Διάβασα τούτες τις μέρες στο "Ρ", στη στήλη "Διακριτικά", ένα σημείωμα με τον τίτλο "80 χρόνια", αφιερωμένο, όπως καταλαβαίνουμε, στην ίδρυση και στην ισόχρονη δράση του ΚΚΕ.

Είναι ένα σημείωμα επαινετικό, εξυμνητικό, δοξαστικό, θα έλεγα. Δε βρίσκω τίποτε κακό σ' αυτό, στο να εκδηλώνει τα αισθήματα και τα συναισθήματά του ένας φίλος, ένας αγωνιστής, άντρας ή γυναίκα, για το ΚΚΕ, για το κόμμα που τον εκφράζει και το υποστηρίζει. Και αυτό για πολλούς και σπουδαίους λόγους.

Και πρώτα, γιατί, αν για έναν άνθρωπο τα 80 χρόνια ζωής είναι σήμερα κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό, αφού η πλειοψηφία των ανθρώπων φεύγει πριν ακόμα συμπληρώσει τα 65 - 70 χρόνια, είναι πολύ πιο σημαντικό ένα κόμμα να φτάσει και να ξεπεράσει τα 80.

Και για να μπορεί να το κάνει, θα πει πως έχει κότσια, πως έχει δύναμη, πως χρειάζεται στην κοινωνία, πως είναι αναγκαίο κι απαραίτητο στις μυριάδες των εργαζομένων, εργατών, φτωχομεσαίων αγροτών και επαγγελματοβιοτεχνών.

Και ακριβώς σ' αυτό βρίσκεται η ευζωία και η ιστορική αναγκαιότητα του ΚΚΕ. Πως, όχι απλά διακηρύσσει το ίδιο, αλλά αναγνωρίζεται από όλους τους ενδιαφερόμενους, πως είναι κόμμα των εργαζομένων, της εργατικής τάξης της Ελλάδας, των φτωχών και μεσαίων αγροτών, αλλά και των μειονοτήτων της χώρας μας.

Το ΚΚΕ, στη ζωή και στην πράξη, με τους συνεχείς και ασταμάτητους αγώνες του, για οχτώ δεκαετίες, κοντά έναν αιώνα ολόκληρο, έχει αποδείξει αυτό που τόσο ζωντανά, όμορφα και επιγραμματικά είπε ο προλεταριακός ποιητής Κώστας Βάρναλης: "Είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής".

Στα 80 αυτά χρόνια και πάνω απ' αυτά, εδώ στην Ελλάδα, ιδρύθηκαν τόσα πολλά κόμματα, από τους τσιφλικάδες και τους κοτσαμπάσηδες στην αρχή, από την αστική τάξη, τους εμπόρους και βιομηχάνους, αργότερα. Ο βιος τους όμως δεν ήταν πολύ μακρύς. Ακόμα και το κόμμα των Φιλελευθέρων που ιδρύθηκε από τον ικανότερο πολιτικό της αστικής τάξης, αλλά και τον πιο αδίστακτο υπηρέτη του αγγλικού ιμπεριαλισμού, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, έσβησε σε μερικά χρόνια, χωρίς ν' αφήσει ίχνη. Ποιος ξέρει και ποιος μιλάει σήμερα γι' αυτό, το βενιζελικό κόμμα των Φιλελευθέρων;

Αντίθετα, το ΚΚΕ έχει και θα έχει συνέχεια ζωής. Γιατί είναι ένα Κόμμα απαραίτητο, απόλυτα αναγκαίο για την καλύτερη, την πιο επιτελική οργάνωση και καθοδήγηση των αγώνων της εργατικής τάξης κι όλων των εργαζομένων.

Οσο υπάρχει ζωή και δράση, όσο υπάρχουν εργάτες - προλετάριοι, φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, επαγγελματίες, βιοτέχνες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, άλλο τόσο θα υπάρχει και θ' αγωνίζεται επικεφαλής, αχώριστος σύντροφος και καθοδηγητής τους, το ΚΚΕ.

Κανείς δεν μπορεί να το αντικαταστήσει ή να το καταστρέψει, όσα μέτρα κι αν πάρει εναντίον του και σ' όσες διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες κι εκτοπίσεις υποβάλει τα μέλη, τα στελέχη και τους απλούς οπαδούς του.

Ολα αυτά τα διωκτικά, κατασταλτικά και αστυνομοκρατικά μέτρα, εφαρμόστηκαν για πολλές δεκαετίες σε βάρος του ΚΚΕ και των αγωνιστών του, αλλά απέτυχαν πανηγυρικά. Και το κόμμα της εργατικής τάξης δικαιώθηκε και απέκτησε τη νόμιμη δράση του.

Σήμερα, το ΚΚΕ, πρωτοστατεί στη συγκρότηση, οργάνωση και δράση του δημοκρατικού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, ενός πολύπλευρου λαϊκού μετώπου της εποχής μας.

Είναι γνωστό το ιστορικό Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΓ, αλλά κι από άλλα δημοκρατικά αριστερά κόμματα, για τους αγώνες του ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο.

Αλλά και το δικό μας Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ, που ιδρύθηκε με τη δική μας, του ΚΚΕ, αποφασιστική πρωτοβουλία και επιμονή και σε συνεργασία με τους συνεργάτες μας, Αγροτικό Κόμμα, ΕΔΑ, Σοσιαλιστικό Κόμμα, πάλεψε ηρωικά για εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία.

Ποτέ το ΚΚΕ δεν ήταν υπέρ της μοναξιάς και της απομόνωσης. Πάντα πάσκιζε να βρει συνεργάτες και συμμάχους και μάλιστα σε ισότιμη βάση, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αριθμητικά ήταν το πρώτο κόμμα και με μεγάλη διαφορά από τους συνεργάτες του.

Ενότητα και πάλη, λοιπόν, για μια βασική αλλαγή.

ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ