Η έγκριση της τελευταίας προσφοράς του ομίλου Σάλλα προς τους μετόχους της Τράπεζας Εργασίας, από το διοικητικό συμβούλιο του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών, ήταν το χτεσινό επεισόδιο του "θρίλερ" των τελευταίων ημερών για την απόκτηση του ελέγχου της Τράπεζας Εργασίας. Να υπενθυμίσουμε ότι ο όμιλος της Τράπεζας Πειραιώς στην αντιπροσφορά που υπέβαλλε την προηγούμενη Παρασκευή και η οποία εγκρίθηκε χτες, πρότεινε για κάθε μία μετοχή της τράπεζας Εργασίας, να δίνονται 3,75 μετοχές της Πειραιώς συν 15.000 δρχ. σε μετρητά, κάτι που ισοδυναμεί με 52.500 δρχ. ανά μετοχή Εργασίας. Ταυτόχρονα όμως, η διοίκηση του ΧΑΑ εγκρίνοντας την προσφορά του ομίλου Πειραιώς, σημειώνει πως και η προσφορά του ομίλου Λάτση, θα πρέπει να αφορά το 50,01% των μετοχών της Εργασίας (σ. σ. ο Λάτσης κατέχει ήδη το 20,5% της Εργασίας και διεκδικεί να εξαγοράσει με την προσφορά του ένα επιπλέον πακέτο μετοχών που αντιστοιχεί στο 33,4% των μετοχών της Εργασίας).

Από την πλευρά του ο όμιλος Λάτση (ο έτερος ανταγωνιστής στον πόλεμο για τον έλεγχο της Τράπεζας Εργασίας), προχτές προχώρησε σε βελτιωμένη προσφορά(δίνει για κάθε 1 μετοχή Τράπεζας Εργασίας 2,4 μετοχές EFG Eurobank συν 17.000 δρχ. σε μετρητά για κάθε μετοχή Τράπεζας Εργασίας), που σημαίνει ότι η προσφερόμενη τιμή της ανταλλαγής των μετοχών της Τράπεζας Εργασίας είναι 56.312 δρχ. ανά μετοχή.

Ολα δείχνουν, πως η υπόθεση των προσφορών και αντιπροσφορών - και γενικότερα ο "τζόγος" που παίζεται με τις αγοραπωλησίες και συγχωνεύσεις τραπεζών με στόχο τη μονοπώληση της αγοράς - δεν πρόκειται να λήξει εδώ. Σήμερα άλλωστε ο όμιλος Λάτση αναμένεται να προβεί σε νεότερες ανακοινώσεις στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που έχει προγραμματίσει, ενώ κινήσεις αναμένονται και από τον όμιλο Σάλλα.

Στο μεταξύ σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε χτες η "Δημοκρατική Συνδικαλιστική Κίνηση" (ΙΛΤΕ) το οποίο υπογράφει ο πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Ιονικής Γ. Μαρκάκης,διατυπώνονται οκτώ ερωτήματα για τις διεργασίες απόκτησης του ελέγχου της Τράπεζας Εργασίας από τους ομίλους Λάτση και Σάλλα σε σχέση με το ξεπούλημα της Ιονικής που προηγήθηκε πριν λίγους μήνες.

Μεταξύ άλλων διατυπώνονται και τα εξής 3 ερωτήματα ουσίας:

• Πώς γίνεται μια τράπεζα (η Ιονική) να είναι σαφώς υπέρτερη μιας άλλης (Εργασίας) και η πρώτη να "κοστίζει" μόλις 272 δισ. δρχ. και η δεύτερη να "παζαρεύεται" πάνω από 1 τρισ. δρχ.;
• Πώς γίνεται ένας τραπεζίτης (ο κ. Σάλλας) να προσφέρει μόλις 253 δισ. δρχ. για την υπέρτερη Ιονική (μεγέθη, μερίδιο αγοράς, περιουσιακά στοιχεία) και πάνω από 1 τρισ. δρχ. για την Εργασίας;
• Πώς γίνεται ένας τραπεζίτης (ο κ. Λάτσης) να προσφέρει για την Ιονική (αρχικά) 135 δισ. δρχ. στη συνέχεια να μη συμμετέχει στη διαδικασία και σήμερα να συμμετέχει σ' ένα χορό τρισεκατομμυρίων για μια τράπεζα μικρότερου μεγέθους;