Τέλειωσαν τα ψέματα! Η Κομισιόν δεν μπορούσε πλέον να ανεχτεί την αναποτελεσματική, αποσπασματική και με μεγάλες διαφοροποιήσεις εφαρμογή των κατευθύνσεων της "Λευκής Βίβλου", σε κάθε κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αποφάσισε ότι απαιτείται - κάτω και από τους πιεστικούς σχεδιασμούς για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την Οικονομική και Νομισματική Ενωση - μια ποιοτική στροφή στην υλοποίηση των κατευθύνσεών της. Ετσι, δημιουργήθηκαν τα Εθνικά Σχέδια Δράσης για την Απασχόληση,με έναρξη "λειτουργίας" το 1998.

Οι παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι πολύπλευρες. Δεν περιορίζονται στην αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για τις εργασιακές σχέσεις και στη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος. Εχουν να κάνουν με την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, τη ρύθμιση δηλαδή του ρόλου μεγάλων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην παραγωγική διαδικασία. Εχουν να κάνουν με το ρόλο και την έκταση της αγροτικής παραγωγής, με τους παραγωγικούς προσανατολισμούς κάθε χώρας, με την εκπαίδευση και τη σύνδεσή της με την παραγωγή, τους σχεδιασμούς δηλαδή των κεφαλαιοκρατών. Και όχι μόνο.

Η πολύπλευρη αυτή παρέμβαση απαιτεί και ένα ισχυρό συντονισμό. Αυτή την αναγκαιότητα εξυπηρετούν και τα "Εθνικά Σχέδια", που για δεύτερη χρονιά ετοιμάζονται να κατατεθούν. Ηδη την περασμένη βδομάδα, έγιναν διάφορες συναντήσεις για το ελληνικό "Εθνικό Σχέδιο", που σύντομα θα πάρει το δρόμο για τη Βουλή. Ενα νέο χαρακτηριστικό του είναι και η φορολογική ελάφρυνση των επιχειρήσεων σε συνδυασμό με τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές και τις "νέες" θέσεις εργασίας που δημιουργούν. Επίσης, η έμφαση στη λεγόμενη κοινωνική εργασία, για παράδειγμα απασχόληση εργαζομένων για τη φύλαξη σχολείων, μέσα από προγραμματάκια, για δημιουργία εντυπώσεων "απασχόλησης". Στα σχέδια δεν περιέχονται κυρίως νέα μέτρα, αν και υπάρχουν και τέτοια. Οπως και ο υφυπουργός Εργασίας Χ. Πρωτόπαππας αναγνώρισε πρόσφατα, πρόκειται για μια συνένωση της πολιτικής που ασκείται σε διάφορους τομείς. Είναι δηλαδή μια αντεργατική ανακεφαλαίωση όλων των μέτρων που έχουν αποφασιστεί προηγούμενα από την κυβέρνηση για τις εργασιακές σχέσεις, την ανεργία, την επαγγελματική κατάρτιση, ενώ περιλαμβάνει βασικές κατευθυντήριες γραμμές για την πολιτική "ανάπτυξης", την Παιδεία και μια σειρά ακόμη τομείς. Αυτή τη φορά, όμως, το στοιχείο του ελέγχου κυριαρχεί. Ονομαστικοί στόχοι μπαίνουν και κάθε χώρα είναι υπόλογη για την επίτευξή τους. Ετσι και η κυβέρνησή μας έδωσε και θα δώσει τις "εξετάσεις" της στους επιτηρητές της.

Ο γραπτός αυτός προγραμματισμός, εμπλουτίζεται με μέτρα και κατευθύνσεις, ανάλογα με τις "προόδους" που πετυχαίνονται. Σε γενικές γραμμές, αυτή την περίοδο κυριαρχεί η προσπάθεια για τη μετάβαση από τα "παθητικά" στα "ενεργητικά" μέτρα ενάντια στην ανεργία, στη μείωση της φορολογίας για επιχειρήσεις που κάνουν προσλήψεις νέων, στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, στην ενίσχυση της μερικής απασχόλησης και στη μείωση των υπερωριών, σε συνδυασμό πάντα με τη λεγόμενη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.