Οι αναμενόμενες οικονομικές και πολιτικές αλλαγές της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ θα επιφέρουν αλλαγές και στην απασχόληση των τραπεζοϋπαλλήλων. Ενώ, όμως, αυτές προετοιμάζονται, ο τραπεζικός κλάδος παρουσιάζει σημαντικές πλευρές καταστρατηγήσεων της εργατικής νομοθεσίας και των συμβάσεων. Αυτές οι πλευρές καταρρίπτουν τις εντυπώσεις, που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα τμήματα δημοσίων σχέσεων των τραπεζών. Δεν έχουν τίποτα το εντυπωσιακό, σύγχρονο και ευχάριστο, αντίθετα, είναι στυγνός, "καθαρός" καπιταλισμός και εκμετάλλευση κάθε ίχνους υπεραξίας των εργαζομένων.

Παράλληλα, η συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων αποτελεί "κόκκινο πανί" για τις τράπεζες. Περισσότερο οι ξένες και ιδιωτικές έχουν καταφέρει να αφαιρέσουν από τους εργαζόμενους αυτό το δικαίωμα, σαν αποτέλεσμα μιας "διακριτικής" τρομοκρατίας. Το γεγονός ότι πολλές ιδιωτικές τράπεζες είναι νεοϊδρυμένες, τις βοήθησε να αποκλείσουν εξαρχής το ενδεχόμενο συνδικαλιστικής δραστηριότητας, κυρίως στους νέους εργαζόμενους. Παλιότερα στελέχη, που προσλήφθηκαν με ειδικές συμφωνίες αμοιβής, θέσης και εξέλιξης, δεν είχαν κανένα λόγο να θέσουν σε αμφισβήτηση τις προθέσεις του νέου εργοδότη τους.

Η αποτελεσματικότητα των τραπεζιτών έχει γίνει φανερή, καθώς το κλαδικό σωματείο εργαζομένων στις ξένες και ιδιωτικές τράπεζες, το οποίο δημιουργήθηκε για τη συνδικαλιστική κάλυψη τραπεζοϋπαλλήλων που δεν έχουν επιχειρησιακό σωματείο, δεν έχει κατορθώσει να παίξει ουσιαστικό ρόλο.

Εχει γίνει καθεστώς στις ξένες και ιδιωτικές κυρίως τράπεζες, η μη τήρηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.Ο κανόνας στον κλάδο είναι να υπογράφεται η κλαδική σύμβαση, συνήθως διετής τα τελευταία χρόνια και στη συνέχεια να συνάπτονται μια σειρά από συμφωνίες ή επιχειρησιακές συμβάσεις, συμπληρωματικές της κλαδικής σύμβασης και επιδοματικού χαρακτήρα.

Σε πολλές τράπεζες ισχύουν συστήματα έξτρα αμοιβής (μπόνους), σε μερικές από αυτές δίνονται με τη μορφή μετοχών της τράπεζας, όπως σε Εθνική, Εργασίας, Εμπορική.

Βασικό μέλημα πολλών τραπεζών είναι η υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων, ακόμη κι αν γι' αυτό αναγκάζονται να καταβάλλουν μεγαλύτερες αποδοχές κάποιες φορές. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που άμεσα πλήττεται η κλαδική σύμβαση εργασίας, καθώς ένα τμήμα του προσωπικού αμείβεται λίγο παραπάνω από ό,τι προβλέπει η ΕΓΣΣΕ και κάτω από την κλαδική σύμβαση.

Περισσότερο διαδεδομένη τακτική είναι αυτή, που οι αποδοχές βρίσκονται στα ίδια ή λίγο παραπάνω από την κλαδική σύμβαση, αλλά αυτό δε διευκρινίζεται στην ανάλυση μισθοδοσίας. Ο εργοδότης διατηρεί το δικαίωμα να συμψηφίσει τις αποδοχές, μέχρι να εξομοιωθούν με αυτές της σύμβασης. Κύριος σκοπός είναι να απαξιωθεί ο ρόλος της σύμβασης στα μάτια των εργαζομένων, καθώς δε συνδέουν την αμοιβή τους με όσα αυτή ορίζει, δεν καλλιεργούν προσδοκίες για βελτίωση της θέσης τους μέσα από τη συλλογική διαπραγμάτευση.

Κάποιες τράπεζες δημιουργούν "οροφές" αποδοχών, οι οποίες περιλαμβάνουν και τις υπερωρίες που κατά συνθήκη δεν πληρώνονται. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι έξτρα αμοιβές δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εξισορρόπηση, που δημιουργεί την ψευδαίσθηση της επιπλέον αμοιβής. Το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις αγνοείται η ιεραρχία, η προϋπηρεσία και ότι δίνονται διαφορετικές έξτρα αμοιβές, ενισχύει τον ατομισμό και αποδυναμώνει τη συλλογικότητα που απαιτείται για να στηριχτεί μια συλλογική σύμβαση.

Αδιαμφισβήτητη είναι η παραβίαση του ωραρίου εργασίας από τους τραπεζίτες. Αυτό δεν αφορά μόνο υπερωριακή απασχόληση που δεν αμείβεται, αλλά και εξαναγκασμό σε αυτή. Η παραβίαση αφορά σχεδόν όλες τις τράπεζες. Πρόσφατο παράδειγμα, που συνδέεται και με τις συνέπειες των συγχωνεύσεων - εξαγορών, αλλά κυρίως αφορά την αντίληψη των εργοδοτών, είναι η αντιμετώπιση των εργαζομένων στην τράπεζα Αθηνών, εξαγορασμένη από την EYROBANK του ομίλου Λάτση.

Σχετική ερώτηση έχει γίνει και στη Βουλή από βουλευτές του ΚΚΕ, καθώς οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται σε υπερωριακή - απλήρωτη - εργασία, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της εξαγοράς και της συνακόλουθης μετατροπής της τράπεζας στο λειτουργικό ύφος του ομίλου. Η μετατροπή αυτή γεννά μια νέα ανασφάλεια για τους εργαζόμενους, για το αν θα γίνουν απολύσεις και μεταθέσεις. Ηδη η εξαγορά έχει σαν αποτέλεσμα, όπως και στην Κρήτης και στη Μακεδονίας - Θράκης, να ανατραπεί ο κανονισμός εργασίας, να καταργηθεί το ενιαίο μισθολόγιο των τραπεζοϋπαλλήλων, να καταργηθούν οι συμβάσεις και η μονιμότητα που πρόσφεραν, καθώς ήταν ορισμένου χρόνου μέχρι τη συνταξιοδότηση, αλλά μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου.

Ανάλογοι κίνδυνοι εγκυμονούν και για την Ιονική Τράπεζα και η κυβέρνηση προσπαθούσε να "δελεάσει" τους εργαζόμενους, ώστε να κάμψει την αντίστασή τους στο ξεπούλημα, δίνοντας "καλύτερους" όρους απασχόλησης, οι οποίοι ελάχιστα διασφάλιζαν τους εργαζόμενους.

Είναι άξιο λόγου ότι οι εργαζόμενοι στην ΕΥΡΟΒΑΝΚ έχουν απασχοληθεί επανειλημμένα σε μια σειρά από τράπεζες που εξαγοράστηκαν, προκειμένου να τις εντάξουν λειτουργικά στη δική τους. Χαρακτηριστικά αυτής της απασχόλησης είναι η υπερεντατικοποίηση και, φυσικά, η μη πληρωμή υπερωριών, οι οποίες ξεπερνούν κάθε όριο.