Οι ιδιαίτερα μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις φοιτητών, σπουδαστών, εκπαιδευτικών κι εργαζομένων την ίδια περίοδο ανάγκασαν την κυβέρνηση να μην καταθέσει το νόμο μέσα στο καλοκαίρι, προκειμένου να αποκλιμακώσει τις αντιδράσεις. Προσπαθώντας να νομιμοποιήσει το αντιδραστικό νομοθέτημα, η κυβέρνηση εξάγγειλε «διάλογο», όμως η άμεση απάντηση του κινήματος που βρισκόταν στους δρόμους, ήταν η καταγγελία του διαλόγου ως «στημένου» και «προσχηματικού», ως μια προσπάθεια να εγκλωβιστεί το κίνημα σε ένα παζάρι για το πόσα περισσότερα δικαιώματα θα απεμπολήσει.

Το αντιδραστικό νομοθέτημα της κυβέρνησης οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων. Στον ίδιο ακριβώς στόχο που οδηγεί και η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Στην ουσία, αυτές οι συνολικές αναδιαρθρώσεις για την Ανώτατη Εκπαίδευση έρχονται να συνδέσουν όλους τους νόμους που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια και να θεμελιώσουν την πολιτική της Μπολόνια στη χώρα μας. Συνέπειά τους θα είναι ο πολλαπλασιασμός των ταξικών φραγμών στην Ανώτατη Εκπαίδευση και η πλήρης χειραγώγηση της εξέλιξης της επιστήμης σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Βέβαια, κοινή διαπίστωση του λαού, της νεολαίας και του συνόλου της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι ότι και σήμερα τα πράγματα στην Ανώτατη Εκπαίδευση κάθε άλλο παρά ρόδινα είναι... Το ζήτημα όμως σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν οι όποιες αλλαγές, ποιον θα εξυπηρετούν.

Μετά τον ελιγμό της κυβέρνησης περί «διαλόγου» και αφού το κλίμα που δημιουργήθηκε απέναντι στο προσχέδιο της κυβέρνησης λόγω των δυναμικότατων κινητοποιήσεων ήταν άκρως αρνητικό, διάφοροι κύκλοι εμφανίστηκαν το τελευταίο διάστημα με «προτάσεις» για την αναμόρφωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, με πλατφόρμες και κείμενα που σε κάποιες περιπτώσεις φέρουν υπογραφές πανεπιστημιακών και σε άλλες έχουν τη μορφή «έρευνας». Το εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι, ανεξάρτητα από την κομματική τοποθέτηση των εμπνευστών αυτών των «προτάσεων», όλες τους καταλήγουν να ζητούν την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, όλες τους συμφωνούν στο γράμμα και στο πνεύμα του προσχεδίου της κυβέρνησης.

Στις 13 Οκτώβρη κυκλοφόρησε στους δημοσιογράφους ένα σύντομο κείμενο με τίτλο «Διακήρυξη πανεπιστημιακών υπέρ της μεταρρύθμισης του νόμου - πλαισίου για τα ΑΕΙ», που φέρει τις υπογραφές 490 πανεπιστημιακών από όλα τα ιδρύματα της χώρας, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ, Θ. Βερέμης. Πρόκειται σαφώς για μια μειοψηφία στο σύνολο των χιλιάδων πανεπιστημιακών από τα 21 ιδρύματα της χώρας, που κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση με τις τοποθετήσεις των συλλογικών οργάνων των πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών, τα οποία στην πλειοψηφία τους έχουν πάρει θέση κατά του νόμου - πλαισίου. Η μονοσέλιδη αυτή «διακήρυξη» υποστηρίζει ότι το προσχέδιο του υπουργείου (μαζί και τα πορίσματα του ΕΣΥΠ και των πρυτάνεων) πρέπει να υιοθετηθούν ως κείμενα διαλόγου και να αποτελέσουν τη βάση των αλλαγών που θα γίνουν σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Πρόκειται δηλαδή για «μια χούφτα» υποστηρικτών της κυβερνητικής πολιτικής.

Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας ένα άλλο πολυσέλιδο κείμενο από το Ελληνικό Ιδρυμα Εξωτερικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) που εμφανίζεται ως «εμπειρική» έρευνα και καταλήγει σε συμπεράσματα για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που... όλως τυχαίως συμπίπτουν με το προσχέδιο της κυβέρνησης.

Αντίστοιχα, στις αρχές του τρέχοντος ακαδημαϊκού έτους, κυκλοφόρησε ένα κείμενο των πρυτανικών αρχών του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, που αφού φρόντιζε να «απαγορέψει» στην ουσία κάθε μορφή αγώνα των φοιτητών (από καταλήψεις έως παραστάσεις διαμαρτυρίας), κατέληγε υποστηρίζοντας ανοιχτά το προσχέδιο της κυβέρνησης. Και σε αυτό το κείμενο επιχειρήθηκε η συλλογή υπογραφών από πανεπιστημιακούς.

Πιο εντυπωσιακά όμως και αποκαλυπτικά για την ταύτιση της πολιτικής ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά ακόμα και του ΣΥΝ στο θέμα του νόμου - πλαισίου, είναι δυο κείμενα που παρουσιάζουμε παρακάτω από κάποια «πρωτοβουλία πανεπιστημιακών» και από μια τάση του ΣΥΝ.