Η προώθηση του διαβόητου "Συμφώνου Σταθερότητας" των ευρωατλαντικών συμμάχων στα Βαλκάνια αποτελεί συνέχεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και πλαίσιο να συνεχίζονται και να εντείνονται όλων των μορφών οι επεμβάσεις για την προώθηση της "νέας τάξης" στην ευρύτερη περιοχή. Η στρατιωτική βία και η μόνιμη παρουσία κατοχικού ΝΑΤΟικού στρατού είναι επίσης ένα μέσο συμβολής στην καταλήστευση των λαών και την υποδούλωσή τους στον ευρωατλαντισμό, για να διαμοιράζουν τα μονοπώλια την πολύπαθη περιοχή και να δημιουργούν βάσεις και προϋποθέσεις για την προώθηση της ίδιας στρατηγικής εκμετάλλευσης και άλλων εδαφών και λαών προς ανατολάς. Η "Ευρασία", λόγω ενεργειακών πηγών και δρόμων, αλλά και πηγών πρώτων υλών, βρίσκεται στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών για μοίρασμα.

Η κυβέρνηση, ικανοποιώντας τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, "φιλοδοξεί να παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο στην προώθηση του συμφώνου για τη "Σταθερότητα στα Βαλκάνια", εντείνοντας τον ανταγωνισμό της με την Ιταλία και την Τουρκία στην περιοχή. Ηδη, έχει πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της μελέτης των προβλημάτων ανοικοδόμησης των Βαλκανίων και μέσα σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκει την προώθηση του ελληνικού κεφαλαίου στη μοιρασιά"(1).

Μέσα από τη σχέση με το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο, η ελληνική ολιγαρχία προσδοκά να αποκομίσει οφέλη, αυξάνοντας τα κέρδη της και δυναμώνοντας την εξουσία της. Αυτό καθόρισε τη συμμετοχή της κυβέρνησης στον πόλεμο. Ετσι "επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο η αναφορά του Προγράμματος του ΚΚΕ, που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο, ότι "η ελληνική ολιγαρχία διατηρεί στενούς δεσμούς και με τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα. Φιλοδοξεί να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, από τη μια, και τις χώρες των Βαλκανίων και της Μεσογείου, από την άλλη. Να δυναμώσει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική παρουσία της στην περιοχή. Οι επιδιώξεις αυτές την καθιστούν πιο πρόθυμη να συμμετέχει στα ιμπεριαλιστικά επεκτατικά σχέδια".

Οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης είναι ιστορικές (... ) Στην απόφαση συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο, αντανακλάται και η επιθετική στάση του πιο σκληρού πυρήνα του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας μας, που επιδιώκει να δράσει στις αγορές της Βαλκανικής και ευρύτερα". (2)

Οι ίδιοι λόγοι βρίσκονται πίσω από την αποδοχή της Συμφωνίας του "G-8", τη συμμετοχή στην προώθηση του "Συμφώνου Σταθερότητας", αλλά και της διεκδίκησης από τους ευρωατλαντικούς της εταίρους να οριστεί η Θεσσαλονίκη ως έδρα της διαβόητης ανασυγκρότησης των Βαλκανίων. "Το λεγόμενο "Σύμφωνο Σταθερότητας" είναι διανομή σε βάρος των λαών των Βαλκανίων, συνιστά την πιο κραυγαλέα μορφή εκβιασμού. Η παρουσία του ΝΑΤΟ σε όλες αυτές τις ρυθμίσεις που προβλέπει το Σύμφωνο είναι κυρίαρχη. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση μπαίνει κάτω από τον άμεσο έλεγχο των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, της "Παγκόσμιας Τράπεζας", της "Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων" και της "Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης".

Η ΚΕ εκτιμά ότι η πραγματική "βαλκανιοποίηση" τώρα αρχίζει. Οι όροι που περιλαμβάνει το Σύμφωνο δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Υπαγορεύουν πολιτικές και οικονομικές δεσμεύσεις στις χώρες αυτές, από τον τρόπο διοργάνωσης των εκλογών, μέχρι και το άνοιγμα χωρίς κανέναν έλεγχο των αγορών τους στο εξωτερικό εμπόριο και στο μονοπωλιακό κεφάλαιο με ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων κλπ.

Εκβιάζεται ανοιχτά ο κατεστραμμένος, από τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, ηρωικός λαός της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, να ανατρέψει την πολιτική του ηγεσία, για να ανοικοδομήσει τη ρημαγμένη του χώρα και καλείται απροκάλυπτα η Δημοκρατία του Μαυροβουνίου να διαφοροποιηθεί και να αποτελέσει έναν από τους μοχλούς υποταγής της Γιουγκοσλαβίας στις ορέξεις των ιμπεριαλιστών. Η ανεξέλεγκτη δράση του λεγόμενου "Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου" (ΑΣΚ), κάτω από τις φτερούγες του ΝΑΤΟ, δείχνει καθαρά τι είδους ειρήνη θέλουν οι ιμπεριαλιστές σ' όλα τα Βαλκάνια (...)

Η ΝΔ έχει υιοθετήσει πλήρως την ιμπεριαλιστική συμφωνία, σιγοντάρει την παρουσία ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, αντιπολιτεύεται για κομματικούς λόγους την κυβέρνηση για το ύψος των όποιων ανταλλαγμάτων αυτή εξασφάλισε ή δεν πέτυχε.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ κυρίως, αλλά και το ΔΗΚΚΙ, δεν αντιπαλεύουν τη ΝΑΤΟική παρουσία στα Βαλκάνια. Δε ζητούν την επιστροφή του ελληνικού στρατιωτικού τμήματος, εγκρίνουν τη διεκδίκηση να αποτελέσει η Θεσσαλονίκη το κέντρο "της ανασυγκρότησης" των Βαλκανίων. Ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι η "ανασυγκρότηση" είναι ενταγμένη πλήρως στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και στην πολιτική της βίαιης επιβολής αναδιαρθρώσεων, που θα πλήξουν ακόμα πιο πολύ τους δοκιμαζόμενους λαούς της Βαλκανικής. Δε δίνουν βάρος να ισχυροποιηθεί και στις νέες συνθήκες το κίνημα κατά του ΝΑΤΟ και του πολέμου". (3)

Σ.

1,2,3. Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, "Για τον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας και τις εξελίξεις μετά την επιβολή της Συμφωνίας του G - 8", ("Ρ", 18/7/99).