Με επιλεκτικό και αποπροσανατολιστικό τρόπο η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ορισμένους αριθμούς στην προεκλογική της προπαγάνδα για να κάνει το "μαύρο - άσπρο" και να πείσει τον ελληνικό λαό ότι η πολιτική της είναι φιλολαϊκή. Οι αριθμοί, όμως, για την τευτλοκαλλιέργεια είναι αμείλικτοι, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας και δείχνουν τις αρνητικές συνέπειες και τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΚΑΠ στον κλάδο της ζάχαρης, με αρνητικές παρενέργειες για την απασχόληση στις παραμεθόριες περιοχές, όπου υπάρχουν τα τρία από τα πέντε εργοστάσια ζάχαρης και στη συναλλαγματική αιμορραγία της χώρας.

Σύμφωνα με τους επίσημους αριθμούς, η πραγματική τιμή των τεύτλων για ζαχαρικό τίτλο 16, από το 1981 μέχρι το 1998 μειώθηκε κατά 37,5%, το ακαθάριστο στρεμματικό εισόδημα της τευτλοκαλλιέργειας μειώθηκε από το 1989 μέχρι το 1998 κατά 48% και το καθαρό στρεμματικό εισόδημα από θετικό το 1989 έγινε ζημιογόνο το 1998.

Οι αριθμοί αυτοί επιβεβαιώνονται και από τη συρρίκνωση της καλλιέργειας, όπου η παραγωγή ζάχαρης το 1998 μειώθηκε στους 200.000 τόνους, ενώ η ποσόστωση για τη χώρα μας είναι 319.000 τόνοι, όσες περίπου και οι ανάγκες της εγχώριας κατανάλωσης.

Η αρνητική αυτή πορεία εκτός των άλλων υπονομεύει το μέλλον της τευτλοκαλλιέργειας στη χώρα μας, γιατί σε δύο περίπου χρόνια θα ψηφιστεί νέος κανονισμός, με τον οποίο θα επανακαθοριστούν οι ποσοστώσεις σε κάθε χώρα.

Ο επανακαθορισμός, όμως, των ποσοστώσεων θα γίνει με βάση τη μέση παραγωγή των τελευταίων χρόνων, με αποτέλεσμα η ποσόστωση για τη χώρα μας να καθοριστεί σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από τη σημερινή και οι εισαγωγές ζάχαρης - με ό,τι αυτές συνεπάγονται στους αγρότες, στη βιομηχανία ζάχαρης και στο εμπορικό ισοζύγιο - θα είναι και θεσμικά επιβεβλημένες για τη χώρα μας.

Με βάση αυτούς τους αριθμούς, αλλά και τις αντίστοιχες πολιτικές της κυβέρνησης και της ΕΕ που εκφράζουν αυτοί οι αριθμοί, οι τευτλοκαλλιεργητές και οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία ζάχαρης έχουν κάθε λόγο να μαυρίσουν την κυβέρνηση και τα κόμματα που θεωρούν μονόδρομο την ΚΑΠ και την ΟΝΕ.

Εχουν κάθε λόγο να υπερψηφίσουν το ΚΚΕ, γιατί τους ενημέρωσε έγκαιρα για τις καταστροφικές συνέπειες της ΚΑΠ, γιατί πρωτοστάτησε με τα μέλη και τα στελέχη του στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Γιατί η ψήφος στο ΚΚΕ δυναμώνει τον αγώνα τους για τη διασφάλιση του εισοδήματός τους και της απασχόλησής τους. Δυναμώνει τον αγώνα για την προστασία της εγχώριας αγροτικής παραγωγής.