Η ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου, οι ασφαλιστικές εταιρείες, τα ινστιτούτα αδυνατίσματος αποτελούν από τις αιτίες που ταλανίζουν τους καταναλωτές, ένας αριθμός από τους οποίους προσπαθεί να βρει διέξοδο στα προβλήματά του μέσω του Συνηγόρου του Καταναλωτή. Αυτό προκύπτει από την ετήσια έκθεση της παραπάνω αρχής, που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα και αφορά την περίοδο Απρίλης 2005 - Μάης 2006.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι τόσο ο ρόλος της συγκεκριμένης αρχής, του Συνηγόρου του Καταναλωτή, όσο και εκείνος άλλων αντίστοιχων αρχών είναι από το νομοθετικό πλαίσιο που τους διέπει να παρεμβαίνουν μετά από αίτημα καταναλωτών για την εξωδικαστική επίλυση διαφορών μεταξύ των συναλλασσομένων. Στην πραγματικότητα, αυτού του τύπου οι «ανεξάρτητες αρχές» χρησιμοποιούνται ως άλλοθι από τους εκάστοτε κυβερνώντες για την απροθυμία τους να πάρουν μέτρα και να εφαρμόσουν τις πολιτικές εκείνες που απαιτούνται ενάντια στην ασυδοσία και την αισχροκέρδεια του επιχειρηματικού κέρδους.

Ενδεικτικό γύρω από τον τρόπο με τον οποίο μπορεί από τη σύστασή της η αρχή να χειριστεί τα θέματα είναι ότι, όπως αναφέρεται στην ετήσια έκθεση, «σε όλες τις υποθέσεις που χειρίστηκε ακολούθησε την αρχή της εκατέρωθεν ακρόασης και της τήρησης των ίσων αποστάσεων από τα εμπλεκόμενα μέρη».

Σύμφωνα με τον απολογισμό του Συνηγόρου του Καταναλωτή, μέσα σε ένα χρόνο δέχτηκε συνολικά 111 αναφορές. Από αυτές οι έντεκα κρίθηκαν βάσιμες και επιλύθηκαν υπέρ του καταναλωτή, οι 24 κρίθηκαν εκτός αρμοδιότητας, ενώ οι υπόλοιπες βρίσκονται στο στάδιο της επεξεργασίας. Τα θέματα που απασχόλησαν κυρίως αφορούν τραπεζικές συναλλαγές, συναλλαγές με ασφαλιστικές εταιρείες, με εταιρείες ταχυμεταφορών, ινστιτούτα αδυνατίσματος και αισθητικής, ταξιδιωτικά γραφεία, αεροπορικές εταιρείες και εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Κοινή συνισταμένη στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν η χρήση καταχρηστικών όρων από τις επιχειρήσεις.

Αξιοσημείωτες είναι οι διαπιστώσεις σχετικά με τις πρακτικές των τραπεζών. Οπως επισημαίνεται, «η επέκταση του δανεισμού στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στα νοικοκυριά δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα που αυξάνει την κερδοφορία των τραπεζών, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και τον κίνδυνο η δανειακή αιχμαλωσία εκατομμυρίων Ελλήνων να οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη». Από τα προβλήματα που διαπιστώνει ο Συνήγορος του Καταναλωτή είναι οι διαφημιστικές πρακτικές που εφαρμόζουν οι τράπεζες που «αγγίζουν τα όρια της παραπλανητικής διαφήμισης» και το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων των λεγόμενων εισπρακτικών εταιρειών.