Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν", δήλωνε ο Χαρίλαος Τρικούπης στα 1891 και τώρα, 108 χρόνια μετά, τα λόγια του τότε πρωθυπουργού είναι το ίδιο επίκαιρα για την "αγαπημένη" όλων των Ελλήνων, που μας... πότισε μπόλικο φαρμάκι στο Ευρωμπάσκετ. Μετά από μια 15ετία ανοδικής πορείας με αποκορύφωμα το χρυσό μετάλλιο στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες της Αθήνας, αυτή η "κακομαθημένη" ομάδα έπιασε... πάτο στη Γηραιά Ηπειρο.

Από εκεί ξεκινάει η παρακμή του επικίνδυνου επαγγελματισμού του μπάσκετ. Οταν 20 χρόνων παλικάρια έχουν "καβάτζα" τουλάχιστον 500 εκατομμύρια δραχμές στον τραπεζικό τους λογαριασμό, γιατί να "πεθάνουν" για τη δύσμοιρη εθνική ομάδα; Πού να βρουν την ψυχική δύναμη να αφοσιωθούν σε αυτή; Το μόνο τους μέλημα είναι οι ομάδες τους και οι παχυλές απολαβές που δίνουν οι παράγοντες. Αλόγιστα ποσά από τους κ. κ. Κόκκαλη, Γιαννακόπουλο, Φιλίππου, Αλεξόπουλο σε εφήβους που νομίζουν ότι από τώρα είναι... Γκάληδες. Ολοι αυτοί οι ισχυροί, που ενδεχομένως έχουν με μισθούς... πείνας τους υπαλλήλους τους, τα... σπρώχνουν διά μέσου του μπάσκετ για να εισπράξουν ένα μεγάλο "μπράβο" από τους υποτακτικούς πλέον οπαδούς. Μίλησε κανείς για φιλάθλους; Ορισμένοι έβαλαν σαν ασπίδα για το στραπάτσο τις πολλές ατυχίες. Δε θα διαφωνήσουμε ότι οι απουσίες των Οικονόμου, Ρεντζιά, Αλβέρτη, Λιαδέλη ήταν σημαντικότατες. Αυτό όμως δεν είναι άλλοθι για κανέναν. Προς τιμήν του ο Κώστας Πετρόπουλος ζήτησε "συγνώμη" γιατί "πρόδωσε τις προσδοκίες τόσων ανθρώπων". Ομως την ίδια "συγνώμη" οφείλει και ο Γιάννης Ιωαννίδης, που προτίμησε τη σιωπή μετά την ήττα από τους Λιθουανούς.

Αυτή που πραγματικά εθελοτυφλεί είναι η Ομοσπονδία (ΕΟΚ). Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, πεπειραμένος παράγοντας, έπεσε σε λάθη. "Αδειασε" τον Παναγιώτη Γιαννάκη, διάλεξε πραγματικά άξιους κόουτς (Πετρόπουλο - Ιωαννίδη), όμως υπερπροστάτευσε τα... κακά παιδιά της Εθνικής που το μυαλό τους το είχαν περισσότερο σε διαφημίσεις παρά σε... δράση. Ας φάνε λοιπόν "πατατάκια" και ας πιουν "γάλα" μήπως και βρουν την αθλητική τους ταυτότητα...