειτονιές ομάδες ειρηνιστών, που να προειδοποιούν για επικείμενα γεγονότα και να εξηγούν τα τεκταινόμενα. Αυτό σημαίνει ότι το κίνημα ειρήνης θα γεμίσει με ιδιαίτερη φλόγα το ευρύτερο προοδευτικό κίνημα και θα συνδέσει στην πράξη τους κοινωνικούς αγώνες με τα ιδανικά της ελευθερίας, της ειρήνης και τα ανθρώπινα δικαιώματα εθνών και λαών. Ενα επίσης ζήτημα, που αποκαλύφθηκε ξανά από τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ, είναι ο ιδιαίτερος ρόλος των δυτικοσυμμαχικών δυνάμεων. Φάνηκε ότι ο κάθε φορά ρόλος της κάθε πλευράς καθορίζεται μέσα από τη δυναμική της παρέμβαση. Ετσι διαμορφώνονται οι κάθε φορά ενδοσυμμαχικές συμμαχίες μέσα στο καθεστώς διασυμμαχικών αγκωνιών. Αυτό αποκαλύπτει συνεχώς τη δυναμική των επιμέρους ισχυρών εσωτερικών δυνάμεων και των κολαούζων τους.

***

Η περιφρόνηση των Αγγλο-αμερικάνων προς τους συμμάχους εταίρους του ΝΑΤΟ έχει δυο πλευρές: Η μία είναι η αυξανόμενη αλαζονεία του Αμερικανού επικυρίαρχου. Η άλλη είναι η εκ των πραγμάτων ανακούφιση των Δυτικο-Ευρωπαίων στο να μην εμπλακούν σε αυθαίρετη πολεμική περιπέτεια του μεγάλου αφεντικού. Η συνισταμένη και των δύο πλευρών υποδηλώνει την επιβεβαιωμένη θέληση της Δυτικής Συμμαχίας να επεμβαίνει και με μερικές της δυνάμεις, ανά πάσα στιγμή κι άνευ τυπικών εγκρίσεων, σε κάθε σημείο του πλανήτη. Είναι μια συμφωνία κυρίων, που δίνει το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης από και σε κάθε πλευρά της Συμμαχίας και ενδυναμώνει πρακτικά το νέο ΝΑΤΟικό δόγμα.

Μια άλλη πλευρά, που βγαίνει έντονα στην επιφάνεια, είναι το ζήτημα της μιλιταριστικής, δηλαδή στρατοκρατικής βιομηχανίας και οικονομίας. Σε αυτούς τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ, μετρήθηκε πάλι η ισχύς των βελτιωμένων οπλικών συστημάτων. Ηδη, έγινε κάποιο αρνητικό σχόλιο για την τελειότητά τους από ρωσικής πλευράς. Ομως, το πρόβλημα δε βρίσκεται στην τελειοποίησή τους, αλλά στην κατάργησή τους. Επαναδιαπιστώνεται η ανάγκη μετατροπής της πολεμικής βιομηχανίας σε παραγωγή αγαθών για την ανθρωπότητα ως η μόνιμη στρατηγική του κινήματος ειρήνης. Αυτή η στρατηγική συμπληρώνεται από την τακτική των καθημερινών συνεχών ιδεολογικο-πολιτικών και πρακτικών ρήξεων με κάθε προσπάθεια μιλιταριστικής, δηλαδή στρατοκρατικής επιβολής στην κοινωνική ζωή και συνείδηση. Ο αγώνας κατά των εξοπλιστικών ανταγωνισμών και η αποκάλυψη των αιτίων που τους δημιουργούν είναι βασικό στοιχείο για την κατανόηση των αυθαίρετων και ανεξέλεγκτων ιμπεριαλιστικών βομβαρδισμών, όπως στο Ιράκ. Σε αυτές τις συνθήκες, κατανοείται η σημαντική δήλωση του ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ότι "ο κύριος υπεύθυνος γι' αυτήν την κατάσταση είναι ο Μπορίς Γιέλτσιν και η παρέα του, που διέλυσαν τη Σοβιετική Ενωση. Με παρούσα την ΕΣΣΔ, δε θα συνέβαιναν αυτά στο Ιράκ". Το κίνημα ειρήνης, με βαθιά γνώση για τη σημερινή αρνητική κατάσταση διεθνώς, αγωνίζεται σταθερά για τη δημιουργία του νέου διεθνούς πόλου ισχύος, που θα ανατρέψει τα σχέδια του ιμπεριαλιστικού μιλιταρισμού του χρηματιστικού κεφαλαίου για παγκόσμια στρατοκρατική επιβολή και νέο παγκόσμιο πόλεμο.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ