Οι βαριές και καταστροφικές επιπτώσεις από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, που ξεκίνησε από τις αρχές του χρόνου, είναι, ήδη, φανερές στους μικρομεσαίους αγρότες, που βλέπουν να μειώνεται δραστικά η αγροτική παραγωγή και να συρρικνώνεται δραματικά το αγροτικό εισόδημα. Η αποδέσμευση της επιδότησης από την παραγωγή, που αποφασίστηκε με την αναθεώρηση της ΚΑΠ, σε συνδυασμό με τις πολύ χαμηλές εμπορικές τιμές των προϊόντων, που επιβάλλει η «ελεύθερη» αγορά και η κερδοσκοπική ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων, την αλματώδη άνοδο των εισαγωγών που προωθούν οι συμφωνίες στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και τη συνεχή αύξηση του κόστους παραγωγής που επιβάλλουν οι πολυεθνικές αγροτικών μέσων και εφοδίων, έχουν καταστήσει εντελώς ασύμφορες πολλές δυναμικές αγροτικές καλλιέργειες, αναγκάζοντας τους αγρότες να τις εγκαταλείψουν.

Ετσι, φέτος, έχουμε μεγάλη μείωση της παραγωγής στον καπνό, (μειώθηκε κατά 77% και η καπνοκαλλιέργεια πάει για πλήρη εξαφάνιση), στα τεύτλα (η απόφαση της ΕΕ για μείωση της τιμής της ζάχαρης κατά 36%, οδήγησε στη μείωση της τευτλοκαλλιέργειας και της παραγωγής κατά 50%), στα δημητριακά (και τα στρέμματα είναι λιγότερα και η παραγωγή σιτηρών μικρότερη.) Μείωση της παραγωγής - και λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών - έχουμε, επίσης, στο βαμβάκι, τα αμπέλια, στα μήλα, στα ακτινίδια κ.ά. ενώ ανάλογες εξελίξεις αναμένονται και σε πολλά άλλα προϊόντα.

Αν σ' όλα αυτά συνυπολογιστεί και η απώλεια εισοδήματος που έχουν οι μικρομεσαίοι αγρότες εξαιτίας του «πετσοκόμματος» των επιδοτήσεων που επέβαλαν η κυβέρνηση και η ΕΕ, με τις περικοπές στα δικαιώματα καλλιέργειας και στις μεγάλες παρακρατήσεις στο περιβόητο χρονιάτικο «τσεκ» της ενιαίας ενίσχυσης, τότε γίνεται φανερό ότι το αγροτικό εισόδημα συρρικνώνεται δραματικά και τα τελευταία πέντε χρόνια η μείωσή του φτάνει κοντά στο 20%.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και του ΠΟΕ, που διαχειρίζονται, εναλλάξ, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και η οποία, μέχρι στιγμής, έχει ξεκληρίσει πάνω από 320.000 μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά και προωθεί τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λιγότερα χέρια.

Σήμερα στην Ελλάδα το αγροτικό παραγωγικό δυναμικό έχει περιοριστεί στις 600.000, περίπου, αγροτικές εκμεταλλεύσεις και η ταξική διαστρωμάτωση της αγροτιάς έχει ως εξής:

• Το 2% (περί τις 15.000 αγροτικές εκμεταλλεύσεις) είναι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες, που ανήκουν και στην αστική τάξη. Αυτοί κατέχουν πολύ μεγάλο μέρος της αγροτικής γης και συγκεντρώνουν τη μεγάλη ποσότητα της παραγωγής, με αποτέλεσμα να «πλέουν» στον πλούτο.
• Το 6% (35.000 περίπου) ανήκουν στα ανώτερα μεσαία στρώματα και μπορούν να έχουν κέρδη από την αγροτική ενασχόλησή τους.
• Το 80% των αγροτών είναι μικρομεσαίοι (περί τους 200.000 - το 33% - ανήκουν στα μεσαία και περί τους 280.000 - το 47% - στα κατώτερα αγροτικά στρώματα) κι αντιμετωπίζουν πολλά και συνεχώς επιδεινούμενα προβλήματα, που τους οδηγούν προς το ξεκλήρισμα.
• Το 12% (περίπου 70.000) είναι οι «προλετάριοι της αγροτιάς», που είτε έχουν πολύ λίγα χωράφια, από τα οποία αδυνατούν να ζήσουν, είτε δουλεύουν σαν μισθωτοί σε άλλους.

Βεβαίως, η νέα ΚΑΠ και ο ΠΟΕ, που ξεκληρίζουν τους μικρομεσαίους αγρότες, ωφελούν, τα μέγιστα, τους μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες, αλλά και τους εμποροβιομήχανους που «νέμονται» την αγροτική οικονομία, κερδοσκοπούν ασύστολα και πλουτίζουν.

Ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια έχουμε μεγάλη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στην αγροτική οικονομία. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά:

• Το 10% περίπου των μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων χρησιμοποιούν πάνω από το 50% της αγροτικής γης. (Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο χώρος της αμπελουργίας, όπου το 1,5% των μεγάλων αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων καλλιεργεί το 30% και πλέον των αμπελώνων).
• Τέσσερις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες μονοπωλούν το 90% της γαλακτοπαραγωγής. Οι «κολοσσοί» αυτοί δημιουργήθηκαν «καταπίνοντας» όλους τους μικροανταγωνιστές τους. Η μετατροπή της «ΔΕΛΤΑ» σε «VIVARTIA» έγινε με την εξαγορά και τη συγχώνευση 28 άλλων εταιρειών, με αποτέλεσμα η εταιρεία - γίγαντας να αυτοπροβάλλεται σαν η πρώτη στον τομέα των τροφίμων στην Ελλάδα και 35η στην Ευρώπη και να δραστηριοποιείται σε 29 χώρες. Παράλληλα, ιδιωτικοποιήθηκαν ή έκλεισαν πολλές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, όπως η «ΑΓΝΟ», ο «Ολυμπος», η «ΣΕΡΓΑΛ», η «ΣΥΝΕΡΓΑΛ», η «ΑΣΠΡΟ» κι απειλούνται με ξεπούλημα η «ΔΩΔΩΝΗ» και η «ΡΟΔΟΠΗ».

Μόνο στα πέντε τελευταία χρόνια οι αγελαδοτρόφοι μειώθηκαν κατά 37,7% κι από 11.000 έφτασαν στους 6.800 περίπου και, ταυτόχρονα, εξαφανίστηκαν χιλιάδες μικρές τυροκομικές και γαλακτοκομικές επιχειρήσεις που λειτουργούσαν στη δεκαετία του '80.

• Το 2,5% των μεγάλων χοιροτροφικών μονάδων παράγει το 82% της παραγωγής.
• Δύο από τις 200 μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας παράγουν το 40% του γόνου και το 20% των ψαριών.

Τα κέρδη όλων αυτών των επιχειρήσεων είναι τεράστια. Στο διάστημα 2000-2004, που το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 18%, οι τέσσερις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες αύξησαν τα κέρδη τους κατά 138,6%, καθώς οι κτηνοτρόφοι πήραν «αύξηση» 2,5 έως και 5 φορές μικρότερη του πληθωρισμού, ενώ η τιμή που πουλούν οι βιομηχανίες το γάλα στους καταναλωτές αυξήθηκε 8 φορές πάνω από τον πληθωρισμό. Αποτέλεσμα, η τιμή καταναλωτή να είναι 3,5 φορές μεγαλύτερη από την τιμή παραγωγού. Κι ως γνωστόν, το τελευταίο διάστημα το «καρτέλ» των γαλακτοβιομηχανιών προχώρησε σε νέα, αυθαίρετη μείωση της τιμής του γάλακτος από τον παραγωγό για ν' αυξήσει κι άλλο τα κέρδη του.

Ανάλογα κέρδη έχουν οι εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα «στάρι - αλεύρι - ψωμί» (σιτέμποροι, αλευροβιομήχανοι), που παίρνουν το στάρι σε εξευτελιστική τιμή από τον παραγωγό και το ψωμί φτάνει στην κατανάλωση σε δεκαπλάσια τιμή. Οπως, επίσης, οι εμποροβιομήχανοι που ασχολούνται με την επεξεργασία αγροτικών προϊόντων - οπωροκηπευτικά, βιομηχανική ντομάτα, βαμβάκι κ.ά. - που αγοράζουν φτηνά και πωλούν πανάκριβα. Πολλά τα οφέλη για τις πολυεθνικές των αγροτικών μέσων και εφοδίων, που συνεχώς ανατιμώνται και, βεβαίως, των μεγαλοεισαγωγέων αγροτικών προϊόντων, που κάνουν «χρυσές δουλιές», καθώς οι εισαγωγές αυξάνονται αλματωδώς και το έλλειμμα του αγροτικού ισοζυγίου της χώρας μας έχει εκτοξευτεί στα 2 δισ. ευρώ.

Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στο πλαίσιο της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, έχει ως αποτέλεσμα:

• Τη συρρίκνωση του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών, που οδηγεί στο μαζικό ξεκλήρισμά τους. Ετσι, εκτός των άλλων, επιδεινώνεται το πρόβλημα της ανεργίας και της ερήμωσης της υπαίθρου.
• Τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, με τη δημιουργία μεγάλων επιχειρήσεων και μονοπωλιακών ομίλων που έχουν στα χέρια τους τη γη και την παραγωγή και πλουτίζουν, κερδοσκοπώντας σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών.
• Τη δραστική μείωση της ντόπιας αγροτικής παραγωγής και την αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων, που διευρύνει το τεράστιο έλλειμμα του αγροτικού ισοζυγίου της χώρας μας και εντείνει τη διατροφική εξάρτηση του λαού μας από τις πολυεθνικές των τροφίμων.

Αυτή η πολιτική είναι καταστροφική για τη μικρομεσαία αγροτιά και, ταυτόχρονα, πλήττει καίρια και τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Οχι μόνο γιατί οι εργαζόμενοι - καταναλωτές είναι αναγκασμένοι ν' αγοράζουν πανάκριβα από τους εμποροβιομήχανους τα αγροτικά προϊόντα και να κινδυνεύει η υγεία τους από τα υποβαθμισμένα, ποιοτικά, προϊόντα των πολυεθνικών - είναι γνωστά τα πολλά «διατροφικά σκάνδαλα» που κατά καιρούς έρχονται στην επιφάνεια - αλλά και διότι αγροτιά χωρίς λεφτά, σημαίνει και επαγγελματοβιοτέχνες των αγροτικών περιοχών χωρίς δουλιά.

Απέναντι λοιπόν στη φτωχή και μεσαία αγροτιά ορθώνεται ο πραγματικός αντίπαλος που είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, τα μονοπώλια. Κοινός με αυτόν των εργατών και των ΕΒΕ αντίπαλος. Η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων επομένως, που θα τα καταργήσει, είναι και υπόθεση της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Σ' αυτή την πάλη πρέπει να εντάσσει και τους διεκδικητικούς αγώνες της για το σήμερα. Μόνο έτσι θα ανατραπεί η αντιαγροτική πολιτική.

Ο αγώνας επομένως για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής δε θα είναι προς όφελος μόνο των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά και της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού και πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού. Χρειάζεται, με άλλα λόγια, η συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, που θα παλέψει για ριζικές ανατροπές στη χώρα μας και για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία, στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας, θα εφαρμόσει μια άλλη φιλοαγροτική πολιτική.