Ολο και πιο έντονα εκτοπίζονται τα προϊόντα των μονάδων της ελληνικής νηματουργίας από την εγχώρια αγορά και τη θέση τους καταλαμβάνουν οι εισαγωγές φθηνών νημάτων από το εξωτερικό, με ό,τι αυτό σημαίνει για το συγκεκριμένο κλάδο και την οικονομία γενικότερα.

Σύμφωνα με μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), ενώ η παραγωγή των νημάτων έχει "παγώσει" λόγω των εισαγωγών γύρω στους 140 με 150 χιλιάδες τόνους, η ζήτηση είναι αρκετά μεγαλύτερη (180 χιλιάδες τόνοι) και κατά το ήμισυ καλύπτεται από εισαγόμενα φθηνά νήματα. Σύμφωνα με τα στοιχεία για το έτος 1997, η ζήτηση νημάτων από τις ελληνικές κλωστοϋφαντουργίες ξεπέρασε τους 180 χιλιάδες τόνους, όμως μόνο οι 96 χιλιάδες τόνοι περίπου από τα νήματα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ελληνικής προέλευσης. Οι εισαγωγές, από 30 χιλιάδες τόνους που αντιπροσώπευαν το 1988, το 1997 εκτινάχτηκαν στις 84 χιλιάδες τόνους. Το υπόλοιπο ποσοστό της ελληνικής παραγωγής νημάτων διοχετεύτηκε στο εξωτερικό, αλλά ήταν σημαντικά μειωμένο, αφού από τις 63 χιλιάδες τόνους που αντιπροσώπευαν οι εξαγωγές το 1988, το 1997 "έπεσαν" στους 46 χιλιάδες τόνους.

Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, οι μεγάλες εισαγωγές οφείλονται στο ότι οι μεγάλοι κλωστοϋφαντουργικοί όμιλοι, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες των παραγγελιών των μεγάλων πελατών τους, καταφεύγουν στην εισαγωγή φθηνών νημάτων για να μείνουν ανταγωνιστικοί στην αγορά, με αποτέλεσμα να προτιμούν τα φθηνά και συνεπώς χαμηλότερης ποιότητας νήματα.

Οσον αφορά τώρα τη χρήση των κατηγοριών των νημάτων, το 1997 το 59% του συνόλου της αγοράς των νημάτων καταλάμβαναν τα βαμβακερά, το 27% τα συνθετικά, το 6% τα μάλλινα νήματα, όπως και τα νήματα τεχνητών ινών, ενώ το υπόλοιπο 2% ανήκε σε νήματα από άλλες ίνες (λινάρι, μετάξι κτλ.).

Ο εκτοπισμός των βαμβακερών νημάτων από τα συνθετικά καταδεικνύει πως όλο και περισσότερο "κακής" ποιότητας υφάσματα κατακλύζουν την αγορά. Και τα "κακής" ποιότητας υφάσματα, τα οποία είναι και πιο φθηνά, σηματοδοτούν παράλληλα και τη μειωμένη αγοραστική δύναμη των καταναλωτών που υφίστανται τη χρόνια οικονομική πολιτική λιτότητας.