ΑΠΟΡΙΑΣ ΑΞΙΟΝ είναι, γιατί κοπιάζει αυτή η κυβέρνηση να καταθέτει νομοσχέδια «ρύθμισης» των χρεών των μεγαλοοφειλετών του ΙΚΑ, όπως αυτό που συζητείται στη Βουλή αυτές τις μέρες. Ας το άφηνε το θέμα ...στον ΣΕΒ.

Ούτως ή άλλως, στο τέλος, τα ασφαλιστικά ταμεία εισπράττουν αυτό που οι επιχειρηματίες ευαρεστούνται να δώσουν. Και τα κριτήρια είναι μάλλον το ...προφίλ τους ως «καλών» επιχειρηματιών.

Γιατί η φράση «έλεγχος του ΙΚΑ» στις μεγάλες Ανώνυμες Εταιρείες, ακούγεται μάλλον σαν ανέκδοτο...

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να ανησυχεί ο υπουργός Επικρατείας Θοδωρής Ρουσόπουλος, αφού έτσι όπως πάει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος θα του ...«φάει τη δουλιά».

Εχει «βγει στη γύρα», βλέπετε, και ζητά νομοθετικό πλαίσιο για τη λειτουργία των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, ενώ αντιθέτως ο υπουργός όλο και καθυστερεί την ανάλογη πρωτοβουλία που έχει εξαγγείλει.

Ισως αυτοί οι δύο πρέπει, τελικά, να συνεργαστούν. Σε τελική ανάλυση, όποιες επιμέρους προτάσεις κι αν έχουν, τη νομιμοποίηση της υπάρχουσας κατάστασης κάθε άλλο παρά την αμφισβητούν. Κι όταν λέμε υπάρχουσα κατάσταση, εννοούμε αυτήν ακριβώς, που όλοι ζούμε καθημερινά: Το αγαθό της ενημέρωσης είναι στα χέρια επιχειρηματιών.

ΑΣ ΣΥΓΚΡΑΤΗΘΕΙ λιγουλάκι ο υφυπουργός Αθλητισμού, που πάλι χτες «ξεσπάθωσε» εναντίον της ΦΙΦΑ, λέγοντας ότι «δεν μπορεί να υπαγορεύει νομοθετικές συμπεριφορές» κι αναρωτώμενος «γιατί πρέπει να αλλάξουν οι νόμοι μιας δημοκρατικής χώρας», επειδή το θέλει η ΦΙΦΑ.

Θα μπορούσαμε να υποδεχτούμε θετικά, βλέπετε, τέτοιου είδους δηλώσεις, αν συνοδεύονταν από ανάλογες πρακτικές. Επειδή, όμως, θυμόμαστε το τελευταίο νομοσχέδιο του υφυπουργείου Αθλητισμού, που ενέδωσε στις απαιτήσεις της ΦΙΦΑ, θα συνιστούσαμε ...λιγότερα λόγια.

Αλλωστε, γενικώς αυτή η κυβέρνηση μας έχει συνηθίσει σε μπόλικες υποσχέσεις και στη συνέχεια σε ευτελιστικές αναδιπλώσεις, όταν ήρθε σε «συνεννόηση» με υπερεθνικούς οργανισμούς που πρεσβεύουν κατά βάση επιχειρηματικά συμφέροντα. Θυμάστε, μήπως, την ιστορία του «βασικού μετόχου»;