Η Συνθήκη του Αμστερνταμ βρίσκεται στη διαδικασία επικύρωσης από τη Βουλή. Ηδη ολοκληρώθηκε η συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή, ενώ την Τρίτη ξεκινά στην Ολομέλεια η διαδικασία συζήτησης για την επικύρωσή της. Είναι γεγονός ότι η συγκεκριμένη Συνθήκη προέκυψε από την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ και ήταν προβλεπόμενη από την ίδια αυτή τη Συνθήκη. Αλλωστε η προοπτική που είχαν χαράξει τα ισχυρά μονοπώλια, τα οποία και οδηγούν την κούρσα της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης, περιλάμβανε τρία στάδια για την ΟΝΕ και το στόχο της πολιτικής ενοποίησης του αντιδραστικού καπιταλιστικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος της ΕΕ, ανεξάρτητα από το αν οι σχεδιασμοί επί χάρτου όλης της πορείας, προσκρούουν στους αντικειμενικούς νόμους εξέλιξης του καπιταλισμού (ανισόμετρη ανάπτυξη, ενδομονοπωλιακοί ανταγωνισμοί), άρα είναι αμφίβολο (εκφράζεται αυτό και από τους ίδιους τους ιθύνοντες) αν θα προχωρήσει όπως σχεδιάστηκε. Αυτή είναι μία από τις μεγάλες αβεβαιότητές τους, ανεξάρτητα αν για την εργατική τάξη και το λαό, όπως και τους λαούς των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, άλλα είναι τα ζητούμενα και οι ανησυχίες τους. Η εμπειρία τους από την προώθηση της πολιτικής που υπηρετεί τις Συνθήκες, καταστρατηγεί δικαιώματα, αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους και γενικά τους "κάνει το βίο αβίωτο". Εχει ιδιαίτερη σημασία η προσέγγιση όλης αυτής της πορείας, από τη σκοπιά ποιων ταξικών συμφερόντων γίνεται, γιατί ένα στοιχείο της προπαγάνδας των θιασωτών της ΕΕ, είναι η προβολή της ψευδεπίγραφης λογικής ότι ωφελείται συνολικά η κοινωνία, δηλαδή και οι επιχειρηματίες και η εργατική τάξη και όλα τα άλλα λαϊκά στρώματα.