Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η ταινία έγινε για να υπηρετήσει αρνητικές για την αριστερά σκοπιμότητες. Ποιος λογικός άνθρωπος θα δεχτεί πως ένας επαναστάτης κομμουνιστής, ο οποίος, μάλιστα, έφυγε από την «ειρηνική» Ιταλία και πήγε να πολεμήσει στην επαναστατημένη Λατινική Αμερική, θα γύριζε, μετά από 15 χρόνια ένοπλης αντίστασης, στην Ευρώπη και θα γινόταν σωματοφύλακας σε πορνομάγαζα πνιγμένα στο ναρκωτικό και την πορνεία;

Πρόκειται, απλώς, για πολιτική αφέλεια; Η ταινία δε δικαιολογεί αυτόν τον χαρακτηρισμό! Κάνει προσπάθεια να μοιάζει σοβαρή. Δείχνει να συμπάσχει με τον ήρωα, ο οποίος «κουρασμένος» και «απογοητευμένος» από την επανάσταση, και από τις «θυσίες» που έκανε γι' αυτήν, προσπαθεί να ορθοποδήσει! Να γίνει ξανά «ένας τίμιος άνθρωπος».

Αυτού του είδους οι αντιδραστικές ταινίες, για να φαίνονται δήθεν «αντικειμενικές», προσποιούνται ότι βαράνε μια στο καρφί και μια στο πέταλο! Από τη μια έχουμε την κομμουνιστική επανάσταση να αναγκάζει τον ήρωά μας να εκτελεί τον αδερφικό του φίλο, ο οποίος «υποχρεώθηκε» να γίνει προδότης, και από την άλλη τα όργανα της «δημοκρατικής» αστικής τάξης, η αστυνομία, να τον εκβιάζει και να τον αναγκάζει να παρανομεί! (Ενας διεφθαρμένος αστυνομικός, για να τον «αποχαρακτηρίσει» του ζητάει να γίνει δεξί χέρι του στις παρανομίες). Στο τέλος, ο ήρωάς μας θα πάρει το νόμο και τη ζωή του στα χέρια του!

Να σημειώσουμε πως η ταινία στηρίζεται στο «ημι-αυτοβιογραφικό», όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, μυθιστόρημα του Μάσιμο Καρλάτο! «Ηθελα να γράψω ένα βιβλίο για τα κακοποιά στοιχεία της γενιάς μου», λέει ο συγγραφέας. «Γι' αυτούς που έχουν επιλέξει την ένοπλη πάλη και που ακόμα και όταν ηττηθούν αρνούνται να πληρώσουν το κοινωνικό τίμημα».

Αντιλαμβάνεστε, υποθέτω, για τι είδους ταινία μιλάμε! Ασφαλίτικη πέρα για πέρα.

Παίζουν: Αλέσιο Μπόνι, Κάρλο Γκέτσι, Μισέλ Πλασίντο, Αλίνα Νεντελέα, Ιζαμπέλα Φεράρι.