Φανταστείτε ότι αυτός ο κάποιος είναι ευρωβουλευτής, που ψηφίζει οτιδήποτε το αντιλαϊκό, περιφερόμενος στα ΕΟΚικά έδρανα.
Φανταστείτε, ακόμη, ότι αυτός ο κάποιος είναι ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του κυβερνητικού κόμματος που οι ΗΠΑ, η ΕΕ, ο ΣΕΒ και άλλα... ευαγή ιδρύματα, το προτιμούν σήμερα από τη ΝΔ...
Μετά απ' όλα αυτά, δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε, ότι το περιεχόμενο που θα έχει άρθρο ενός τέτοιου ευρωβουλευτή, με θέμα το ΚΚΕ, δεν μπορεί παρά να στάζει όξος και χολή κατά του Κόμματος.
Το παράδειγμα δεν είναι υποθετικό. Αρκεί να διαβάσει κάποιος το άρθρο του Γ. Κατηφόρη (Γ.Κ.) στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" (19/6/99).
1. Είναι σαφής η προσπάθεια που κάνει στο άρθρο του ο Γ.Κ. να υποβαθμίσει, μέχρι βαθμού χλεύης, το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Ενα ποσοστό, που εκατομμύρια εργαζόμενοι, ακόμη κι εκείνοι που δεν ψήφισαν το ΚΚΕ, κατέγραψαν ως ιδιαίτερα θετικό, δείχνοντας ότι έχουν την οξυδέρκεια, αλλά και την πολιτική γενναιότητα να εκτιμούν καλύτερα από τον Γ. Κ. τις συνθήκες, μέσα στις οποίες παλεύει το ΚΚΕ, ο Γ. Κ. το θεωρεί ασήμαντο και όπως γράφει "εγώ, αντίθετα, δε βλέπω τίποτα το αξιοπρόσεχτο στο ποσοστό του ΚΚΕ"!
***
Αλλά το κυριότερο δεν είναι αυτό. Το κυριότερο είναι ότι ο Γ. Κ., με αφορμή την εκτίμησή του για το ποσοστό του ΚΚΕ, επαναλαμβάνει κάτι που και οι πιο φανατισμένοι αντίπαλοι του Κόμματός μας, βλέποντας την πορεία του, έχουν πάψει να λένε, τουλάχιστον στους τόνους που το έλεγαν μέχρι πριν λίγα χρόνια: Οτι το ΚΚΕ είναι καταδικασμένο να σβήσει!! Ως προς αυτό ο Γ. Κ., ξεπερνώντας τους προηγούμενους, γράφει: "Το Κομμουνιστικό Κόμμα έρχεται από μακριά και νομίζει ότι πηγαίνει μακριά (υπογράμμιση Μ. Μ.). Το πρώτο, το ιστορικό μέρος αυτού του ισχυρισμού του, είναι σωστό και απόλυτα αξιοσέβαστο. Για το δεύτερο, το μελλοντολογικό, ας μην τσακωθούμε εδώ και τώρα. Το μέλλον αόρατον"!! (υπογράμμιση Μ. Μ.).
Οταν γράφονται τέτοια πράγματα, προκειμένου να "εκτιμηθεί" το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ και προκειμένου να χτυπηθεί η πολιτική δύναμη που αντιστέκεται επί της ουσίας, αυτό και μόνο είναι αρκετό, για να φανεί καθαρά ότι τον Γ.Κ. τον έτσουξε το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ, το οποίο, κατά τα άλλα, δεν το θεωρεί αξιοπρόσεχτο... Τον ενόχλησε έντονα. Γι' αυτό, όσα δε φτάνει η αλεπού...
Και κυρίως τον ενοχλεί το γεγονός ότι άρχισε να ενισχύεται μέσα στο λαό η τάση της λαϊκής συσπείρωσης με το ΚΚΕ. Επίσης, το ότι είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που βλέπουν ή προβληματίζονται για τον άλλο δρόμο που προτείνει το ΚΚΕ.
2. Δεν πρωτοτυπεί ο Γ. Κ. όταν αναφέρεται μειωτικά στο ποσοστό του ΚΚΕ. Κι άλλοι επιχειρούν το ίδιο.
***
3. Ομως ο Γ. Κ. διαπράττει και μια "περίεργη" αυθαιρεσία: Ούτε λίγο ούτε πολύ αμφισβητεί το δικαίωμα του ΚΚΕ να επικαλείται την ιστορία του! Λες και τέτοιο δικαίωμα έχει ο Γ. Κ., όχι όμως και το ΚΚΕ!! Γράφει στο άρθρο του: "Αφού, όμως, το σημερινό (sic, σημείωση Μ. Μ. ) ΚΚΕ επιμένει - σωστά ή όχι - να επικαλείται την ιστορία του παλιού ΚΚΕ,δίκαιο είναι να κριθεί και με τα πρότυπα εκείνου του ΚΚΕ. Οχι ασφαλώς τα αγωνιστικά. Εκείνα είναι ανυπέρβλητα"... (υπογράμμιση Μ. Μ.).
***
Πρώτο, να διαχωρίσει το ιστορικό παρελθόν του ΚΚΕ, από το παρόν του. Τότε, που το ΚΚΕ ήταν (!) ηρωικό. Ετσι, μ' αυτόν τον τρόπο, επιδιώκει, υμνώντας το παρελθόν, να χτυπήσει το σήμερα.
Δεύτερο, "υμνώντας" το αγωνιστικό παρελθόν του ΚΚΕ, προσπαθεί να κάνει πιο εύπεπτη την υφέρπουσα λαθολογία, του εξής είδους: Ηρωικό το παρελθόν, αλλά το ΚΚΕ απείχε από τις εκλογές του 1946, προετοίμαζε (!) τον εμφύλιο, έβγαλε πρακτορική (!) οργάνωση την ΕΔΑ και άλλα παρόμοια. Ετσι, μέσα από τη λαθολογία ο Γ. Κ. σβήνει και το ηρωικό παρελθόν, που ωστόσο το θεωρεί ανυπέρβλητο...
Να πεις στον Γ. Κ. ότι ο κομμουνισμός είναι το μέλλον του κόσμου, όπως προκύπτει από τις αντιθέσεις του ιμπεριαλισμού και από τη "νέα τάξη πραγμάτων", μάλλον δεν έχει καμία αξία. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει ακόμη κι ένας ρεφορμιστής. Πολύ περισσότερο ο Γ. Κ. που δε θέλει να το καταλάβει και που ούτε ρεφορμιστής είναι, αν και ισχυρίζεται ότι είναι, όπως δεν είναι και το κόμμα του.
Μακάρι ο Γ. Κ. να πάλευε, έστω και με ρεφορμιστικό τρόπο. Θα είχε η στάση του κάποια στοιχεία αγωνιστικότητας. Αλλά αυτή η εποχή πέρασε. Σήμερα οι εκπρόσωποι των κλασικών ρεφορμιστικών κομμάτων (και όχι μόνο αυτών) έχουν εξελιχθεί στους πιο βαρβάτους νεοσυντηρητικούς.
Κι αν αναπολούν τη μεγάλη Αριστερά του παρελθόντος, είναι για να βάλουν κι αυτοί ένα εμπόδιο στο ΚΚΕ του παρόντος και κυρίως του μέλλοντος. Το ΚΚΕ, που διάφοροι πανηγύρισαν, πριν 8 ακριβώς χρόνια, για την επερχόμενη διάλυσή του!!
Το μέλλον είναι πολύ ορατό, κύριε Κατηφόρη. Αλλά είναι ορατό μόνο σ' εκείνους που έχουν φιλολαϊκό πρόγραμμα, πνευμόνια και πίστη στις δυνάμεις του λαού. Σήμερα αυτοί είναι μειοψηφία. Αύριο θα είναι οι πολλοί. Κι εδώ κι αλλού. Τίποτε δε θα τους εμποδίσει. Πολύ περισσότερο οι διάφοροι γραφιάδες που παραμύρισαν από τη μούχλα της γραφειοκρατίας. Το μέλλον είναι ορατό και για την τύχη της σοσιαλδημοκρατίας...
Μάκης ΜΑΪΛΗΣ
Υ. Γ. Ο Γ. Κ., αναφερόμενος στα χρόνια μετά το 1944, κάνει λόγο για τις συμμορίες της Δεξιάς που δολοφονούσαν, τρομοκρατούσαν κλπ. Σωστή η αναφορά του, αλλά σκόπιμα μισή. Θα ήταν πιο τίμιο απ' την πλευρά του, αν έλεγε δύο(έστω) λεξούλες και για το ρόλο των κομμάτων του Κέντρου, ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο. Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε...
Μ. Μ.
Κυρίως τους ενοχλεί το γεγονός ότι άρχισε να ενισχύεται μέσα στο λαό η τάση της λαϊκής συσπείρωσης με το ΚΚΕ. Επίσης, το ότι είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που βλέπουν ή προβληματίζονται για τον άλλο δρόμο, που προτείνει το ΚΚΕ