Πολλοί προσπαθούν να περάσουν την ιδέα ότι η συμπόρευση και συνεργασία με τους κομμουνιστές, είναι οπισθοδρόμηση και έγκλημα. Μπορεί στο στρατόπεδο του σοσιαλισμού να υπήρξαν εγκληματίες, όπως υπήρξαν και μεταξύ των χριστιανών, αλλά οι εγκληματίες στο χώρο αυτό είναι οι εξαιρέσεις. Σε αντίθεση με τον καπιταλισμό, που είναι ένα απέραντο έγκλημα. Οι εγκληματίες στον καπιταλισμό είναι ο περιούσιος λαός του, ενώ στο σοσιαλισμό, είναι οι εξωμότες και οι συκοφάντες του.

Οι "σοσιαλιστές" της Ευρώπης, που σε συνεργασία με τους γκάνγκστερ της καπιταλιστικής Αμερικής, κατάστρεψαν το Ιράκ και τη Σερβία, είναι έτοιμοι και για τα χειρότερα.

Αν οι λαοί της Ευρώπης δεν αφυπνιστούν, για να τους πετάξουν στο σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας θα συνεχιστούν τα εγκλήματά τους.

Ομως για όλα αυτά τα εγκλήματα βέβαια δε φταίει ο σοσιαλισμός, όπως και ο χριστιανισμός για τα εγκλήματα της ιερής εξέτασης. Βέβαια στους αγώνες εναντίον των εκπροσώπων της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας, υπάρχουν και θύματα. Αλλα τα θύματα αυτά είναι, κατά κανόνα, οι θύτες εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων άλλων ανθρώπων.

Και βέβαια ο σοσιαλισμός δεν είναι οπισθοδρόμηση. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός, έστω και στο μικρό διάστημα των εβδομήντα χρόνων του και παρά τα σφάλματά που διαπράχθηκαν στ' όνομά του, οδήγησε την ανθρωπότητα πολλούς αιώνες πέρα απ' το τέλμα της μοναρχικής φεουδαρχικής βαρβαρότητας. Και κατέστησε σεβαστά περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Παραμένει δε ο μοναδικός δρόμος για τον εξανθρωπισμό της κοινωνικής πραγματικότητας και την έξοδο απ' τον εφιαλτικό λαβύρινθο του καπιταλισμού.

Ενώ ο καπιταλισμός, στο σύντομο χρονικό διάστημα της μονοκρατορίας του παλινδρόμησε την ανθρωπότητα στα μεσάνυχτα της βαρβαρότητας. Οπου συρρικνώνονται ολοένα και περισσότερο οι λαϊκές κατακτήσεις και μεγιστοποιούνται τα απάνθρωπα κέρδη. Οπου δολοφονούνται με την πείνα εκατομμύρια ανθρώπων κάθε χρόνο και "τις οίδε" πόσα αλλά με τη διατροφική και τη μόλυνση του περιβάλλοντος.

Ετσι η παγκόσμια κοινή γνώμη, συνειδητοποιεί για πρώτη φορά, ότι για τα κακουργήματα της νέας τάξης του καπιταλισμού δεν υπάρχουν λέξεις στη γλώσσα των ανθρώπων που να τα χαρακτηρίσουν.

Συνεπώς, έγκλημα και οπισθοδρόμηση δεν είναι η συμπαράταξη με το σοσιαλισμό, αλλά η συμπόρευση με τον... καπιταλισμό. Εγκλημα όχι βέβαια για κείνους που μιλούν και ενεργούν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, γιατί γι' αυτούς το έγκλημα είναι η δόξα και το καύχημά τους. Αλλά έγκλημα και εσχάτη αφροσύνη για τους φτωχούς, που εθελοτυφλούν και εθελοθυσιάζονται για τα συμφέροντα του καπιταλισμού. Που τον χειροκροτούν, τον ζητωκραυγάζουν και προσφέρουν με την ψήφο τους, το ψωμί των παιδιών τους και το κλειδί του σπιτιού τους στην αδηφάγο αρπακτικότητά του. Οπως συμβαίνει δηλαδή εδώ στον τόπο μας με την αμφίσβαινα του δικομματισμού.

Ιδιαίτερα έγκλημα και προδοσία είναι για αυτούς τους αντίχριστους χριστιανούς, που θέλουν - αντίθετα απ' το Χριστό - να συνταιριάσουν τον καπιταλισμό με το χριστιανισμό. Το Θεό, δηλαδή, με το Μαμμωνά!

Και βαυκαλίζονται ότι θα κερδίσουν τον παράδεισο, μεταβάλλοντας τη Γη σε κόλαση!

Παπα-ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ

Περιστέρι