Η εκκίνηση δεν έβρισκε τη Φεράρι στα καλύτερά της. Οι Μακλάρεν ήταν ταχύτερες και ο Σουμάχερ θα ξεκινούσε από τη δεύτερη σειρά της εκκίνησης, ενώ ο Μπαρικέλο έτρεξε με το εφεδρικό αυτοκίνητο, αφού μια έξοδος είχε σχεδόν καταστρέψει το δικό του μονοθέσιο από το 18ο γύρο.

Το πράσινο φως σκόρπισε απογοήτευση τους Γερμανούς θεατές. Αν και το Χόκενχαϊμ είναι η άτυπη έδρα της Μακλάρεν-Μερσεντές οι Γερμανοί ήταν με τον Σουμάχερ, τον συμπατριώτη τους, με τη Φεράρι και όχι με εταιρία με σήμα το αστέρι. Ο Μίκαελ Σουμάχερ όμως στην προσπάθειά του για ένα καλό πλασάρισμα δέχτηκε από πίσω ένα άγαρμπο χτύπημα από τον Τζιανκάρλο Φιτζικέλα και βγήκε από την πίστα και τον αγώνα. Ο Γερμανός ήταν έξαλλος όταν εγκατέλειπε το μονοθέσιο, ενώ λίγο αργότερα κάπως πιο ψύχραιμος έκανε μια δήλωση με υπονοούμενα ότι για μια ακόμη φορά κάποιοι φρόντισαν ώστε να μην τρέξει. Ηταν η δεύτερη συνεχόμενη εγκατάλειψη και η τέταρτη σε πέντε αγώνες για τον Σουμάχερ.

Την ίδια ώρα, όταν όλα έδειχναν ότι η Μακλάρεν με τους Χάκινεν και Κούλθαρντ θα έκανε το 1-2, στη Φεράρι έκαναν τις προσευχές τους στα βραζιλιάνικα. Ο Μπαρικέλο ή Ρουμπίνιο, όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, θα έτρεχε με ένα μισογεμάτο ντεπόζιτο καυσίμων ώστε η Φεράρι του να είναι κατά το δυνατόν ελαφρύτερη και συνεπώς ταχύτερη. Στον 24ο γύρο ο αγώνας διεκόπη για τον πρωτοφανή λόγο εισόδου θεατή στην πίστα. Η φημισμένη γερμανική οργάνωση το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τον απομακρύνει και να δώσει νέα εκκίνηση. Λίγο αργότερα έδωσε το «παρών» και ο γερμανικός καιρός. Καταρρακτώδης βροχή και σχεδόν όλοι στα πιτς για αλλαγή ελαστικών. Ο Μπαρικέλο όμως σκέφθηκε βραζιλιάνικα και συνέχισε με τα στεγνά λάστιχα.

Με μια οδήγηση που μπορεί να χαρακτηριστεί αλάνθαστη κατάφερε να προηγηθεί στον 35ο γύρο και να αντέξει το κυνήγι των Μακλάρεν μέχρι το τέλος. Λίγο αργότερα δήλωνε πως ο τελευταίος γύρος τού φάνηκε ο μεγαλύτερος της ζωής του. Ο Μπαρικέλο έχοντας τρέξει σε 124 αγώνες ήταν για πρώτη φορά νικητής. Ο Βραζιλιάνος, για τον οποίο οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι είναι τεράστιο οδηγικό ταλέντο, το οποίο όμως δεν έφθανε ποτέ πρώτο μέχρι την καρό σημαία, κατάφερε μετά από εφτά χρόνια να χαρίσει μια νίκη στην πατρίδα του. Από το χαμό του Σένα και μετά η θλίψη σκέπασε την αυτοκινητική Βραζιλία και όχι μόνο. Στο μεγαλύτερο των οδηγών αφιέρωσε τη νίκη του και ο Μπαρικέλο. Κουνούσε τη σημαία της Βραζιλίας και έκλαιγε... Ο Βραζιλιάνος ίσως έμοιαζε ιδιαίτερα συναισθηματικός σε κάποιους ψυχρόαιμους Ευρωπαίους, ήταν όμως ο ίδιος άνθρωπος που λίγο πριν μέσα στην πίστα παρέμενε απόλυτα συγκεντρωμένος και ψύχραιμος.

Το Χόκενχαϊμ θα μείνει στις μνήμες των φίλων της Φόρμουλα 1 ως ένας συγκλονιστικός αγώνας και όχι μόνο. Οι δυο οδηγοί της Μακλάρεν σήκωσαν τον Μπαρικέλο στις πλάτες τους, ξεχνώντας ότι τους στέρησε τους βαθμούς που θα τους έθεταν επικεφαλής της κατάταξης και δίνοντας μαθήματα ευ αγωνίζεσθαι... Αυτός ο αγώνας ήταν ό,τι χρειαζόταν η Φόρμουλα 1, για να θυμίσει πως μπορεί να χαρίζει τεράστιες συγκινήσεις και πως όσο και αν τα δισεκατομμύρια παίζουν καθοριστικό ρόλο, οι μηχανές ποτέ δε θα υποσκελίσουν το ανθρώπινο πάθος και το αυθεντικό ταλέντο.

Για την ιστορία, οι Χάκινεν και Κούλθαρντ έκαναν το 2-3 και ακολούθησαν οι Μπάτον (Γουίλιαμς), Σάλο (Ζάουμπερ) και Ντε λα Ρόσα (Αροου). Από τους 22 που πήραν εκκίνηση μόλις 11 έφθασαν μέχρι την τελική κατάταξη. Στη βαθμολογία χάρη στον Μπαρικέλο εξακολουθεί να προηγείται ο Σουμάχερ με 56 βαθμούς με διαφορά μόλις 2 β. από τους Κούλθαρντ και Χάκινεν που ακολουθούν. Η Φεράρι στους κατασκευαστές είναι 4 βαθμούς μπροστά από τη Μακλάρεν και αυτό σημαίνει ότι θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η συνέχεια.