Τα νέα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αποτελούν ένα νέο ποιοτικό άλμα στη γενικευμένη αντεργατική επίθεση, που εξαπέλυσε το κεφάλαιο την τελευταία δεκαετία. Ομως, η μερική απασχόληση, η όλο και μεγαλύτερη διάδοση του ωρομίσθιου, η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας σύμφωνα με το συμφέρον του εργοδότη, είναι πλέον πραγματικότητα. Είναι φαινόμενα, που έχουν καθιερωθεί και εξαπλώνονται, εδώ και χρόνια, σε αρκετούς κλάδους και ιδιαίτερα στην ένδυση, στα τουριστικά επαγγέλματα, στο εμπόριο και τις υπηρεσίες, με τραγικές για τους εργαζόμενους συνέπειες.

Οι «βάσεις» στην Ελλάδα για την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης μπήκαν από τη ΝΔ, ψηφίζοντας τον πολυνόμο 1892 τον Ιούλη του 1990. Οι σοβαρές ανατροπές θα προωθηθούν στη συνέχεια με τις «μαύρες» οδηγίες της «Λευκής Βίβλου». Με την ψήφιση του νόμου 2639/98 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη σύμφωνη γνώμη της ΓΣΕΕ, έγινε ακόμα ένα αποφασιστικό βήμα, ώστε σε βάρος της εργατικής τάξης οι επιχειρήσεις να προετοιμαστούν για την εποχή της ΟΝΕ.

Βέβαια, ούτε η αύξηση της μερικής απασχόλησης, ούτε η μερική διευθέτηση του χρόνου εργασίας δημιούργησαν νέες θέσεις εργασίας. Αντίθετα, στο βαθμό που φούντωνε η ανεργία, φούντωναν και τα κέρδη του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, τα νομοθετήματα αυτά ήταν το κατάλληλο θερμοκήπιο, ώστε η εργοδοσία να προχωρήσει σε ντε φάκτο επιβολή ακόμα πιο σκληρών όρων εκμετάλλευσης και οι «παραβιάσεις» της ισχύουσας νομοθεσίας να γίνουν ο άγραφος, αλλά ισχυρός νόμος στους χώρους εργασίας. Η «νόμιμη», δηλαδή, απορύθμιση στις εργασιακές σχέσεις έδωσε μιαν ισχυρή ώθηση στην επέκταση πάσης φύσεως και μορφής απασχόλησης σε βάρος των εργαζομένων.

Σήμερα, με τα πέντε μέτρα της κυβερνητικής επιτροπής, αλλά και τη φιλοσοφία που διαπερνάει το πλαίσιο των εννέα θεματικών ενοτήτων που μπήκε στο τραπέζι του διαλόγου - απάτη, επιδιώκεται το τελειωτικό σάρωμα κάθε κατάκτησης, κάθε δικαιώματος. Τα στοιχεία που παρουσιάζουμε αποτελούν ένα δείγμα για το τι περιμένει την εργατική τάξη, τους νέους ανθρώπους που βγαίνουν στην παραγωγή, αν περάσει η αντεργατική καταιγίδα. Γιατί, η επέκταση της μερικής απασχόλησης ακόμα και στο δημόσιο, η κατάργηση του ορίου στις απολύσεις, η κατάργηση του οχτάωρου και του εφτάωρου, μέσω της «διευθέτησης του εργασιακού χρόνου», αφορούν όλους τους εργαζόμενους. Αυτή τη φορά, η «καμπάνα χτυπά για όλους»!