Ούτε τα μικρά παιδιά | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Ούτε τα μικρά παιδιά

Ας μη βιαστούν να με αφορίσουν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας... Η εξίσωση του χριστιανισμού με το σκοταδισμό δεν αποτελεί το απόφθεγμα κάποιου ασεβούς και άθεου κομμουνιστή. Το είπε φαρδιά πλατιά και χωρίς περιστροφές, σε κάποιο «πάνελ», σε κανάλι της κρατικής - αν δεν κάνω λάθος - τηλεόρασης, ο απόστρατος ναύαρχος Αντωνιάδης, πρόσωπο καθ' όλα σοβαρό και ευυπόληπτο στην ελληνική κοινωνία. Είναι ένα παραμύθι, είπε ο ναύαρχος, για να αποκοιμίζει αγαθούς και απληροφόρητους ανθρώπους, κυρίως γυναικούλες. Την άποψή σας ότι η Ορθοδοξία «μας» είναι η κολόνα της κοινωνίας μας και χωρίς αυτήν «πάμε χαμένοι» δεν τη συμμερίζονται σήμερα ούτε τα μικρά παιδιά.

Ο εγγονός μου, για παράδειγμα, ο Βασιλάκης, που πηγαίνει τώρα στην Τρίτη τάξη του Δημοτικού, και πολλά άλλα παιδιά της τάξης του, γελούν ειρωνικά, όταν ακούνε τον ιεροκήρυκα που τους έστειλε η «επίσημη Πολιτεία» να τους... καταρδεύσει με τα νάματα της Ορθοδοξίας, να προσπαθεί να τους πείσει πως ο καλός θεούλης, εκεί που έπλαθε τα σταμνιά και τα κανάτια του, έπλασε με τον πηλό και ένα ανθρωπάκι, το οποίο, στη συνέχεια, φύσηξε στο στόμα και έφτιασε έτσι τον προπάτορά μας, τον Αδάμ.

Σήμερα, αυτοί οι μπόμπιρες των οχτώ και δέκα χρονών, που μπορούν να χειρίζονται κομπιούτερ και να «μπαίνουν» στις σελίδες του διαδικτύου, δεν πιστεύουν τους «σοφούς πατέρες» της Ορθοδοξίας και την αραχνιασμένη θεοκρατική θεωρία τους, γιατί ξέρουν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε και έφτασε στη σημερινή του μορφή χάρη στη φυσική διαδικασία της εξέλιξης των ειδών. Αυτό το αποδείχνουν πειστικά και αδιαμφισβήτητα οι παλαιοντολόγοι επιστήμονες, παραθέτοντας τη σειρά των απολιθωμένων κρανίων και ολόκληρων των σκελετών, που βρέθηκαν στο πέρασμα των αιώνων, από το συμπαθές τετράποδο, τον χιμπατζή, μέχρι τον πιθηκάνθρωπο, τον Χόμο Σάπιενς, τον Νεάντερταλ και λοιπά, μέχρι στον σημερινό άνθρωπο.

Σκοτάδι, λοιπόν. Ομίχλη και μαύρη, μεσαιωνική καταχνιά το «φως» της Ορθοδοξίας σας. Κολόνα πραγματική η Εκκλησία σας, όχι όμως της κοινωνίας μας, για την πρόοδο και την ευημερία της, αλλά του σάπιου και «αμαρτωλού» συστήματος της αδικίας και της εκμετάλλευσης, δηλαδή του καπιταλισμού, που προτρέπει τους «πιστούς» να μην κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν τη ζωή τους, εδώ, σ' ετούτον τον κόσμο, γιατί, αν είναι φρόνιμα παιδιά, θα ζήσουν καλά στον «άλλο κόσμο», στην επουράνια και αιώνια βασιλεία του θεού.

Συμπέρασμα: Ο απλός λαός, η αγράμματη γυναικούλα της κουζίνας και των ευτελών σίριαλ, η θεοφοβούμενη γριούλα, και, προπαντός, ο αγαθός και απονήρευτος οικογενειάρχης, ο καταχρεωμένος άνεργος, ο συνταξιούχος των 300 ευρώ, να μην περιμένουν να πεθάνουν, σ' ετούτον τον κόσμο, απ' την πείνα, για να ζήσουν καλά στην «άλλη ζωή», στον ανύπαρκτο Παράδεισο της αφθονίας, «ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται» και... τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αλλά να «ανασκουμπωθούν» και να παλέψουν οι ίδιοι, εδώ και τώρα, δίπλα και μέσα στη μεγάλη φάλαγγα του αγωνιζόμενου λαού, για τη δική τους επιβίωση, για το ψωμί των παιδιών τους.

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ